"เซมไป ผมขอโทษ"
"ปลาตากแห้ง"
ใบหน้าของอิตาโดริเศร้าหมองยามมองไปยังแขนข้างซ้ายของรุ่นพี่ปีสองผู้ใช้วจีคำสาปที่มันหายไป เป็นเพราะเขาไม่สามารถคุมสุคุนะได้
"เพราะผมแท้ๆ โดนประหารไปได้ก็ดี"
"!! โอกากะ!!"
"ไม่ ผมนะสมควรที่จะโดนประหารไปนานแล้วถ้าไม่ได้อาจารย์โกะโจช่วยไว้"
"ปลาตากแห้ง"
ใบหน้าของอิตาโดริเศร้าหมองยามมองไปยังแขนข้างซ้ายของรุ่นพี่ปีสองผู้ใช้วจีคำสาปที่มันหายไป เป็นเพราะเขาไม่สามารถคุมสุคุนะได้
"เพราะผมแท้ๆ โดนประหารไปได้ก็ดี"
"!! โอกากะ!!"
"ไม่ ผมนะสมควรที่จะโดนประหารไปนานแล้วถ้าไม่ได้อาจารย์โกะโจช่วยไว้"
"ไข้ปลาแซลมอน..."
มืออีกข้างที่ยังหลงเหลือของอินุมากิเอื้อมมาลูบใบหน้ารุ่นน้องเบาๆ ฝ่ามือของอิตาโดริเอื้อมมาจับมือที่เต็มไปด้วยบาดแผลของคนตรงหน้า
"รุ่นพี่ ผมขออะไรบางอย่างได้ไหม"
"ปลาแซลมอน"
"ถ้าเกิดเราชิงตัวอาจารย์โกะโจคืนมาไม่ได้ และผมกินนิ้วสุคุนะครบทั้งยี่สิบนิ้วแล้ว"
มืออีกข้างที่ยังหลงเหลือของอินุมากิเอื้อมมาลูบใบหน้ารุ่นน้องเบาๆ ฝ่ามือของอิตาโดริเอื้อมมาจับมือที่เต็มไปด้วยบาดแผลของคนตรงหน้า
"รุ่นพี่ ผมขออะไรบางอย่างได้ไหม"
"ปลาแซลมอน"
"ถ้าเกิดเราชิงตัวอาจารย์โกะโจคืนมาไม่ได้ และผมกินนิ้วสุคุนะครบทั้งยี่สิบนิ้วแล้ว"
"รุ่นพี่ช่วยประหารผมทีนะครับ
อิตาโดริยิ้มออกมาอย่างฝืดเฝื่อน ดวงตาของอินุมากิเบิกกว้างอย่างตกใจกับคำขอนั้น เขาไร้คำพูดไปโดบปริยาย
อินุมากิอยากจะปฏิเสธ เขาไม่อยากให้รุ่นน้องคนนี้ต้องมาตาย อิตาโดริเคยตายมาครั้งหนึ่งแล้วแท้ๆ เขาอยากจะปัดตกคำขอนั้น แต่เมื่อมองไปยังดวงตานั้นของยูจิ
อิตาโดริยิ้มออกมาอย่างฝืดเฝื่อน ดวงตาของอินุมากิเบิกกว้างอย่างตกใจกับคำขอนั้น เขาไร้คำพูดไปโดบปริยาย
อินุมากิอยากจะปฏิเสธ เขาไม่อยากให้รุ่นน้องคนนี้ต้องมาตาย อิตาโดริเคยตายมาครั้งหนึ่งแล้วแท้ๆ เขาอยากจะปัดตกคำขอนั้น แต่เมื่อมองไปยังดวงตานั้นของยูจิ
"แซลมอน..."
เขาได้แต่ตอบรับคำปรารถนานั้นอย่างจำใจ แม้ว่าภายในใจจะเจ็บมากแค่ไหนก็ตามที
ใบหน้าของอิตาโดริฉายแววโล่งอก ปากก็ยังพร่ำพูดว่าขอบคุณโดยไม่รู้จบ อินุมากิไม่อยากที่จะฟังถ้อยคำเหล่านั้นต่อแม้แต่นิดเดียว
เขาเกลียดคำขอบคุณนั้นมาก ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม เขาเกลียดมัน
เขาได้แต่ตอบรับคำปรารถนานั้นอย่างจำใจ แม้ว่าภายในใจจะเจ็บมากแค่ไหนก็ตามที
ใบหน้าของอิตาโดริฉายแววโล่งอก ปากก็ยังพร่ำพูดว่าขอบคุณโดยไม่รู้จบ อินุมากิไม่อยากที่จะฟังถ้อยคำเหล่านั้นต่อแม้แต่นิดเดียว
เขาเกลียดคำขอบคุณนั้นมาก ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม เขาเกลียดมัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลานี้
อินุมากิก้าวเข้ามาในห้องที่มีแค่แสงไฟสลัวๆจากโคมไฟ ภายในมีร่างของอิตาโดริถูกมัดไว้กับเก้าอี้ รอบห้องถูกแปะไปด้วยยันต์มากมาย แม้กระทั่งดวงตาของยูจิก็ยังถูกปิดผนึกไว้ด้วยยันต์พวกนั้น
อิตาโดริ ยูจิ ได้กินนิ้วของราชาคำสาป เรียวเม็ง สุคุนะ ครบทั้ง20นิ้ว
อินุมากิก้าวเข้ามาในห้องที่มีแค่แสงไฟสลัวๆจากโคมไฟ ภายในมีร่างของอิตาโดริถูกมัดไว้กับเก้าอี้ รอบห้องถูกแปะไปด้วยยันต์มากมาย แม้กระทั่งดวงตาของยูจิก็ยังถูกปิดผนึกไว้ด้วยยันต์พวกนั้น
อิตาโดริ ยูจิ ได้กินนิ้วของราชาคำสาป เรียวเม็ง สุคุนะ ครบทั้ง20นิ้ว
แน่นอนว่าพวกเบื้องบนต้องวิ่งเต้นทำทุกอย่างให้ร่างสถอตของสุคุนะตนนี้ตายเร็วที่สดุดเท่าที่จะทำได้ แม้ว่าคนที่เป็นคนประหารยูจิควรจะเป็นโกะโจ ซาโตรุ
แต่คนคนนั้นโดนขังอยู่ในโกคุมงเครยวและยังไม่มีวิธีที่จะเอาเขาออกมา จึงจำเป็นต้องหาคนอื่นมาทำการประหารแทน
ในคราแรกพวกเบื้องบนตั้งใจจะ+
แต่คนคนนั้นโดนขังอยู่ในโกคุมงเครยวและยังไม่มีวิธีที่จะเอาเขาออกมา จึงจำเป็นต้องหาคนอื่นมาทำการประหารแทน
ในคราแรกพวกเบื้องบนตั้งใจจะ+
ให้ระดับพิเศษเพียงคนเดียวที่ยังควบคุมได้อย่างอคคทสึ ยูตะเป็นคนประหาร เพียงแต่ว่าเจ้าร่างสถิตของสุคุนะกลับเอ่ยปากขอให้คนคนหนึ่งเป็นคนประหาร
ซึ่งคนคนนั้นก็คืออินุมากิ โทเงะ
ในเวลานี้ ชั่วยามนี้ อินุมากิยืนเบื้องหน้าผู้ที่เคยเป็นรุ่นน้อง เด็กหนุ่มยังคงระบายรอยยิ้มฝืดเฝื่อนออกมา
ซึ่งคนคนนั้นก็คืออินุมากิ โทเงะ
ในเวลานี้ ชั่วยามนี้ อินุมากิยืนเบื้องหน้าผู้ที่เคยเป็นรุ่นน้อง เด็กหนุ่มยังคงระบายรอยยิ้มฝืดเฝื่อนออกมา
"รบกวนด้วยนะครับอินุมากิเซมไป"
"แซลม่อน..."
อินุมากิตอบรับเสียงค่อย ฝ่ามือข้างขวาเอื้อมมารูดซิบลงอย่างสั่นเทา
เขาไม่อยากทำ ไม่อยากจะฆ่ารุ่นน้องคนนี้ด้วยมือของตนเอง ทั้งที่อ้อนวอนขอมาตลอดไม่ให้วันนี้มาถึง ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นทำไมกัน ทำไมเด็กดีต้องมาเผชิญหน้ากับชะตากรรมแบบนี้
"แซลม่อน..."
อินุมากิตอบรับเสียงค่อย ฝ่ามือข้างขวาเอื้อมมารูดซิบลงอย่างสั่นเทา
เขาไม่อยากทำ ไม่อยากจะฆ่ารุ่นน้องคนนี้ด้วยมือของตนเอง ทั้งที่อ้อนวอนขอมาตลอดไม่ให้วันนี้มาถึง ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นทำไมกัน ทำไมเด็กดีต้องมาเผชิญหน้ากับชะตากรรมแบบนี้
เขาดึงซิบลงมาจนเผยให้เห็นริมฝีปากที่มีรูปแบบของวจีสาปสลักอยู่บนใบหน้า ดวงตาของอินุมากิสั่นไหว เขาไม่อยากจะเอ่ยคำพูดอะไรออกมาทั้งนั้น ยูจิเองก็รู้สึกได้ถึงแม้จะมองไม่เห็น
"เซมไป ขอบคุณนะครับ"
ยูจิระบายยิ้มออกมา มันยิ่งทำให้อินุมากิโกรธแค้นยิ่งกว่าเดิม
เขาโกรธแค้นพวกเบื้องบน
"เซมไป ขอบคุณนะครับ"
ยูจิระบายยิ้มออกมา มันยิ่งทำให้อินุมากิโกรธแค้นยิ่งกว่าเดิม
เขาโกรธแค้นพวกเบื้องบน
ชิงชังโชคชะตา สาปส่งโลกใบนี้ที่ต้องพรากช่วงชิงเด็กที่แสนดีคนนี้ไปจากเขา และยังบังคับให้ตัวเขาเป็นคนปลิดชีวิตของยูจิด้วยน้ำมือตัวเอง เขาเกลียด เขาเกลียดมัน!!
แต่อินุมากิไม่สามารถผิดสัญญาที่ให้กับยูจิได้ แม้ว่าจะเกลียดชังโชคชะตานี้มากเท่าไหร เขาก็ไม่สามารถหลีกหนีจากมันได้
แต่อินุมากิไม่สามารถผิดสัญญาที่ให้กับยูจิได้ แม้ว่าจะเกลียดชังโชคชะตานี้มากเท่าไหร เขาก็ไม่สามารถหลีกหนีจากมันได้
เขาเอื้อมมือไปลูบใบหน้าของยูจิเป็นครั้งสุดท้าย เด็กหนุ่มเองก็เอียงหัวให้ตัวเขาลูบไปมาได้อย่างง่ายดาย อินุมากิดีใจที่ดวงตาของยูจิถูกปิดไว้เพราะเขาไม่สามารถอดกลั้นอารมณ์บนใบหน้านี้ได้
เขาถอยหลังห่างออกมา หัวใจเต้นระรัวอย่างหวาดกลัว ร่วกับช่วงเวลามันเดินช้าลง เขาอ้าปากกว้างออกมา
เขาถอยหลังห่างออกมา หัวใจเต้นระรัวอย่างหวาดกลัว ร่วกับช่วงเวลามันเดินช้าลง เขาอ้าปากกว้างออกมา
แค่พูดเพียงคำเดียวเท่านั้น ใช่ แค่พูดคำเดียวเท่านั้นเอง และทุกอย่างก็จะจบลง ฝ่ามือของเขาสั่นเทาอย่างไม่อาจห้ามได้ อินุมากิสูดหายใจเข้าลึกๆและเปล่งเสียงออกมา
❝ ———❞
โลกทั้งใบหยุดหมุนไปในทันที รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของอิตาโดริเลือนหายไป พร้อมกับร่างไร้ชีวิตของเขาที่ร่วงหล่นลงมา
❝ ———❞
โลกทั้งใบหยุดหมุนไปในทันที รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของอิตาโดริเลือนหายไป พร้อมกับร่างไร้ชีวิตของเขาที่ร่วงหล่นลงมา
เช่นเดียวกับร่างของอินุมากิที่ล้มลงไปกองบนพื้น โลหิตสีแดงไหลออกมาจากลำคอมากมายจนสำรอก ดวงตาเองก็มืดบอดสนิทไม่สามารถมองอะไรได้ หูไม่ได้รับเสียง จมูกไม่สามารถได้กลิ่นอะไรทั้งสิ้น
และไม่มีเสียงเล็ดรอดออกมาจากลำคอ
นี้คือบทลงโทษของเขา ราคาที่ต้องจ่ายเมื่อใช้วจีสาปให้คนหนึ่งต้องตาย
และไม่มีเสียงเล็ดรอดออกมาจากลำคอ
นี้คือบทลงโทษของเขา ราคาที่ต้องจ่ายเมื่อใช้วจีสาปให้คนหนึ่งต้องตาย
แต่อินุมากิไม่เสียใจกับสิ่งที่เกิดกับเขา มันสมควรแล้ว
มันคือโทษทัณฑ์ที่เขาสมควรได้รับจากการพรากชีวิตที่แสนสำคัญนี้ แม้จะต้องตาบอด หูดับ กลายเป็นใบ้มันก็สาสมแล้วกับสิ่งที่เขาทำ
อินุมากิ โทเกะค่อยๆคลานไปตามพื้น คลำหาร่างของร่างสถิตสุคุนะ เมื่อสัมผัสได้ถึงตัวของยูจิเขาก็กอดร่าง
มันคือโทษทัณฑ์ที่เขาสมควรได้รับจากการพรากชีวิตที่แสนสำคัญนี้ แม้จะต้องตาบอด หูดับ กลายเป็นใบ้มันก็สาสมแล้วกับสิ่งที่เขาทำ
อินุมากิ โทเกะค่อยๆคลานไปตามพื้น คลำหาร่างของร่างสถิตสุคุนะ เมื่อสัมผัสได้ถึงตัวของยูจิเขาก็กอดร่าง
นั้นไว้แน่น ฝังใบหน้าลงไปกับเส้นผมที่แสนนุ่มนิ่ม เขาไม่มีโอกาสได้มองหน้ายูจิอีกแล้ว หยาดน้ำตาสีใสไหลออกมาปนเปกับโลหิตสีชาดไปตามใบหน้า
เขากรีดร้องออกมาอย่างไร้เสียง กรีดร้องออกมาแม้จะไม่มีสิ่งใดเล็ดลอดออกมาจากลำคอ เขากรีดร้อง กรีดร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนรู้สึกได้แค่รสสนิมคลุ้งในลำคอ
เขากรีดร้องออกมาอย่างไร้เสียง กรีดร้องออกมาแม้จะไม่มีสิ่งใดเล็ดลอดออกมาจากลำคอ เขากรีดร้อง กรีดร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนรู้สึกได้แค่รสสนิมคลุ้งในลำคอ
เด็กหนุ่มผมขาวหยุดกรีดร้อง และเขาก็หัวเราะออกมาแทน อินุมากิค่อยๆลูบไปตามโครงหน้านั้นจนกระทั่งเจอริมฝีปากที่เปื้อนไปด้วยของเหลวอุ่น
ชายหนุ่มผมขาวกดจูบลงไปบนริมฝีปากบนร่างไร้วิญญาณ จูบแรกและจูบสุดท้ายของเขาที่มีแก่ยูจิ ในที่สุดวงจรอุบาทนี้ก็จบสิ้นเสียที
เขาไม่ต้องเผชิญหน้ากับพวก
ชายหนุ่มผมขาวกดจูบลงไปบนริมฝีปากบนร่างไร้วิญญาณ จูบแรกและจูบสุดท้ายของเขาที่มีแก่ยูจิ ในที่สุดวงจรอุบาทนี้ก็จบสิ้นเสียที
เขาไม่ต้องเผชิญหน้ากับพวก
เบื้องบนน่ารังเกียจ หลังจากนี้ยูจิและเขาทั้งสองจะได้ไปเริ่มชีวิตอย่างผาสุขโดยไม่มีอะไรมารบกวนอีกต่อไป
ใช่ 'พวกเขา'
อินุมากิหยิบมีดสั้นที่เหน็บไว้ข้างเอวออกมา ใบมีดแหลมคมจ่อเข้าที่ลำคอ ดวงตาสีม่วงที่ไร้แววตาเหม่อมองไปยังที่ที่ไกลแสนไกล สิ่งเดียวที่เขาเห็นคือใบหน้าของยูจิเท่านั้น
ใช่ 'พวกเขา'
อินุมากิหยิบมีดสั้นที่เหน็บไว้ข้างเอวออกมา ใบมีดแหลมคมจ่อเข้าที่ลำคอ ดวงตาสีม่วงที่ไร้แววตาเหม่อมองไปยังที่ที่ไกลแสนไกล สิ่งเดียวที่เขาเห็นคือใบหน้าของยูจิเท่านั้น
ริมฝีปากขยับพูดอะไรบางอย่างออกมาโดยไร้เสียง
'จะไปหาแล้วนะ ยูจิ'
---
ท่ดนะตอนล่าสุดก้ตับพังแล้วทำไมผมยังมาแต่งฟิคตับพัง*2อีก!!!! กะจะให้มันเปนแค่แดรบเบิ้ลสั้นๆสองสามทวิตเองแต่นี้มัน!!! ไอ้เหร้ยเอ้ยยยยยย/นอนกุมตับ แต่งเองระเบิดตับตัวเองทำไมเนี่ย โฮฮฮ
'จะไปหาแล้วนะ ยูจิ'
---
ท่ดนะตอนล่าสุดก้ตับพังแล้วทำไมผมยังมาแต่งฟิคตับพัง*2อีก!!!! กะจะให้มันเปนแค่แดรบเบิ้ลสั้นๆสองสามทวิตเองแต่นี้มัน!!! ไอ้เหร้ยเอ้ยยยยยย/นอนกุมตับ แต่งเองระเบิดตับตัวเองทำไมเนี่ย โฮฮฮ
เดี๋ยวนะ นี่มันangst นี่หว่ส/เอามือปิดปาก ไฟนเองบอกแต่งangst ไม่เปนไงฟะ!!!/เขย่าตัวเองในอดีต
@threadreaderapp Unroll plz
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
