साधारणत: सात-आठ वर्षांपूर्वी आम्ही व्यवसाय विस्तार करत असताना मुंबई आणि जवळपासच्या जागांचा शोध घेत होतो.
इकडचे जागेचे दर ऐकून आम्हाला हादरा बसत होता, ROI यायलाही पाच वर्षाचा काळ त्यामुळे तो प्रोजेक्ट रखडतो की काय याची भीती वाटत होती. #SaturdayThread#BusinessDots#मराठी#म १/१२
फॅक्टरी, मशीनरी, मनुष्यबळ, इतर पायाभूत सुविधा आणि “आपली २४ उपलब्धतता” यासाठी हा प्रकल्प मुंबईजवळ पर्यायाने घराजवळ असणे याला प्राथमिकता देत होतो पण मुंबईत हा प्रकल्प होणे शक्यच नव्हते या निष्कर्षावर आम्ही पोहचलो आणि तो बंद करणार अशात आमच्या डोक्यात एक कल्पना आली की प्रकल्प
२/१२
पुण्यात जर टाकला तर बराच खर्च कमी होईल.
तेंव्हा पुण्याला फॅक्टरी ही तशी परीक्षाच होती. या क्षेत्रात आम्हाला अनुभव असला तरी मॅन्युफॅक्चरींग हे अत्यंत आव्हानात्मक क्षेत्र आहे आणि त्यात जर एखादी जरी चूक घडली तरी तुम्ही सहज संपून जावू शकता.
त्यातही त्यातली गुंतवणूक, दगदग आणि ३/१२
इतर मानसिक त्रासाचे तोटे लक्षात घेता तो यशस्वी होईलच याची मला खात्री नव्हती.
त्यावेळी आमच्या एका अनुभवी स्नेह्यांनी मला न डगमगता पुढे जाण्यास सांगितले.
ते म्हणाले, - "तुम्ही १००% यशस्वी होणार, अजिबात अडचण येणार नाही. स्थानिक पातळीवर काहीही लागले तर मी तुमच्यासोबत आहे." ४/१२
बरं त्यांचा अनुभव आणि दरारा पाहता मला ते नक्कीच आधाराचे आणि उभारी देणारे बोल ठरले.
दुसऱ्याच दिवसापासून आम्ही सर्वजण कामाला लागलो. जागानिश्चिती, मशिनरी खरेदी, त्याचे प्लान, सरकारी परवानग्या, कामगारभरती आणि प्रत्यक्ष कामाला सुरूवात हे सर्व काही पार पडले फक्त दोन महिन्यात! ५/१२
यादरम्यान मी स्वत:च पुण्यात सहा ते आठ महिने सलग तळ ठोकून राहीलो... सर्व गोष्टी बारकाईने आणि सर्व सिस्टम आपल्याला हवी तशी तयार केली.
यादरम्यान बरेच कष्ट घ्यायला लागले, चढ-उतार आले पण शेवटी त्याचे परिणाम सकारात्मकच आले.
या दरम्यान कायम ते वाक्य - तुम्ही १००% यशस्वी होणार, ६/१२
आणि काहीही लागले तरी मी सोबत असेन” हे वाक्य कायम मला स्फुर्ती आणि आत्मविश्वास देत आलेय.
हा प्रोजेक्ट सुरू होण्यापूर्वी, जेव्हा जेव्हा मी व्यवसाय विस्ताराचा विचार करायचो तेव्हा मी एखाद्या मोठ्या संकटात उतरत असल्यासारखा घाबरलेला, बावरलेला असायचो, पण या अनुभवानंतर मात्र , ७/१२
संपुर्णपणे झोकून देऊन काम करायला शिकलो. चांगले काम करताना आपले काही लोक नक्की आपल्यामागे आहेत हा आत्मविश्वास त्यातून मिळाला!
बर्याचदा असे असते की आपल्याला कोणीतरी फक्त खांद्यावर हात ठेऊन नैतिक आधार द्यायची आवश्यकता असते. अशा काही देवमाणसांची EcoSystem आपण तयार करत जायला ८/१२
हवे जे लोक आपल्याला नेहमी निर्णय घेण्यास प्रवृत्त करतील. लढाईला खरोखर सोबत असतील. ते आपल्या आणि आपण त्यांच्या कुटूंबाचा भाग बनून जातील.
खाजगी असो की व्यावसायिक, माझ्या आयुष्यात तरी हे लोक म्हणजे माझी खरी immune system आहे.
कोणत्याही भितीपासून माझे रक्षण हेच लोकं करतात.९/१२
खांद्याला खांदा लावून सोबत उभे असतात.... प्रत्येकाच्या आयुष्यात अशी काही लोकं असतात, ते काहीही अपेक्षा न ठेवता, गाजावाजा न करता आपल्यासाठी खुप काही करतात, बऱ्याचदा आपल्या आयुष्याला ते कळतनकळत आकार देतात.
अशी लोक आपल्या आजूबाजूस तयार करा त्यासाठी सर्वात चांगला उपाय म्हणजे १०/१२
एकमेकांना मदत करत राहणे. फक्त स्वार्थ ठेऊन किंवा उपयुक्तता आहे म्हणून ते संबंध न जपता मनापासून, प्रामाणिकपणे काम करताना दिसेल त्याला आपल्याला जी शक्य होईल ती मदत नक्की करा.
हे वर्तुळ वाढेल तसे आपण माणूस म्हणून जास्तीत जास्त श्रीमंत होत जावू.
११/१२
ही माणूसकीची श्रींमतीच पुढे आयुष्य सुखकर करते, समृद्ध करते.
वर्ष २००३ क्रिकेट वर्ल्डकपची जोरदार हवा होती,त्यात भारत-पाकिस्तान आमनेसामने येणार होते. सर्वांसारखाच मी ही फुरफुरत होतो.
मुंबईत मित्रांसोबत राहत होतो,काम आणि वाचन यामुळे टिव्ही पाहण्यासाठी वेळ तसेच तो खरेदी करण्यासाठी पैसेही नसल्याने #SaturdayThread#BusinessDots#मराठी#म १/२१
मोठा पेच पडला होता. हल्लीसारखे इंटरनेट, स्मार्टफोन किंवा इतर कोणतीही सुविधा नव्हती.
काय करावे?कसे करावे? अशा विचारात सर्वच होते, आजूबाजूचेही जास्त कोणी ओळखीचे नव्हते त्यात आम्ही बॅचलर!
लोकांची आमच्याकडे पाहण्याची नजरच 😉 विचित्र त्यामुळे कोणीही घरी घेणार नाही याची खात्री!
२/२१
बरं नातेवाईक किंवा इतर कोणाकडे जावे तर आयुष्यभर त्या मॅचचे उपकार आणि टोमणे कोणालाच नको होते मग आम्ही सर्वांनी मिळून निर्णय घेतला कि आपण वर्गणी काढून टिव्ही विकत घेऊया आणि आपल्यापैकी ज्याचे लग्न शेवटी होईल त्याला तो लग्नात भेट म्हणून देऊया!
हल्ली बरेच लोक फक्त जुजबी ओळखीवरून,कधी सोशलमिडीयातील एखाद्या मेसेजमुळे किंवा कधीतरी कुठे भेटले म्हणून “अमुकतमुक माझा एकदम खास आहे किंवा चांगला मित्र वगैरे आहे” असे बिनदिक्कत सांगतात.
ओळख असणे वेगळे आणि त्यातून आयुष्यभराचे वैयक्तिक संबंध प्रस्थापित
Personal Touch साठी खाजगी वा व्यावसायिक आयुष्यात चांगले संबंध प्रस्थापित करायचे असतील तर मनःपुर्वक प्रयत्न करणे खुप गरजेचे असते.
नोकरीसाठीचा Interview असो, व्यवसायासंबधी काही महत्वाची किंवा अगदी पहिली मिटींग असो वा एखाद्याकडून आपण काही सल्ला
२/१२
मागत असू.
आपले First Impression हे सर्वोत्तमच असावे आणि पुढे प्रत्येक वेळी त्यावर एक एक टप्पा प्रगती होत रहायला हवी.
साधारणत: २००९/१० काळ होता, आम्ही फूड प्रोसेसिंग , बेकरी आणि त्याच्या बेकींग प्रोसेसशी संबंधीत काही चांगल्या, अत्याधुनिक कल्पना प्रत्यक्षात राबवत होतो....
३/१२
यात मग घर, संसारोपयोगी वस्तू, दागदागिने,गाडी, सणसुद,कपडालत्ता, वेगवेगळी गॅजेट्स, गावाकडचे घर दुरूस्ती किंवा नवी बांधणी, शेतीतले काही प्रयोग, (बऱ्याचदा फसलेले-कारण आपण स्वत: पुर्ण लक्ष देत नाही) बहिणभावाचे शिक्षण किंवा लग्न नंतर मुलाबाळाचे शिक्षण, करियर
२/२४
आईवडीलांची, पतीपत्नींची स्वप्न, अचानक आलेली आजारपणे, थोडेफार पर्यटन आणि मग रिटायर्मेंटचे प्लानिंग, एक ना अनेक प्रत्येक ठिकाणी हा पैसाच लागतो.
कोणीम्हणतो की “पैसा हे सर्वस्व नाही” पण कटूसत्य असे आहे की “पैशाशिवाय कोणालाच वरीलपैकी काहीच करता येत नाही”आणि हे काहीच केलेच नाही
३/२४
काही दिवसांपूर्वी एका तरूण मित्राचा फोन आला, काम झाल्यानंतर त्यांनी मला एक प्रश्न विचारला कि तुम्ही इंटरव्युव्ह घेताना काय प्रश्न विचारता? त्या उमेदवारकडून काय अपेक्षा असतात?
माझ्या इतर सहकाऱ्यांनी विचारलेल्या प्रश्नांना तो उमेदवार कशी उत्तर देतो हेच ऐकत असतो... अगदी क्वचित मी काही प्रश्न विचारतो.”
तरूण फ्रेशर इंजिनियर्सच्या बाबतीत मात्र हल्ली फार आशादायी चित्र दिसत नाही, एकतर भरमसाठ “होलसेल” अभियांत्रिकी कॅालेजांमुळे दर्जा खुपच घसरलाय आणि २/१६
त्यांना इंजिनियरींग किंवा तंत्रज्ञानविषयक प्रश्न फार आवडत नाहीत असे माझे निरिक्षण आहे त्याऐवजी ते Extra-curricular Activities बद्दल भरभरून बोलतात त्यामुळे सहसा मी ते टाळतो.
पण काही महत्त्वाच्या जागांसाठी मात्र मी कटाक्षाने इंटरव्युव्हज ऐकतो,पाहतो,घेतो, यातीलच हा एक किस्सा ३/१६
पिढीजात संपत्ती असलेले गर्भश्रीमंतही कंगाल झालेत.
गेल्या काही दिवसात अभिनेते, ऊद्योजक तसेच अनेक श्रीमंत लोकही पैसे असूनही आत्महत्या करताहेत.
कुठे थांबायचे हे खरतर प्रत्येकालाच कळायला हवे, बऱ्याच जणांना ते कळायला फार उशीर होतो तोपर्यंत त्यांचे सर्वस्व उध्वस्त झालेले असते. २/१४
आज आपल्यासमोर इतकी उदाहरणे आहेत तरी माणूस जागाच होत नाही.
पैशाची, प्रसिद्धीची,संपत्तीची हाव स्वस्थ बसू देत नाही, हे सर्व अजून हवे,या अजूनच्या नादात विजय मल्ल्या,ललित मोदी,निरव मोदी आणि अगदी अंबानीपुत्र अनिलही सुटले नाहीत.
गरीबाची पोटासाठी चूक एकवेळ माफ होईल पण यांचे काय?
३/१४