Thread by @wankhedeprafull

‘आमच्या आईवडिलांनी आम्हाला चांगले शिक्षण व संस्कार दिले’, हे वाक्य आपण बऱ्याचदा ऐकतो,वाचतो. माझ्या किंवा मागच्या एकदोन पिढ्यातले अनुभवी लोक हे नेहमी म्हणायचे.

आजच्या काळातही(कदाचित)आपण मुलांना चांगले संस्कार देऊ शकू. पण,चांगले शिक्षण,
#SaturdayThread #आर्थिकसाक्षरता #मराठी
१/२१

उच्चशिक्षण तसेच त्या पुढील करिअरचे काय?

सृष्टीचा, मानवजातीचा हा अलिखित नियमच आहे की प्रत्येकाला वाटते माझ्या मुलाने/मुलीने खूप मोठे व्हावे, जग जिंकावे.

आपण मराठी लोक तर मुलाबाळांबाबतीत फार भावूक असतो. अगदी कोणताही त्याग करायला तयार असतो.
पण हे सर्व ते लहान असतानाच. जेव्हा
२/२१

खरच वेळ येते,तेव्हा बरेच मराठी “मध्यमवर्गीय” पालक आपल्या मुलांना वास्तवाची जाणीव करून देतात.(अंथरूण पाहून पाय पसरावे,चित्ती असू द्यावे समाधान,बाबांना बीपीचा त्रास आहे,त्यांना ‘टेन्शन’ नको वगैरे वगैरे.

ती स्वप्न जणू आपल्यासाठी नाहीतच वा मग त्यांचा मार्गच बदलायला भाग पाडतात.
३/२१

आपल्याकडे कित्येक कुटुंबात तर सर्रास हे प्रकार पाहायला मिळतात.

कधीकधी आईवडिलांची आयुष्यभराची जमापुंजी, शेती वाडी, घर बाजारात मांडावे लागते. आईचे दागिने, सोसायटीतून कर्ज, शेजाऱ्यापाजाऱ्यांकडून उधारी, किंवा बऱ्याचदा अंतःकरणातून दुःखी होऊन शेवटी प्रवास अर्धवटच सोडावा लागतो.
४/२१

काही जण शिक्षणासाठी कर्ज घेऊन कोवळ्या वयात स्वत:च्याच मुलांना premature करून टाकतात. बरं ते ही काही वर्षांपूर्वीपर्यंत ठीक होते. कारण कर्जाची गरज मुलाला १७/१८ वर्षी पडायची.
पण आजची परिस्थिती काय आहे?

हल्ली मूल जन्माला घालण्याआधीच लाख-दोन लाख खर्च येतो…(हॉस्पिटलचे तर
५/२१

पॅकेजेस आहेत तसे) पुढे ते बाळ २/३ वर्षांचे होईपर्यंत अजून दोनेक लाख तर सहज खर्च होतात.

(बारसं, पहिला वाढदिवस, इतर सण सोहळे सोडून).
अगदी “सरकारी” लसींची आजची अवस्था पाहता मेट्रो सिटीमध्ये तर किती मध्यमवर्गीय सरकारी लसीकरण केंद्रात जात असतील याबद्दल मला शंकाच आहे.
लगेच पुढे
६/२१

पावसाळयात कुत्र्याच्या छत्र्यांप्रमाणे वाढलेली प्रीस्कूल्स (कोणतीही खास परवानगी नसते)पण दोन-अडीच वर्षाच्या लेकराला पाच-पन्नास हजार खर्चून पालकही त्या शाळेत कोंबतात.

पुढे मुख्य शाळेची (पहिलीच्या पण आधी बरं) धावाधाव,मुंबई पुण्यासारख्या शहरात खासगी शाळांची फी पहा, लाख-दोन लाख
७/२१

तर डोनेशन असते बाकी फी वेगळी…

हायस्कूल आणि फक्त दहावीपर्यंत मुलांना शिकवायचे म्हटले तरी ५ ते १० लाख खर्च येतोय.

या शिवाय या स्पर्धेच्या युगात रहायचे म्हणून ऑलंपियाड, विविध भाषा, पाचवीपासूनच Spellbee, IEO, IMO, IGKO, NSO, NCO, Ucmas आणि काय काय भानगडींची तयारी करून घेणारे
८/२१

क्लासेस. (काहीजण तर पाचवीपासूनच IIT च्या प्रिपरेशन्सची पण तयारी करतात.)

पुढे दहावी- बारावी यासाठीचे विविध क्लासेस, विविध Entrance Exam ची तयारी यासाठीचा खर्च, ते करिअर गाइडन्स आणि सिलेक्शनचा मनस्ताप मिळून त्यासाठी चार-पाच लाखाचा खर्च.

आणि मग सुरू होणार असते खरी मारामारी
९/२१

महाविद्यालय किंवा उच्चशिक्षणासाठीचा खर्च.

भारतातील सद्यस्थिती पाहता इथल्या शिक्षणाच्या दर्जावर न बोललेलेच बरे.
काही नामांकित कॅालेजेस/ शिक्षणसंस्था सोडल्या तर बाकी ठिकाणी आनंदी आनंदच आहे.

महाराष्ट्रासारख्या पुरोगामी आणि प्रगत म्हणवल्या जाणाऱ्या राज्यात तडीपार, दारूविक्या
१०/२१

अशिक्षित, वाममार्गाने ऊद्योगधंदे करून राजकारणात आलेल्या क्षुल्लक राजकारण्याला पण आदराने?? “साहेब” म्हणतात आणि ज्ञानदानासारखं पवित्र कार्य करणाऱ्या शिक्षकांना आणि गुरुजींना “सेवक” म्हटले जाते. (यापेक्षा वाईट म्हणजे ६००० रुपड्यांची पाने त्यांच्या तोंडाला पुसून इज्जत काढतात.)
११/२१

यापेक्षा दुर्भाग्य ते काय म्हणावे. प्रत्येक राजकारणी आणि प्रशासकीय अधिकाऱ्यांना जनाची नाही तर मनाची तरी “लाज” वाटायला हवी होती.

निदान भविष्यात तरी या शब्दात बदल करावा ही नम्र विनंती.(बऱ्याचदा शब्दापेक्षा भावार्थ महत्वाचा असतो आणि यात नेमका तोच चुकतोय)

तर मुद्दा हा की अशा
१२/२१

शाळांमधे आपण मुलांना टाकण्यापेक्षा बाहेरच्या देशात उच्चशिक्षणासाठी पाठविण्याचा ट्रेंड मोठा होऊ शकतो.

अगदी पदवीसाठीच पुढील काही वर्षात मुले परदेशी जाऊ शकतात. त्यासाठी आजमितीसही २५ ते ५० लाखाचा खर्च तरी अपेक्षित असतोच. अगदी भारतात जरी आपली मुले शिकली तरी ५ ते १० लाख खर्च हा
१३/२१

येणारच असतो.

आता आपली प्रत्येकाचीच मुले मेरीटमध्ये येणार नाहीत.बरे,आली तरी खर्च चुकत नसतो. त्यामुळे या सर्व खर्चाचा जर एकत्रित विचार केला तो साधारणपणे २५ ते ३० लाखाच्या आजूबाजूला जातो.

आर्थिकदृष्ट्या विचार केला तर साधारणपणे १५ ते १८ वर्षांत व्यवस्थितपणे नियोजन केले तर ही
१४/२१

बाब फार कठीण जात नाही पण जर आपल्याला जागच आली नाही तर मात्र मुलांना दर्जेदार शिक्षणापासून वंचित राहायला लागू शकते.

आपण कोणीही असा, खासगी कंपनीत काम करणारा कर्मचारी, अधिकारी, सरकारी नोकरदार, पोलिस, शिक्षक, वकिल, डॅाक्टर, सॅाफ्टवेअर मधील सो कॅाल्ड पांढरपेशी साहेब, पत्रकार,
१५/२१

दुकानदार वा छोटे मोठे व्यावसायिक.

आपल्यापैकी आपल्यासारखेच काम करणारे, तेवढाच पैसा कमविणारे त्यांच्या मुलामुलींसाठी पाहिजे तो खर्च करू शकतात मग आपण का नाही?

तर याचे एकमेव उत्तर म्हणजे- त्यांचे याबाबतीतले आर्थिक नियोजन, जेवढे उत्पन्न येते त्याच्या खर्चाचे, बचतीचे आणि योग्य
१६/२१

ठिकाणी पैसा गुंतवण्याची बुद्धी आणि कला.

पूर्वी घरात आलेला मुलगा/मुलगी घराचे भविष्य निश्चित करायचे.
सरकारी शाळा आणि “डेडिकेटेड शिक्षकांच्या” भरवश्यावर हे होत होते.

(एकच डिसले गुरूजी चालणार नाहीत, ते त्यांच्या कर्तृत्वाने पुढे आले- त्यांचा अभिमान आहेच)

यापुढे अगदी कितीही
१७/२१

वेगाने देशात, राज्यात शिक्षणात बदल झाला तरी बरीच वर्ष जातील.

तुमच्या मुलांचे भविष्य उज्ज्वल करायचे असेल भूतकाळ विसरा, तयारीला लागा.

आर्थिक नियोजन आणि अर्थसाक्षरतेचे महत्त्व समजून घ्या. प्रत्येक रुपया शेवटचा आहे म्हणून खर्च करा.

Assets आणि Liability मधला फरक समजून घ्या.
१८/२१

मोक्कार प्रसिद्धी आणि तुलनेच्या नादात भरकटण्यात काही अर्थ नाही.

समाजमाध्यमातील वाद, राजकारण, क्रिकेट आणि धार्मिक हेवेदावे टाळा.
(ज्यांच्यासाठी हे करताय त्यांची मुले/नातू लहानपणापासूनच युरोप,अमेरिकेत शिक्षण घेताहेत.)
मोठी झाल्यावरही तिकडेच राहतील किंवा इकडे येऊन तुमचे/आमचे
१९/२१

‘छोटे साहेब’ पुढे ‘मोठे साहेब’ बनतील) त्यांना पूरक भूमिका घेऊ नका. त्यांचा हा विखारी गनिमी कावा ओळखा.

शिक्षण आणि वाचन ही आपल्या आयुष्यातील सर्वात मोठी गुंतवणूक आहे.

आपल्या मुलांना जगातील सर्वोच्च शिक्षणसंस्थामध्ये शिकवायचे असेल तर आजपासूनच त्यासाठी बचत आणि गुंतवणूक करा.
२०/२१

आपल्या लहान लेकरांसाठी तरी आर्थिक साक्षर व्हा, त्यांचे भविष्य घडवायचेय तर आजपासूनच त्यांच्या शिक्षणासाठी गुंतवणूक करा.

आधुनिक,विज्ञानवादी जगात उत्तम शिक्षण हीच यशाची गुरूकिल्ली आहे.

टिप - मायबाप सरकार तुम्हीपण घ्या कि हो मनावर 🙏

२१/२१
#SaturdayThread #आर्थिकसाक्षरता #मराठी