#LuminaJJKFanfic #เกะริโกะ
คริสมาส
อากาศหนาวเย็นสัมผัสกับร่างของเกะโท ดวงตาของเขามองไปที่ฟ้า โลหิตสีแดงไหลออกมาจากร่างกาย ร่างของโกะโจอยูห่างไปไม่ไกล เกะโทรู้ว่าตัวเองกำลังจะตายอย่างแน่นอน
ในช่วงเวลาสุดท้ายของหวนนึกถึงใบหน้าของมิมิโกะและนานาโกะ เด็กไที่เขาไปช่วยครอบครัวของเขา
คริสมาส
อากาศหนาวเย็นสัมผัสกับร่างของเกะโท ดวงตาของเขามองไปที่ฟ้า โลหิตสีแดงไหลออกมาจากร่างกาย ร่างของโกะโจอยูห่างไปไม่ไกล เกะโทรู้ว่าตัวเองกำลังจะตายอย่างแน่นอน
ในช่วงเวลาสุดท้ายของหวนนึกถึงใบหน้าของมิมิโกะและนานาโกะ เด็กไที่เขาไปช่วยครอบครัวของเขา
เขานึกถึงช่วงเวลาที่ได้เลี้ยงดูเด็กสาวทั้งสองคน ช่วงเวลาที่ได้ดูพวดเธอเติบโต ความรู้สึกของคนเป็นพ่อคงไม่ต่างกันเท่าไหร
เขาเห็นถึงช่วงเวลาสมัยม.ปลายที่อยู่กับโชโกะและซาโตรุ สามปีที่อยู่ด้วยกันข่างเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำ
และเขาก็เห็น อามาไน ริโกะ
เด็กสาวที่เขาช่วยไว้ไม่ได้
เขาเห็นถึงช่วงเวลาสมัยม.ปลายที่อยู่กับโชโกะและซาโตรุ สามปีที่อยู่ด้วยกันข่างเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำ
และเขาก็เห็น อามาไน ริโกะ
เด็กสาวที่เขาช่วยไว้ไม่ได้
เธอห่างจากเขาไปเพียงเอื้อมมือ แต่เกะโทกลับไม่สามารถช่วยไว้ได้
หากเอื้อมไปจับฝ่ามือคู่นั้นเร็วกว่านี้อีกสักนิด
หากเขารู้สึกตัวเร็วกว่านี้อีกนิด เด็กสาวคนนั้นคงไม่ต้องเสียชีวิตตั้งแต่วัยเยาว์เช่นนี้
เกะโทหลับตาลง เฝ้ารอช่วงเวลาสุดท้ายที่กำลังคืบคลานเข้ามา เขาไม่หนี และไม่ปฏิเสธ
หากเอื้อมไปจับฝ่ามือคู่นั้นเร็วกว่านี้อีกสักนิด
หากเขารู้สึกตัวเร็วกว่านี้อีกนิด เด็กสาวคนนั้นคงไม่ต้องเสียชีวิตตั้งแต่วัยเยาว์เช่นนี้
เกะโทหลับตาลง เฝ้ารอช่วงเวลาสุดท้ายที่กำลังคืบคลานเข้ามา เขาไม่หนี และไม่ปฏิเสธ
มัน อย่างน้อยได้ตายด้วยน้ำมือของเพื่อนสนิทมันก็ไม่ได้แย่สักเท่าไร
จะได้เจอแล้วสินะ ริโกะจัง
...
"สุงุรุ ตื่นได้แล้ว!"
เสียงหวานๆดึงชายหนุ่มหลุดออกจากห้วงนิทรา ดวงตาเรียวเล็กช้อนขึ้นมาสบเข้ากับเจ้าของเสียง
เขาเห็นใบหน้าของเด็กสาวที่แสนคุ้นเคย ผมสีดำเข้มที่ถูกมัดเป็นเปีย
จะได้เจอแล้วสินะ ริโกะจัง
...
"สุงุรุ ตื่นได้แล้ว!"
เสียงหวานๆดึงชายหนุ่มหลุดออกจากห้วงนิทรา ดวงตาเรียวเล็กช้อนขึ้นมาสบเข้ากับเจ้าของเสียง
เขาเห็นใบหน้าของเด็กสาวที่แสนคุ้นเคย ผมสีดำเข้มที่ถูกมัดเป็นเปีย
ไว้ด้านหลัง และมีคาดผมผ้าสีขาวพาดอยู่ เด็กสาวคนนั้นเอามือกอดอก เธอพองแก้ม
"มีอะไรหรอครับริโกะจัง?"
"วันนี้วันอะไรจำไม่ได้หรอ?"
"จำได้สิครับ วันคริสต์มาสไง"
เกะโทยิ้มกส้างก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟา เขามองไปที่นาฬิกาและเห็นว่าใกล้ได้เวลาที่จองร้านอาหารไว้แล้ว
"ขอโทษที่นอนเพลินนะครับ
"มีอะไรหรอครับริโกะจัง?"
"วันนี้วันอะไรจำไม่ได้หรอ?"
"จำได้สิครับ วันคริสต์มาสไง"
เกะโทยิ้มกส้างก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟา เขามองไปที่นาฬิกาและเห็นว่าใกล้ได้เวลาที่จองร้านอาหารไว้แล้ว
"ขอโทษที่นอนเพลินนะครับ
"รู้ก็ดีแล้ว ไป ไปเตรียมตัวเร็วเข้าเดี๋ยวไปไม่ทันนะ!"
"ครับผม ไปแล้วครับริโกะจัง"
สุงุรุหัวเราะเบาๆเมื่อแฟนสาวที่อ่อนกว่าตนเองพยายามหลังเขาให้เดินไปแต่งตัว ชายหนุ่มหันหลังกลับมาหาริโกะ เขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดพร้อมจุมพิตที่หน้าผาก
เธอหน้าแดงแปร๊ดพร้อมเดินมาทุบๆแฟนหนุ่มแก้เขิน
"ครับผม ไปแล้วครับริโกะจัง"
สุงุรุหัวเราะเบาๆเมื่อแฟนสาวที่อ่อนกว่าตนเองพยายามหลังเขาให้เดินไปแต่งตัว ชายหนุ่มหันหลังกลับมาหาริโกะ เขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดพร้อมจุมพิตที่หน้าผาก
เธอหน้าแดงแปร๊ดพร้อมเดินมาทุบๆแฟนหนุ่มแก้เขิน
ชายหนุ่มยิ้มกว้างก่อนจะทำกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น เขากดใบหน้าลงไปที่เส้นผมสีดำอ่อนนุ่มของริโกะแน่น ดวงตาสีทองค่อยๆลืมขึ้นมาอย่างช้าๆ
ดีจริงๆ ที่ได้เจอกับริโกะจังอีกครั้ง ได้รับโอกาสให้ปกป้องเธออีกครั้ง
ครั้งนี้เขาจะไม่มีวันปล่อยเธออีก เป็นครั้งที่สอง
--
มาเผยแพร่ลัทธิ #เกะริโกะ!
ดีจริงๆ ที่ได้เจอกับริโกะจังอีกครั้ง ได้รับโอกาสให้ปกป้องเธออีกครั้ง
ครั้งนี้เขาจะไม่มีวันปล่อยเธออีก เป็นครั้งที่สอง
--
มาเผยแพร่ลัทธิ #เกะริโกะ!
ค่ะ!!! ใครยังไม่ได้ขอชิปก้ลองมาเรียนรู้กันค่ะ/กวักมือ
@threadreaderapp unroll plz
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
