Thread by @Lumina_Luceat

#LuminaJJKFanfic #ยูตะยูจิ แดรบเบิ้ลสั้นๆคับ

แหวน💍

อคคทสึ ยูตะมีแหวนวงหนึ่งที่เขาจะพกไปไหนมาไหนด้วยตลอด

เขาไม่ได้สวมมันที่นิ้วไหนมันแค่ห้อยไว้ที่สร้อยคอ แหวนวงนั้นเป็นของดูต่างหน้าจากริกะ เพื่อนสมัยเด็กและคนรักของเขาที่เสียไปเมื่อครั้นวัยเยาว์โดยไม่มีโอกาสได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่

การสูญเสียอย่างใหญ่หลวงในวัยเด็กนั้นทำให้อคคทสึปิดใจของตัวเองไม่กล้าเปิดรับความรักจากคนอื่น เขาใช้เวลาในการเยียวยาบาดแผลนั้นนานมากจนมาถึงช่วงมหาลัย และในตอนนั้นเขาก็ได้เจอกับยูจิ

อิตาโดริ ยูจิ ดวงอาทิตย์ที่แสนสว่างไสวและเจิดจ้าเปิดประตูสู่หัวใจที่ปิดตายไปของเขาได้อย่างง่ายดาย

มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอคนที่แสนอบอุ่นมากขนาดนี้ หัวใจของเขาพองฟูอย่างที่ไม่เคยเป็นมาตลอด ยิ่งได้รู้จักยิ่งได้ใช้เวลาด้วยกันมากเท่าไรอคคทสึก็เริ่มหลงรักในตัวของยูจิมากขึ้น

สถานะตอนแรกที่เป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องถูกเลื่อนขึ้นมาเป็นคนคุยกัน ไม่นานมันก็เลื่อนขึ้นมาเป็นคนรัก

และแน่นอนว่าในตอนนี้พวกเขาก็ยังคบกัน แม้ว่าจะผ่านมาห้าถึงหกปีแล้วก็ตามที ความรักที่อคคทสึมีให้อีกฝ่ายก็ไม่เคยน้อยลง ถึงจะมีทะเลาะระหกระแหงกันไปบ้างแต่พวกเขาก้กลับมาคืนดีกันเช่นเดิม ยูตะนั้นรักอิตาโดริอย่างสุดหัวใจ ทั้งชีวิตนี้เขาเคยรักคนได้มากขนาดนี้มีแค่ริกะจังและยูจิเท่านั้น

ยูตะไม่เคยลืมริกะจัง ไม่เคยลืม เพียงแต่ว่าเขาเองก็รักยูจิมากยิ่งกว่าใครเช่นเดียวกัน อคคทสึไม่อยากให้ความโลเลครึ่งๆกลางๆของตัวเองมาทำให้คนที่เขารักต้องเจ็บปวด

ชายหนุ่มถอดสร้อยคอออกมา เขาบรรจงวางในกล่องกำมะหยี่ที่ดูแลอย่างทะนุถนอมจนไม่สามารถมองออกว่ามันเป็นของเมื่อหลายสิบปีก่อน

"ขอบคุณสำหรับที่ผ่านมานะ ริกะจัง"

ชายหนุ่มลูบกรอบรูปที่ข้างในมีภาพถ่ายของเขาและเด็กสาวอย่างแผ่วเบา เขากุมกล่องกำมะหยี่สีแดงขนาดเล็กไว้แน่นและหันหลังเดินไป

'มีความสุขมากๆนะ ยูตะ'

เสียงเล๋กๆอันแสนแผ่วเบาลอยมาตามลม ดวงตาสีไพลินหลับลง เขาอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะมุ่งหน้าไปยังอนาคต

"ยูจิคุง อรุณสวัสดิ์"

"งืมๆ เช้าแล้วหรอครับ"

"เช้าแล้วครับ คนดีได้เวลาตื่นแล้วนะ" ฝ่ามือหนาของเขาเอื้อมมือไปลูบโครงหน้าของคนอ่อนกว่าอย่างแผ่วเบา ใบหน้าสะลึมสะลือนั้นช่างน่าเอ็นดู

"วันนี้วันอะไรจำได้ไหมครับ"

"วันนี้ เอ่อ" เขาชะงักก่อนหันไปมองปฏิทิน

"วันครบรอบที่เราคบกันครับ!"

"ถูกต้องครับคนเก่ง ปีนี้ปีที่เท่าไหรจำได้ไหม"

"ปีที่6ครับ"

"ผิดครับ นี่ปีที่1"

"??"

อิตาโดริ ยูจิหันมามองชายหนุ่มผใดำอย่างงุนงงๆ คนแก่กว่าหัวเราะเบาๆ เขาหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงออกมาจากด้านหลัง พร้อมกับเปิดฝากล่องเผยให้เห็นแหวนสีเงินเป็นประกายวงเล็กที่มีเพชรเม็ดงามประดับอยู่

"Will you marry me Yuji?"

ดวงตาสีเฮเซลเบิกกว้าง ก่อนที่จะหันมาสบตากับดวงตาสีไพลินเข้ม รอยยิ้มงดงามถูกระบายออกมาอย่างตื้นตัน

"Yes, a million times"

ชายหนุ่มผมดำยิ้มออกมา เขาค่อยๆประคองมือข้างซ้ายของเด็กหนุ่ม บรรจงสวมแหวนไปยังนิ้วนางข้างซ้ายอย่างเชื่องช้า แม้ว่าใบหน้าของยูตะจะ

เต็มไปด้วยรอยยิ้มแต่ว่าภายในใจของเขานั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้นแฃะความกระวนกระวายจนหัวใจแทบจะกระเด็นกระดอนหลุดออกมา

กึด

ใบหน้าของยูตะชะงัดค้างไปเมื่อแหวนที่เขาเตรียมมากลับไม่สามารถใส่พอดีได้ หัวใจของเขาหล่นวูบไปอยู่ตาตุ่มเลย คนผมชมพูเห็นใบหน้าเลิ่กลั่กของยูตะก็ระเบิดหัวเราะออกมา

"ฮะๆๆ ไม่เป็นไรนะครับพี่ โอ๋ๆนะ"

ยูจิเอื้อมแขนไปคล้องคอคนแก่กว่า มือข้างหนึ่งเอื้อมมาจับใบหน้าของคนผมดำให้หันไปอีกทางให้เขาได้กดจูบที่แก้มเพื่อเชียร์อัพยูตะ อคคทสึมองมายังเด็กหนุ่มด้วยสายตาอ่อนโยน

"ไว้เราค่อยไปซื้อแหวนพร้อมกันก็ได้นะครับ ไม่ต้องเสียใจไปนะครับ"

"ครับ คนดี"

ใบหน้าของอคคทสึแดงก่ำอย่างเขินอาย อุตส่าห์เตรียมตัวมาอย่างดีแต่ดันมาตกม้าตายเนื่องแหวนเสียได้ ยูจิหัวเราะเบาๆก่อนจะกดจูบลงที่ริมฝีปากของเขาเบาๆ

"ต่อให้พี่ไม่มีแหวนหรือเป็นแค่แหวนลูกอมผมก็จะตอบตกลงคำขอนั้นอยู่ดีนะครับ"

"หนูต้องหยุดน่ารักได้แล้วนะ แค่นี้พี่ก็หลงจะแย่แล้ว"

"ก็ดีแล้วนี้ครับ! เพราะผมเองก็รักพี่มากๆเลยด้วย"

ยูตะยิ้มจางๆเขาเอื้อมไปกอดร่างของยูจิ เอนตัวลงไปบนเตียงนอน ร่างของพวกเขาทั้งสองนอนกอดกันบนเตียงโดยมีแสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องลงมา เสียงหัวเราะพวกเขาทั้งคู่คลอไปทั่วห้อง ดวงตาทั้งสองคู่สอดประสาน ริมฝีปากกดจูบกันและกันอย่างแผ่วเบา

เขาทนรอที่จะใช้ชีวิตร่วมกันกับคนคนนี้ไม่ไหวแล้ว

---
แดรบเบิ้ลสั้นๆค่ะ5555 เคยมีพลอตที่เมะขอเคะแต่งงานแต่ดันซื้อแหวนมาผิดไซสในหัวนานแล้วแต่ไม่รุ้จะลงคู่ไหนดี ไปๆมาๆลงคู่พี่ยูตะเฉยเลย😂 พี่มาเงียบๆแต่กินเรียบนะคะ

@threadreaderapp unroll plz