این عکسا اواخر قرن ۱۹ گرفته شده. یک زوج که نمی‌تونن جلوی دوربین جلوی خنده‌شونو بگیرن. درباره عکاسش چیزی نمی‌دونیم ولی نکته جالبی که این عکس رو منحصربه‌فرد کرده همین لبخند و شیطونیای دونفره‌ست.
یک تم مشترک در عکس‌های قدیمی اینه که سوژه‌ها انگار خیلی به‌ندرت لبخند می‌زدن.
۱/۷
یک تم مشترک در عکس‌های قدیمی اینه که سوژه‌ها انگار خیلی به‌ندرت لبخند می‌زدن.
۱/۷
اولین عکس‌ها در دهه ۱۸۲۰ گرفته شدن. تا حدود صدسال بعد که کم‌کم لبخند به یک فیگور استاندارد در عکاسی تبدیل شد، آدمای توی عکس اکثرا حالت زمخت وجدی داشتن و لبخند پدیده ای نادر بود.
یک دلیلش این بود که عکس گرفتن هزینه زیادی داشت و تدارکات قبل از عکس، فرصت لبخند رو از آدم می‌گرفت
۲/۷
یک دلیلش این بود که عکس گرفتن هزینه زیادی داشت و تدارکات قبل از عکس، فرصت لبخند رو از آدم می‌گرفت
۲/۷
https://twitter.com/Sharif__Daily/status/1335160315785449472
مارک تواین در یکی از نامه‌هاش میگه: عکس یک سند بسیار مهمه؛ و هیچ میراثی برای آینده کسشرتر از یک لبخند احمقانه نیست که ثبت شده و تا ابد رو چهره می‌مونه.
یک دلیل دیگه، سرعت شاتر و زمان نوردهی عکس یا exposure time بود. در دوربین‌های قدیمی تا سی چهل ثانیه این زمان طول می‌کشید.
۳/۷
یک دلیل دیگه، سرعت شاتر و زمان نوردهی عکس یا exposure time بود. در دوربین‌های قدیمی تا سی چهل ثانیه این زمان طول می‌کشید.
۳/۷
یه جایی تو فیلم A million ways to die in west به این نکته اشاره می‌کنن که طرف برای اینکه لبخندش تو عکس بیفته باید ۳۰ ثانیه مدام لبخند می‌زده و خب امکان نداره کسی خوشحالیش ۳۰ ثانیه طول بکشه!
اما دلیل مهم‌تر گویا وضع بهداشت دندون‌ها بوده. درقدیم دندونای سیاه پدیده معمولی بوده
۴/۷
اما دلیل مهم‌تر گویا وضع بهداشت دندون‌ها بوده. درقدیم دندونای سیاه پدیده معمولی بوده
۴/۷
اگرچه بعضیا میگن این دلیل چندان مهم نیست و بدون نشون دادن دندون‌ها هم میشه لبخند زد. اما این یک واقعیته که «صنعت لبخند» در شکل‌گیری و پیشرفت دندانپزشکی تو قرن اخیر نقش بسیار مهمی داشته.
در نهایت شاید مهم‌ترین دلیل این بود که ماجرا ریشه فرهنگی داشته.
۵/۷
time.com/4568032/smile-…
در نهایت شاید مهم‌ترین دلیل این بود که ماجرا ریشه فرهنگی داشته.
۵/۷
time.com/4568032/smile-…
همون‌طور که در این کلیپ تایم توضیح میده، قدیما نیش‌های باز و نشون دادن دندون‌ها نشانه کسخلی یا دیوانگی تلقی می‌شده. در نقاشی‌های پرتره هم (به‌جز معدودی ازجمله مونالیزا) افراد حالتی جدی داشتن.
از اوایل قرن ۲۰ به مرور با آگهی‌های کداک و سایرین این موضوع جا افتاد که لبخند چیز خوبیه.
از اوایل قرن ۲۰ به مرور با آگهی‌های کداک و سایرین این موضوع جا افتاد که لبخند چیز خوبیه.
حتی در اون دورانی که لبخند پدیده معمولی نبود و از این دلقک‌بازیا هنوز مد نشده بود، باز هم بعضیا بودن که نرم‌های شناخته شده رو نادیده می‌گرفتن و تجربیات جدیدی در عکاسی ثبت می‌کردن. درپایان چند نمونه از این هنجارشکنی‌های اواخر قرن ۱۹ رو ببینید.
(منبع: bit.ly/37C2fCB)
۷/۷
(منبع: bit.ly/37C2fCB)
۷/۷
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
