Thread by @FatihKumas4

1) İfk hadisesi, Asr-ı Saadet'te toplumsal çalkalanmaya sebep olan bir vakadır. Münafıkların başı olan Abdullah bin Ubey bin Selül olayın yaygınlaşmasını sağlamış ve toplum içinde çalkantıya sebep olacak şekilde propagandasını yapmıştır.

2) Ne var ki, Hz. Ebu Bekir ile yakın akraba olan Mistah bin Usase dahi buna inanmış, Rasulullah aleyhissaletu vesselam'ı yazdığı şiirler ile savunan Hassan bin Sabit de bu kervana katılmıştır.

3) Mus'ab bin Ümeyr'in hanımı ve aynı zamanda annemiz Zeynep binti Cahş'ın da kızkardeşi olan Hamne binti Cahş da onlara iştirak etmiştir. Ve olay netleştikten sonra kendilerine terettup eden hukuki ceza uygulanmıştır.

4) Hatta olay o kadar büyümüştür ki, Medine'deki Evs-Hazrec arasındaki eski çekişmeyi yeniden kabartacak hale gelmiştir (İbn Hişam, II, 271-276; Taberi, II, 614-615; İbn Kesir, IV, 162-163)

5) Münafıkların böylesi bir olaya girişmelerinin kısa ve uzun vadeli pek çok amaçları bulunmaktadır. Bunları şu şekilde sıralayabiliriz:

(Bu yazdıklarım ayniyle bugünlerdeki gündem ile irtibatlandırılamaz, ama elbette o konuda da bazı çıkarılabilecek dersler olabilir)

6) 1-Hz. Peygamber'in şerefine leke sürerek Müslümanlar üzerindeki etkisini kırmak, tebliğ faaliyetini zayıflatmak.. Olay iyice tetkik edildiğinde söz konusu iftira ile asıl hedeflenen kişinin, Hz. Peygamber olduğu görülecektir.

7) 2-Hz. Ebû Bekir'in şerefi ile oynayarak, Islam'ın ilk günlerinden beri oluşturduğu itibarı zedelemek, nüfûzunu kırmak ve Hz. Peygamber ile arasını açmak.İfk Olayı’nda da görüldüğü üzere Hz. Ebû Bekir, fakir insanlara ve akrabalarına yardım ediyordu.

8) Bu da onlarin Islam'a sıcak bakmalarına ve sonuçta yeni dine girmelerine sebep oluyordu. Münafıklar, söz konusu iftira ile bunun önüne geçmek istiyorlardı. Mevlana Sibli’ye göre, Medine’de münafıkların en büyük düşmanları, Hz. Ebu Bekir ile Hz. Ömer idi.

9) Dolayısıyla münafıklar, Hz. Âişe ile Hz. Hafsa’yı lekelemeye muvaffak olurlarsa Resûlullah’ı bu iki arkadaşından ayırabileceklerini zannederek böylesi bir olaya girişmislerdir.

10) 3-Hz. Âişe'nin şerefini ve iffetini lekeleyerek onun İslam kadınları arasında dînî, fikhî, ilmî konulardaki öğreticiliğinin etkisini azaltmak ve onu Hz. Peygamber'in gözünden düşürmek. Çünkü Hz. Âişe, zekası, anlayışı, kuvvetli hafızası, güzel konuşması,

11) Kur’ân-i Kerîm’i ve Hz. Peygamber’i en iyi şekilde anlamaya çalışması gibi vasıfları sayesinde Allah Resûlu’nun yanında müstesna bir mevki kazandı.

12) 4-Genel olarak Müslümanların, din kardeşliğinden doğan toplum ve millet birliğini yıkmak, İslam toplumundaki dayanışmayı sarsmak. Bunda kısmen de olsa başarılı oldukları söylenebilir. Örneğin Hz. Ebû Bekir, Mistah b. Usâse'ye önceden vermiş olduğu nafakayı

13) bu olay üzerine vermemeye yemin etmiş; ancak Allah'ın ikazı üzerine yemininden vazgeçtiği gibi onceki uygulamasına da devam etmiştir. (İfk Hadisesi ve Sonuçlarının İffet Açısından Değerlendirilmesi, Prof. Dr Ali Aksu )

14) Hocaefendi ise olaya şöyle yaklaşmaktadır :

Münafıkların önderi Abdullah İbn Ubey İbni Selül, nifakta bir prototip idi. Peygamberimizin hicretinden önceki liderlik konumu sarsıldığı için, ömrünün sonuna kadar O’nu çekemedi.

15) Her fırsatta mü’minler arasında fitne çıkarmaya çalışır, onların kuvve-i maneviyelerini kırmaya uğraşır, günümüzdeki moda tabirle sürekli algı operasyonları yapardı. “İfk hadisesi” olarak bilinen, Hazreti Aişe validemize iftira atılması olayında da bühtanı yaymada başı çeken

16) Abdullah ibni Ubeyy ibni Selûl’du. Zift medyası gibi, propaganda yapmasını öyle biliyordu ki, ona bir kısım mu’minler bile inanmışlardı.( 7 Eylül 2015. Bamteli)

17) Kuran bu vesile ile toplumun böyle bir hadise karşısında nasıl davranması gerektiğini bize bildirmektedir :

Bu iftirayı işittiğiniz zaman, iman eden erkek ve kadınlar, kendi (din kardeş)leri hakkında iyi zan besleyip de, “Bu, apaçık bir iftiradır” deselerdi ya!(24/12)

18) Kitabullah, bize bu tür suçlama olduğu zaman birden hüküm vermememizi, hatta hüsnuzan etmemizi emrediyor. Örnek olarak aktaracak olursak, Ebu Eyyub el-Ensari bu konu ile alakalı hanımına demiş ki :

—Hanım duydun mu, Aişe hakkında neler diyorlar?

19) —Hanımı da diyor ki: Eğer Saffan’ın yerinde sen olsaydın acaba Resulullah’ın (sav) namusuna hıyanet etme fikrinde olur muydun?

—Elbette olmazdım.

—Eğer ben de Aişe’nin yerinde olsaydım hiçbir vakit Resulullah’a hıyanet etmezdim.

20) Öyle ise Aişe, benden; Safvan da senden daha hayırlıdır. Onlardan hiçbir zaman böyle şey sadır olmaz.( Nesefî, IV, 378. )(Hadisenin değişik rivayetleri de mevcuttur, ama Ebu Eyyub ve muhtereme eşi arasında geçtiği katidir)

21) Ne var ki Kuran mevzu ile alakalı durumu hukuki bir düzleme oturtuyor ve böyle bir söylenti olduğu zaman meselenin subutu için şahid getirme şartını koşuyor :

22) Onlar bu iddialarına dair dört şahit getirselerdi ya! Mademki şahit getirmediler; işte onlar Allah yanında yalancıların ta kendileridir. (24/13)

23) Rasulullah aleyhissaletu vesselam, bu can yakıcı hadisede dahi meseleyi toplum nezdinde sormuş soruşturmuş, hatta milletin gözü önünde mescide gelip istişare etmiştir.

24) Prof. Aksu bu konuda diyor ki:

Bütün bu zorluklara rağmen Hz. Peygamber, olaya aklı selim ve sağduyu ile yaklaştı. Eşine karşı objektif davranmayı elden bırakmadı. Sadece gerçeğin ortaya çıkmasına yardımcı olması düşüncesiyle Hz. Âişe hakkında sahabe ile istişâre yaptı.

25)Hemen karar verilmeyecek, elden geldiğince hüsnü zan edilecek, toplumda kargaşa çıkmaması saglanacak, bu suçlamayı yayanlardan olayın katiyyetine dair şahitler istenecek, ve bu arada olay da araştırılacak, olay bittikten sonra da müminler kardeşliğine devam edecekler.