Thread by @hosseyn1988

چندین بار ازم پرسیده‌ن سریالای محبوبت چیه.
جوابم مثلاً همچی ‌چیزي بوده: چرنوبیل، امام علی، سوپرانوز، بریکینگ بد.
همیشه به‌شدت می‌خندن و فکر می‌کنن شوخی می‌کنم.
بابا امام علی - فارغ از هر نوع جنجال اعتقادی - سریال بسیار بسیار بسیار قوی‌ایه. بسیار فراتر از سطح ایرانه.

از هزاردستان هیچ خوشم نیومد. می‌گن علی حاتمی نتونست چیزي رو که می‌خواد بسازه. باشه. قبول. نتیجه، چیزیه که ساخت. از اون بدم میاد. با احترام بسیار به زحمتاش، و به بازیِ نفس‌گیر و کلاس جهانیِ چندین نفر از بازیگراش؛ بالاتر از همه(به نظر من) محمدعلی کشاورز؛ در نقش مزخرف شعبون استخونی.

سریال امام علی سریال بسیار محترمیه. آهنگسازش کارِ خوب نساخت، شاهکار کرد، قیامت کرد. تهیه‌کننده‌ش همین‌طور. نویسنده‌ش (حسین پناهی؛ گرچه کار به اسم میرباقری تموم شد، اما بعدها دیدیم میرباقری از این نبوغا نداره) حقیقتاً «ترکوند». میزانسن و بازیا از عالی هم عالی‌تر بود.

چند سال پیش می‌گفتم احتمالاً به‌خاطر ارادت بی‌چون‌وچرای بازیگرای داش‌مشدیِ این سریال (از همه واضح‌تر: بهزاد فراهانی و داریوش ارجمند) به امام اول شیعه‌هاست که بازیاشون این‌قدر محشر دراومد. بعد فهمیدم گویا بیشترین پول زندگی‌شونو تا اون موقع برای این سریال گرفته بودن.

گرچه تهیه‌کننده‌ش (که آدمِ کم‌وبیش درست و آزاداندیشیه و به همین دلیل خیلي وقته به بازی نمی‌گیرنش) این‌قدر عالی کار کرد که خرج سریال حتی با اِعمال تورم، کسر کوچیکي از سریالای مزخرف بعدی هم نبود (ولایت عشق، تنهاترین سردار، مختارنامه).
لشکري از بازیگرای تئاتری به کار بست؛

افراد بی‌ادعا و نوعاً غیر خوش‌تیپي که می‌رفتن جلوی دوربین، با اعلا درجهٔ بیان و بدن و صدا، که عملاً کلاس بازیگری بود، با یک برداشت کار رو تموم می‌کردن و برمی‌گشتن به کمپ یا به خونه‌شون.
نمونهٔ اعلاش مهدی فتحی مظلوم مرحوم.
با ذائقهٔ الآن شاید قدري کسل‌کننده باشه،/

\اما اگه یه وقت حوصله‌تون کشید و دیدید، به همهٔ جزئیاتش دقت کنید - از همه بیشتر به‌ترتیب موسیقی، دیالوگا، بازیا - و ببینید که حتی با امکانات همین مملکت، بلکه با کسرِ کسري از امکانات این مملکت (شامل مختارنامه) می‌شه سریال تاریخی درجه‌یک ساخت.