काही दिवसांपूर्वी एका तरूण मित्राचा फोन आला, काम झाल्यानंतर त्यांनी मला एक प्रश्न विचारला कि तुम्ही इंटरव्युव्ह घेताना काय प्रश्न विचारता? त्या उमेदवारकडून काय अपेक्षा असतात?
माझ्या इतर सहकाऱ्यांनी विचारलेल्या प्रश्नांना तो उमेदवार कशी उत्तर देतो हेच ऐकत असतो... अगदी क्वचित मी काही प्रश्न विचारतो.”
तरूण फ्रेशर इंजिनियर्सच्या बाबतीत मात्र हल्ली फार आशादायी चित्र दिसत नाही, एकतर भरमसाठ “होलसेल” अभियांत्रिकी कॅालेजांमुळे दर्जा खुपच घसरलाय आणि २/१६
त्यांना इंजिनियरींग किंवा तंत्रज्ञानविषयक प्रश्न फार आवडत नाहीत असे माझे निरिक्षण आहे त्याऐवजी ते Extra-curricular Activities बद्दल भरभरून बोलतात त्यामुळे सहसा मी ते टाळतो.
पण काही महत्त्वाच्या जागांसाठी मात्र मी कटाक्षाने इंटरव्युव्हज ऐकतो,पाहतो,घेतो, यातीलच हा एक किस्सा ३/१६
काही वर्षांपूर्वी आमच्या एका नव्या प्रोजेक्टसाठी बॅंकिंग आणि अकाउंट्स सांभाळण्यासाठी इंटरव्ह्यूज सुरू होते..
येणारा प्रोजेक्ट मॅंन्युफॅक्चरिंगशी संबंधीत असल्याने आम्हाला त्या विषयातील तज्ञ आणि अनुभवी व्यक्तीची गरज होती.
आमच्याकडे या डिपार्टमेण्टचा ताबा पहिल्या दिवसापासून ४/१६
पुर्णपणे महिला कर्मचाऱ्यांकडे असल्याने आम्ही नव्या जागेसाठी महिलांनाच प्राधान्य द्यायचे ठरविले होते.
(महिला या पुरुषांपेक्षा जास्त चांगल्या प्रकारे पैशाचं व्यवस्थापन करतात तसेच त्या कोणतीही गुंतवणूक करताना जास्त सजग आणि कमी धोका घेतात.
प्रसंग कितीही बाका असो त्या नेहमी संयम ५/१६
राखतात) हे आमच्या कंपनीतील सर्वांचेच एकमत आणि तसा अनुभवही आहे.
या जागेसाठी आमच्याकडे भरपूर मुलाखती झाल्या पण काही ना काही कारणाने त्यांना नकारच मिळायचा.
एक दिवस असेच काही फायनल इंटरव्ह्युव्ह साठी उमेदवार येणार होते, यांचे पहिल्या राऊंडचे सर्व इंटरव्हूव्ज झाले होते. ६/१६
आम्ही मुद्दामच सर्वांना सकाळी ९ वाजताच बोलावले,आश्चर्य म्हणजे सर्वच बरोबर ९ वाजता हजर!
(खरे तर ही आमची खेळी असते कारण जो उशीरा येईल तो आपोआपच बाद होऊन जातो....)
तर या मुलाखतींची सुरूवात झाली, दोन-तीन मुलाखती पार पडल्या आजही काही होत नाही असे हावभाव तयार झाले होते आणि... ७/१६
केबिनमधे आत एक साधी-सरळ, टिपीकल मराठी मुलगी दबकत आली, बसतानाही ती फार घाबरली होती असे स्पष्ट जाणवत होते,
आमचे सहकारी तिच्याकडे नंतर माझ्याकडे पाहू लागले, त्यांच्या नजरेत “ही मुलगी एवढी महत्वाची कामं सक्षमपणे करेल का?” याची पुर्ण साशंकता मला स्पष्ट दिसत होती, #Interview
८/१६
सुरूवातीला काही इंग्रजीमधील Account/Finance संबंधी प्रश्न मग तिची ऊडालेली धांदल पाहून आमच्या Account Head ने तिला मराठीत प्रश्न विचारला, तुम्हाला कसे काय कामावर ठेवायचे?
एकतर मुंबईत तुम्ही पुर्ण नविन, ट्रेनचा प्रवास आणि आमच्याकडे ग्राहक, व्हेंडर्स बरेच इंग्रजी बोलतात ९/१६
कामाचा व्यापही मोठा आहे, तसेच कॅपिटल खरेदी ही खुप महत्वाची जबाबदारी आणि त्यासोबत एकटीवर अकाउंटचाही बोजा, तुम्हाला हे सर्व झेपेल का?
प्रश्न ऐकून तीचे डोळे अचानक चमकले, डोळ्याची पापणीही न लवता एकदम उत्साहात ती म्हणाली “मॅडम,मी यापेक्षाही कामाचा लोड जास्त असताना काम केले आहे १०/१६
तसेच मी करियरच्या सुरूवातीपासून प्रामाणिकपणे गेली ५ वर्ष एकाच कंपनीत काम करत होते, तेही नवनव्या बाबी शिकत,आता नोकरी शोधतेय याचे एकमेव कारण म्हणजे माझे लग्न होऊन मी पुण्यातून मुंबईत शिफ्ट झालेय...फक्त आणि फक्त इकडे त्या कंपनीचे ॲाफीस नाही म्हणून मला दुसरा जॅाब शोधावा लागतोय ११/१६
फक्त या एका वाक्याने तिचा आत्मविश्वास, कामावरील निष्ठा आणि प्रामाणिक मनोवृत्ती मला स्पष्टपणे जाणवली.
कोणी काहीही बोलण्यापुर्वी किंवा अजून कोणते प्रश्न विचारण्यापुर्वीच मी आमच्या अकाउंट हेड करणाऱ्या मॅडमला इशारा केला आणि पुढच्या तासाभरात तिला Appointment Letter मिळाले.
१२/१६
निःसंशयपणे, ती गेल्या दिड दशकातील मी पाहिलेल्या माझ्या अत्यंत चांगल्या सहकाऱ्यांपैकी एक आहे.
अतिशय कार्यक्षम, कामाप्रती पुर्णप्रती समर्पित आणि तिच्या कामासाठी कायम वचनबद्ध.
जर आम्ही तिला त्यावेळी फक्त इंग्रजीच्या किंवा साध्यासुध्या घाबरून गेल्याच्या कारणांमुळे सिलेक्ट १३/१६
केले नसते तर ते कंपनीचे आणि तिचेही खूप मोठं नुकसान झालं असतं, तिला इतरत्र कुठेतरी नोकरी मिळालीही असती पण एवढी प्रगती, स्वातंत्र्य आणि कंपनीबरोबरचे ऋणानुबंध अनुभवायला ती मुकली असती(या तिच्याच भावना)
आता ती संपुर्णपणे एका कंपनीची जबाबदारी समर्थपणे सांभाळतेच पण तिच्यासारख्या १४/१६
अजून काही मुलींनाही शिकवते.
परिस्थितीशी दोन हात करत आज त्या साधीसुध्या,घाबरणाऱ्या मुलीने वेळेत मिळालेल्या संधीचे सोने केले,कच्चीबच्ची वाटणाऱ्या तिला आता कॅार्पोरेटमधे आत्मविश्वासाने वावरताना पाहिले, MNCतील अधिकाऱ्यांशी आणि व्हेंडरसोबत बोलताना पाहिले कि आपल्या साध्यासुध्या १५/१५
सरळमार्गी मराठीपणाचा अभिमान वाटतो.
माझ्या एवढ्या वर्षाच्या अनुभवात पुन्हापुन्हा सिद्ध होते -Always hire people for their attitude towards work which is assigned to them.
different skills can be taught & this is absolutely true for any job in the world.
१६/१६
...धन्यवाद 🙏
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
पिढीजात संपत्ती असलेले गर्भश्रीमंतही कंगाल झालेत.
गेल्या काही दिवसात अभिनेते, ऊद्योजक तसेच अनेक श्रीमंत लोकही पैसे असूनही आत्महत्या करताहेत.
कुठे थांबायचे हे खरतर प्रत्येकालाच कळायला हवे, बऱ्याच जणांना ते कळायला फार उशीर होतो तोपर्यंत त्यांचे सर्वस्व उध्वस्त झालेले असते. २/१४
आज आपल्यासमोर इतकी उदाहरणे आहेत तरी माणूस जागाच होत नाही.
पैशाची, प्रसिद्धीची,संपत्तीची हाव स्वस्थ बसू देत नाही, हे सर्व अजून हवे,या अजूनच्या नादात विजय मल्ल्या,ललित मोदी,निरव मोदी आणि अगदी अंबानीपुत्र अनिलही सुटले नाहीत.
गरीबाची पोटासाठी चूक एकवेळ माफ होईल पण यांचे काय?
३/१४
या लॅाकडाऊनमधे सर्वाधिक विचित्र परिस्थितीला कोण सामोरे गेले असेल तर ती लहान मुले अन शालेय विद्यार्थी!
Change आणि Disruption यातील फरक जाणून घ्यायचा असेल तर कोरोनाआधीची आणि नंतरची शिक्षण पद्धती यापेक्षा ऊत्तम उदाहरण दुसरे कोणतेही नसेल. #आर्थिकसाक्षरता#मराठी#SaturdayThread १/१५
न भूतो ना भविष्यती असे अचानक घरीच राहून ॲानलाईन पद्धतीने शिक्षण घ्यायचे! तरीही बऱ्याच विद्यार्थ्यानी त्याच्याशी जुळवून घेतले आणि अगदी ॲानलाईन परिक्षाही दिल्या.....
माझी मुलगीही गेले सहा महिने तशीच शिकतेय... सुरूवातीला झुम ॲप आणि नंतर ते इतर प्लॅटफॅार्मवर शिफ्ट झाले. २/१५ #म
या सर्व प्रकारात आम्ही नेहमी ऐकायचो कोणी मुलांमुलींसाठी नवा ipad घेतला, मोबाईल अगदी लॅपटॅापही घेतला.एका परिचितांनी तर ७वीच्या मुलासाठी लेटेस्ट iphone घेऊन दिला.
हे सर्व सूरू असताना सुदैवाने माझ्या मुलीने कधीही तो हट्ट केला नाही,ती माझ्या पत्नीच्या मोबाईलवरून हे सर्व करायची. ३/१५
माझा एक वर्गमित्र जगप्रसिद्ध जनरेटर बनविणाऱ्या कंपनीत व्हाईस प्रेसिडेंट आहे,आम्ही दोघे काॅलेजपासूनचे चांगले मित्र.
मुंबईत काही वर्ष रुममेट म्हणून एकत्र राहिलो,तो सुरूवातीपासून एकाच कंपनीत,प्रचंड मेहनती,अत्यंत हुशार अन प्रामाणिक त्यामुळे कंपनीने त्याला
व्यवसायाच्या सुरूवातीला आमचे ठराविक असे एक दोन खुप मोठे आणि महत्वाचे ग्राहक होते...(आजही ते तेवढेच महत्वाचे आहेत) एकदा त्यापैकी एका कंपनीत नवीन बाॅस बदलून आले. एक महिनाभर होऊनही ते मला टाळत होते.
मी तासन् तास त्यांच्या ॲाफिसच्या बाहेर वाट पहात बसायचो,त्यांना ते दिसायचेही पण ते वेळ द्यायचे नाहीत.
आमच्या क्षेत्रात तेव्हा आमची कंपनी नवखी असली तरी जे तंत्रज्ञान आणि त्यातला अनुभव जो आमच्याकडे होता तो अगदी भारतातल्या सर्वात मोठ्या आणि बहुराष्ट्रीय कंपन्यांकडेही नव्हता. 2/18
व्यावसायिक दृष्ट्याही आम्ही कुठेही कमी नव्हतो पण काही केल्या नवे साहेब वेळच द्यायला तयार नव्हते..
नजरानजर झाली तरी ते इतक्या खालच्या पातळीने पहायचे की माझीच मला लाज वाटायची..आणि मी ओशाळून जायचो, तिथले ॲाफीसबाॅय,रिसेप्शनचे लोक ही मला हसायचे,हळूहळू मला काय कळायचे ते कळाले होते.3/18
काही दिवसांपूर्वी पुण्याला निघालो होतो तेव्हाची ही गोष्ट....
काॅफी घेण्यासाठी पेट्रोल पंपावर ब्रेक घेतला,गाडीतून उतरताच एक मित्र समोरच कॉफीशॉपवर भेटला आणि मग काय, लगेच मस्त गप्पा सुरू झाल्या.काॅफी संपतच आली होती तेवढ्यात अचानक माझा ड्रायव्हर (तो नुकताच