Thread by @Lumina_Luceat

#LuminaJJKFanfic #ยูตะยูจิ

ผีเสื้อ🦋

อคคทสึ ยูตะไม่ได้เป็นพวกนักเลงหัวไม้ แน่นอนว่าเขามีต่อยตีบ้าง แต่ว่าเขาก็ไม่ได้อยากจะตีรันฟันแทงกับคนอื่นโดยไม่มีเหตุผล ยูตะเลยพยายามหลีกเลี่ยงการชกต่อยอย่างเต็มที่

ยกเว้นแต่ตอนที่เพื่อนของเขาถูกทำร้ายเท่านั้น ในตอนนั้นอคคทสึจะไม่สนใจเหตุผล

อะไรทั้งสิ้น ถ้ากล้าเอามือมาแตะเพื่อนของเขาโทษทัณฑ์ที่สมควรได้รับคือต้องโดนหักแขนไปข้าง แบบที่คนพวกนั้นไม่คิดจะกล้าเอามือโสโครกพวกนั้นมาทำร้ายเพื่อนของเขาอีก อย่างเช่นตอนนี้เป็นต้น

เขาเห็นร่างของอินุมากิที่นอนอยู่บนพื้น มาคิซังที่คอยพยุงเพื่อนผมขาวอยู่ข้างๆ แววตาของอคคทสึก็หายไป

เขาเห็นร่างของคนแปลกหน้ายืนอยู่ใกล้ๆกัย คนนั้นมีผมสีชมพู ใบหน้ามีร่องรอยการชกต่อย ตอนที่อีกฝ่ายสาวเท้าเข้ามาใกล้ชายหนุ่มผมดำก็ไม่รีรอพุ่งเข้าไปหาอีกฝ่าย

พั๊วะ!!

"!!!"

อคคทสึปล่อยหมัดใส่หน้าอีกฝ่ายทันที แต่เหมือนคนผมชมพูคนนี้จะปฏิกิริยาตอบรับไวเอาเรื่องถึงรับหมัดเขาได้ แน่นอน

ว่าไม่คิดว่าจะจบการแค่หมัดเดียวหรอก ทั้งหมัดทั้งลูกเตะและลำแข้งมากมายพุ่งเข้ามาโจมตีที่เป้าหมายอย่างคนผมชมพูเท่านั้น แต่อีกฝ่ายกลับหลบการโจมตีได้เกือบหมดทีแค่เฉียดๆผิวหนังนั้นทำให้เขาไม่ค่อยจะสบอารมณ์เอาเสียเลย

"ยูตะใจเย็นก่อน! อิตาโดริเข---"

ชายหนุ่มผมดำนั้นใจจดใจจ่อกับการ

หักแขนคนผมดำประโยคที่มาคิซังพูดเลยขาดๆหายๆได้ยินไม่ครบเขาได้ยินแค่อิตาโดริ

"อิตาโดริคุงสินะ"

"ใช่ครับ"

"กล้ามากที่มาทำร้ายเพื่อนของฉันนะ"

"ทำร้าย ฮะ ใจเย็นก่อนนะ ผมไม่ได้ทำอะ--- ฟังให้จบก่อนสิครับ!!"

อิตาโดริพูดยังไม่ทันจบประโยคดียูตะก็พุ่งเข้ามาต่อยแล้ว ถ้าไม่ใช่เขาคงโดน

หมัดลุ้นๆนี่อัดเข้าที่แก้มแล้วแน่ๆ อิตาโดริก็ไม่ค่อยอยากจะสู้รบปรบมือกับคนผมดำนี่นานนักหรอก แค่แววตาของอีกฝ่ายก็ทำให้ยูจิขนหัวลุกไปหมดแล้ว เด็กหนุ่มกระโดดภอยหลังไปตั้งตัวสองสามก้าวก่อนจะพุ่งไปหายูตะ

ชายหนุ่มผมดำเลิกคิ้วไม่คาดคิดว่าอิตาโดริจะพุ่งมา เท้าของคนผมชมพูยกขึ้นหมายจะถีบ

อย่างเต็มรัก ยูตะยกแขนขึ้นมากั้นที่หน้าอก แต่ยังไม่ทันที่เท้านั้นจะถึงอิตาโดริกลับหมุนตัวปล่อยหมัดเข้ามาที่ท้องอย่างเต็มกำลัง

หมัดของอิตาโดรินั้นแรงมากจนยูตะถึงกับเซไปช่วงหนึ่ง ชายหนุ่มผมดำเงยหน้าขึ้นมามองคนที่ปล่อยหมัดอย่างชัดๆ ดวงตาสีนิลเบิกกว้างเล็กน้อย ทางด้านคนผมชมพูก้

ทำหน้าบี้ ยกมือขึ้นมาข้างหนึ่ง

"ขอโทษที่ต่อยนะครับ! แต่ผมจำเป็น!!"

พอพูดจบอิตาโดรอก็หันหลังวิ่งหนีไปอีกทาง โดดขึ้นกำแพงก่อนจะหายไป ยูจงตะกุมท้องแน่น ครั้งหน้าถ้าเจอกันอีกเขาจ--

พั๊วะ!!

"ไอ้บ้ายูตะ!!ทำไมไม่รู้จักฟังกันฮะ!!"

"มาคิซัง หมายถึงอะไร??"

ยูตะเอามือกุมหัวอย่างงงๆ

หลังจากโดนหญิงสาวผมหางม้ามะเหงกเข้าให้ที่หัว เธอกำหมัดแน่นอย่างหงุดหงิด

"ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเมื่อกี้รึไง!!"

"ไม่ครับ ได้ยินแว่วๆแค่อิตาโดริ"

"แล้วทำไมไม่ฟังให้จบก่อนฮะ!! ฉันบอกว่าอิตาโดรอไม่ได้ทำร้ายโทเงะ!! ไอ้เด็กนั้นมาช่วยต่างหาก!!"

"ครับ??"

อคคทสึงงงวยเป็นอย่างมาก เมื่อกี้

มาคิซังบอกว่าไงนะ?

"คนที่ต่อยโทเงะไม่ใช่ไอ้เด็กนั้น คนที่ต่อยโทเงะมันมีพวกตั้งสี่ห้าคนและวิ่งหนีหางจุกตูดไปตั้งแต่ตอนที่อิตาโดริพุ่งเข้ามาช่วยแล้ว!!!"

มาคิเอามือกุมขมัยพร้อมถอนหายใจ อคคทสึยูตะได้แต่มองอย่างสับสน งั้นหมายความว่าเขาต่อยผิดคนงั้นหรอ อ่า แบบนี้แย่แน่เลย

"นายนี่มัน!! ให้ตายเถอะ ยืนไหวไหม มาช่วยฉันพยุงโทเงะไปโรงพยาบาลหน่อย"

"ไหวครับ" ยูตะเดินไปช่วยมาคิพยุงตัวเพื่อนผมขาวที่ยังสมองเบลอๆอยู่

เขาโดนต่อยที่ท้องก็จริงแต่ก็ไม่ได้หนักหนามากขนาดเดินเหินไม่ได้ เมื่อไปถึงโรงพยาบาลเขาเองก็ไปตรวจด้วยตามที่มาคิซังบอกให้ไป มีแค่รอยฟกช้ำที่ท้อง

ส่วนอินุมากิคุงนั้นก้ได้นอนแอดมิดรพ.หนึ่งคืนวันพรุ่งนี้ก้กลับได้แล้ว แต่ยูตะคิดว่าอีกฝ่ายไม่เปนไรมากหรอกเพราะเพื่อนผมขาวคนนี้ยังบ่นอยากกินแซลม่อนๆอยู่เรื่อยๆเลย

อคคทสึก็กลับบ้านไป ตั้งแต่ขึ้นชั้นม.ปลายก็ย้ายออกมาอยู่คนเดียวจึงไม่มีใครอยู่รอที่บ้าน แน่นอนว่ามันเหงาแต่เขาก็ชินกับ

ความเงียบเหงาแบบนี้แล้ว ยูตะเดินไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมไปนอนพักผ่อน ชายหนุ่มเอนหลังสัมผัสกับเตียงนุ่มๆ

มือหน้ายกขึ้นมาบังแสงไฟ สัมผัสของฝ่ามืออิตาโดริที่มารับหมัดเขายังเจือจางอยู่เลย พอเขารู้ว่าตัวเองต่อยผิดคนอคคทสึก็รู้สึกผิดขึ้นมาทันทีเลย ถึงจะต่อยไม่โดนอีกฝ่ายก็เถอะ

หมัดของอีกฝ่ายที่ต่อยเข้าที่ท้องมันก็ค่อนข้างเจ็บ แต่ก็ไม่ได้มากไปนอนสักคืนก็หายแล้วแท้ๆ ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นไม่รู้ทำไมตอนที่นึกถึงหน้าของเด็กที่ชื่ออิตาโดรินั้นเขากลับรู้สึกมวลท้องแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

แม้มันเป็นช่วงเวลาเพียงแป๊บเดียวเท่านั้นที่ได้เห็นใบหน้าของคนผมชมพูชัดๆ ยูตะ

กลับไม่สามารถลืมใบหน้านั้นได้เลยแม้แต่นิดอย่างไม่รู้สาเหตุ พอนึกถึงใบหน้ารู้สึกผิดของอิตาโดริตอนปล่อยหมัดตัวเแงต่อยเข้าที่ท้องเขาแล้วอคคทสึกลับรู้สึกเอ็นดูใบหน้านั้นขึ้นมาเสียดื้อๆ นี่เขา เป็นอะไร??

สองสามวันให้หลังจากเหตุการณ์นั้นอินุมากิก้หายดี แน่นอนว่าเพื่อนผมขาวก้ดุยูตะเสีย

ยกใหญ่เรื่องไปต่อยคนอื่นแบบไม่ลืมหูลืมตา แน่นอนว่าเพื่อนทุกคนก้บอกให้ไปขอโทษอิตาโดริเสีย แต่ติดตรงที่พวกเขาทั้งกลุ่มไม่มีใครรู้ว่าอิตาโดรินั้นมาจากรร.ไหน ตอนที่เจอกันครั้งแรกอีกฝ่ายใส่เสื้อฮู้ดสีแดงกับกางเกงไม่ใช่ชุดยูนิฟอร์มของทางโรงเรียน พวกเขาทั้งหมดเลยไม่มีทางรู้เลยแม้แต่นิด

โอกาสที่จะได้เจอกันอีกคงจะน้อยนิดแล้วละ

ก็คิดไว้แบบนั้นอะนะ

หน้าร้านมินิมาร์ทมีอิตาโดริในเสื้อฮู้ดสีแดงกับเสื้อกักคุรันนั่งอยู่ตรงราวกั้นถนน มือข้างหนึ่งกินไอติมการิการิอยู่ ใบหน้าของคนผมชมพูตอนกำลังเอ็นจอยกับไอติมตรงหน้าทำเอาเขาเห็นแล้วอดนึกถึงแมวกำลังเลียขนมไม่ได้เลย

"อ๊ะ"

อิตาโดริส่งเสียงออกมาเมื่อเหลือบมาเห็นเขา ไอติมการิการิที่เหลืออยู่นิดนึงร่วงหล่นไปบนพื้น พอยูตะขยับเท้ามาแค่ก้าวเดียวคนผมชมพูก็สับตีนแตกเผ่นป่าราบไปเป็นที่เรียบร้อย

"เฮ้อ" ชายหนุ่มถอนหายใจ ก่อนจะวิ่งตามอีกฝ่ายไปอย่างรวดเร็ว อิตาโดริคุงนี่วิ่งเร็วกว่าที่ติดเหมือนกันนะ

"คุณจะวิ่งตามผมทำไม!!!"

"แล้ววิ่งหนีทำไมครับ"

"ก็คุณน่ากลัวนี่!!!! เมื่อคราวก่อนที่เจอคือค่ตๆๆๆๆ โคตรน่ากลัวเลย ถ้าซาดาโกะมาเห็นหน้าพี่ก้คงกลัวขี้หดตดหายเหมือนกัน!!!"

"เวอร์ไปครับ"

ยูตะอดหัวเราะกับคำเปรียบเทียบไม่ได้ เขาก็ไม่คิดว่าหน้าตาตัวเองน่ากลัวขนาดนั้นนะ เขาเร่งฝีเท้า

จนสามารถไปดักข้างหน้าได้ อิตาโดริสะดุ้งพน้อมถอยมาตั้งหลัก แขนสองข้างก้ยกขึ้นมาทำท่าป้องกันตัวไว้ อือ เหมือนแมวกำลังพองขนเลย

"พี่ไม่ได้จะมาต่อยครับ"

"แล้วพี่มาทำอะไรครับ บอกไว้ก่อนเลยนะคนที่ต่อยเพื่อนพี่ผมไม่ใช่ผมนะเออ"

"ก็เหตุผลนั้นล่ะครับ พี่อยากจะมาขอโทษเรื่องตอนนั้น"

"ฮะ?"

"พี่ขอโทษครับที่จะพยายามไปต่อย พี่ใจร้อนเกินไปเลยไม่ทันได้คิดให้ดีว่าน้องอาจจะมาช่วยก็ได้"

"ขอโทษสำหรับกิริยาไม่ดีเมื่อครั้งนั้นด้วยนะอิตาโดริคุง" อคคทสึโค้งหัวลงไป

"หวา พี่ไม่ต้องเป็นงานเป็นการขนาดนี้ก็ได้ ผมไม่โกรธๆเงยหน้าขึ้นเถอะนะๆ ผมเองก็ต่อยพี่ไปตั้งหมัดหนึ่งด้วย"

ท่าทางของอิตาโดริลนลานมากเมื่อเห็นอคคทสึก้มหัวลงไปขอโทษ พอเจอแบบนี้ไปเขาก็ไม่ได้รู้ากกลัวคนนี้เท่าตอนแรกที่เจอกัน อคคทสึเงยหน้าขึ้นมา

"ไม่โกรธพี่หรอครับ"

"มันเป็นการเข้าใจผิดนี่ครับ ผมไม่โกรธหรอก"

คนผมชมพูหัวเราะออกมาเบาๆ ยังไงพี่เขาเองก็ต่อยโดนแค่ถากๆเท่านั้นเอง ไม่ได้ร้ายแรง

"แล้วที่ท้องพี่เปนไงมั้งอะครับ ผมต่อยไปสะเต็มแรงเลย"

"ไม่เจ็บแล้วครับ นอนคืนเดียวก็หาย"

"โอย พี่ค่ตโหดเลยอ่ะ"

อิตาโดริหัวเราะเหอะๆในลำคอ แค่คราวก่อนที่เจอกันก็รู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายน่ากลัวแค่ไหน พอได้ยินว่าหมัดที่เขาต่อยไปเต็มแรงยังหายได้ภายในคืนเดียวนี้ทำเอาใจเขาแป้วไปเยอะเลย

"อ่า ว่าแต่เธเชื่ออะไรนะ"

เขาถามชื่อคนตรงหน้า เขารู้แค่นามสกุลอีกฝ่ายจากมาคิซังเท่านั้น ซึ่งมาคิซังก้รู้มาจากพวกนักเลงที่มารุมตีโมเงะเรียกชื่อคนผมชมพูออกมาเสียดังว่าอิตาโดรเท่านั้นเอง

"อิตาโดริ ยูจิครับ! ยินดีที่ได้รู้จัก"

กึด

ปวดท้องอีกแล้ว

อคคทสึ ยูตะขมวดคิ้วเล็กน้อย

จริงอยู่ที่เขาไม่ได้เจ็บแผลที่อิตาโดริเป็นคนทำ แต่ว่าเขากลับรู้สึกปวดมวลๆท้องแบบแปลกๆมาได้สักพักหนึ่งแล้ว ทั้งรู้สึกวูบโหวงในท้องและหัวใจก็เต้นดังผิดปกติ มันคืออะไร

"แล้วพี่ล่ะ?"

"อคคทสึ ยูตะครับอิตาโดริคุง"

"อ้อ อคคทสึซังที่โทโดบอกบ่อยๆนี่"

"บราเธอร์!! อยู่นี่เองหาตั้งนา---

อ้าว อคคทสึไม่ใช่หรอ มาทำอะไร"

"อิตาโดริคุงเป็นน้องชายของโทโดหรอ"

"ไม่ใช่ๆ! ผมเป็นลูกคนเดียว!!"

"อย่าอายไปสิน้องชาย"

โทโดเดินเข้ามากอดไหล่อิตาโดริด้วยท่าทีสนิทสนม ไม่รู้ทำไมแต่อคคทสึกลับรู้สึกไม่ชอบใจการกระทำนั้นของคนตัวสูงเลย ถึงปกติยูตะจะไม่ค่อยชอบอีกฝ่ายอยู่แล้วก็ตามที

ชายหนุ่มเดินไปดึงร่างของอิตาโดริคุงิอกมาจากโทโดก่อนจะยิ้มนิ่งๆ

"ผมมีธุระกับอิตาโดริคุงอยู่นะครับ พองั้นขอตัว"

"ฮืม? อ่าใช่ๆๆๆ ไว้ค่อยคุยกันทีหลังนะโทโด!"

ยังดีที่คนผมชมพูยอมเออออตามน้ำไปพวกเขาเลยหยุดออกมาจากคนร่างยักษ์ได้แบบสบายๆ พวกเขาเดินจับมือกันไปเรื่อยๆ ดูเหมือนอคคทสึจะ

ยังไม่รู้ตัวว่าเดินกุมมืออิตาโดริมาตั้งนาน เมื่อเดินไปเรื่อยๆถึงสวนสาธารณะชายหนุ่มผมดำก็เพิ่งรู้ตัว

"อ่า ขอโทษที่เผลอจับมือนะครับ"

"ฮึ่ย ไม่เป็นไรครับฮะๆๆ พี่อุตส่าหช่วยผมออกมาจากโทโดได้แค่นี้จิ๊บๆ"

คนอ่อนกว่ายิ้มกว้างออกมา รอยยิ้มนั้นช่างสว่างสไวเสียจนแสบตาเลย ความรู้สึกแปลกๆ

นั้นก็หวนกลับมาพร้อมความอึดอัดจนแทบจะระเบิดในหน้าอก แค่เห็นรอยยิ้มนั้นอคคทสึก็ทนแทบไม่ไหวเขาไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรกับตัวเองกันแน่

"พี่ เฮ้ อคคทสึซังไหวไหมครับ รึส่ายังเจ็บจากที่ผมต่อยอยู่!"

"อาจจะ ตั้งแต่วันที่อิตาโดริคุงพี่ก็รู้สึกแปลกๆ"

"แปลกๆยังไง ให้ผมโทรเรียกรถพยาลไหม!"

เด็กหนุ่มรีบพาอคคทสึไปนั่งตรงม้านั่ง ถึงเขาจะบอกไม่เป็นอะไรมากแต่อิตาโดริก็ยังยืนยันให้ไปนั่งพักอยู่ดี อ่า เด็กคนนี้ใจดีจริงๆ

"แล้วที่พี่บอกรู้สึกแปลกๆ นี้รู้สึกยังไงหรอครับ"

"พี่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงดีเหมือนกัน มันเหมือนมีผีเสื้อบินวนอยู่ในท้องทุกครั้งที่นึกถึงน้องเลย"

--

คือแบบกาวแบบงงๆ และแมสแบบงงๆ555555 แค่อยากแต่งที่พี่โดนน้องต่อยท้องแล้วไม่รุ้ตัวว่าชอบน้องเข้าให้(แบบรักแรกพบ แต่อันนี้เป็นต่อยท้องแรกพบ--) พี่ก้นึกว่เปนอาการป่วยแบบประหลาดๆ😂

@threadreaderapp Unroll plz