Thread by @wankhedeprafull

नवीनच कार चालवायला शिकलो होतो; एकदिड महिन्यांच्या प्रॅक्टिसनंतर पहिल्यांदाच एका रविवारी सकाळीसकाळी कांदिवलीहून एकटाच विरारपर्यंत गाडी चालवत गेलो.

हायवेवर मज्जा येत होती, परत येताना भजनलाल ढाब्यावर लस्सी प्यायची हा बेत आधीच केला होता.
#SaturdayThread #मराठी #BusinessDots
१/१२

मग ठरल्याप्रमाणे लस्सी घेतली,अजून काही पार्सल घेतले आणि एकदम खुशीत गाडीकडे आलो. कार चालू केली आणि निघणार एवढ्यात काचेवर टकटक झाली, मी एकदम दचकलो, बाहेर पाहिले तर वयस्कर काका मला काच खाली घ्यायला सांगत होते, मी काच खाली घेऊन त्यांना “काय झालं?” असं विचारणार एवढ्यात त्यांनीच
२/१२

“टायर पंक्चर झालाय,तो पहा म्हणून मला हाताने टायरकडे बोट दाखवले. मी ताबडतोप गाडीतून उतरलो आणि कपाळावरच हात मारला, टायर पुर्णच फ्लॅट/ अगदी सपाट.

मला घामच फुटला,गाडी चालवायला तर येत होती पण ही पंक्चरची भानगड नवीच होती.

माझ्या चेहऱ्यावरचे हावभाव आणि घाम पाहून, काकांनी विचारले
३/१२

काय रे, पहिलीच वेळ का? नवीन चालवायला शिकलाय का? मी हो म्हटले आणि खरी काय ती परिस्थिती सांगितली, बोलता बोलता माझी नजर इकडे तिकडे शोध घेत होती की आजूबाजूला कुठे पंक्चरचे दुकान आहे का? काकांच्या लक्षात हे आले आणि ते म्हणाले, काही मिळणार नाही इथे पंक्चर काढायचे दुकान, तीन
४/१२

किलोमीटरवर पंप आहे तिकडे जायला लागेल, मी इथलाच आहे, मॅार्निंग वॅाकला गेलो होतो , जाताना दुध नेतो म्हणून इथे आलोय. मी म्हटले पण तिकडे जावू कसा? चालत?

तर ते काका हसले आणि म्हणाले अरे वेड्या, स्टेपनी लाव आणि जा, तिकडे पंक्चर देतील काढून... मी थोडं ओशाळून म्हटलं - पण मला ते
५/१२

चाक बदलायचे कसे तेच येत नाही ना काका! 🤦‍♂️

काका,तसे सज्जन वाटत होते, ते हसले आणि म्हणाले- कसली रे तुमची पिढी, चल मी मदत करतो तुला, रात्रीची वेळ/आणिबाणी असती तर काय केले असतेस? असे म्हणत अजूनही बरेच टोमणे मारत राहिले पण मग अगदी सर्व काही मला सांगत तसेच अगदी प्रात्यक्षिक दाखवत
६/१२

१५/२० मिनीटांत चाक बदली करून दिले. मी बारकाईने ते सर्व पाहत त्यांना मदतही करत होतो. मी त्यांना मनापासून धन्यवाद म्हणत मनोभावे हात जोडत गाडीत बसणार एवढ्यात काकांनी पुन्हा हाक मारली, अन टायरकडे बोलावले, टायरकडे बोट दाखवत मला म्हणाले, हा टायर जर पुन्हा लगेच पंक्चर झाला तर
७/१२

तुला जमेल माझ्याशिवाय काढायला? मी म्हटले, हो जमेल की!

काका वस्ताद होते, म्हणे “दाखव बरं माझ्याशिवाय काढून” आता माझी पंचाईत, बर काकांनी काही ओळख पाळख नसताना इतकी मदत केलेली, मलाही रविवारमुळे मोकळाच वेळ होता, म्हटले चला पाहूया.

मग काय पुन्हा मी एकट्यानेच प्रयत्न सूरू केले.
८/१२

यावेळी मला अर्ध्यातासाहून अधिक वेळ लागला पण तोच टायर मी स्वत: बाहेर काढून पुन्हा लावू शकलो.

थोडा दमलो, कपडे पुर्ण मळले पण त्या काकांच्या कृपेने आयुष्यातला मोठा धडा घेतला.

काका तर एकदम आनंदाने मला पाहत होते, ते म्हणाले - आता तू गाडी चालवायला खरा तयार होशील.
९/१२

गाडी चालवायला येणे जितके गरजेचे तितकेच ही कामं स्वत:ला करता येणे हे आत्यंतिक महत्वाचे.

तसं हे किती साधं उदाहरण आहे ना,पण नीट विचार केला तर लक्षात येईल की यश आणि अपयशाची नक्की कारण हि याच्या मुळाशी आहेत. बऱ्याचदा आपण एखादी गोष्ट सर्व बाजूंचा विचार न करता आपल्याला सगळं कळतय
१०/१२

आपण आता पुर्ण तयार झालोय या अविर्भावात राहतो, खरं अज्ञान या दिडशहाणेपणात आहे, मग कधीतरी रात्रीच्या अंधारात आपला गेम होतो आणि आपण मात्र इतरांना दोष देत राहतो.

प्रत्येक गोष्टीत वैयक्तिक आकलनशक्ती किंवा उपजत बुद्धीमत्ता पुरेशी पडतेच असे नाही त्याकामी एखाद्या अनुभवी आणि तज्ञ
११/१२

मार्गदर्शकाची भूमिका ही नक्कीच उपयोगी पडते.

Shadowing आणि Reverse Shadowing ही तत्व खरं तर अज्ञानाकडून ज्ञानाकडे जाण्याचा हमखास मार्ग आहे.

नव्या गोष्टी शिकताना कधीच अर्ध्या हळकूंडात पिवळे होऊ नये.

टिप- याच सर्व प्रकाराला #CrisisManagment म्हणतात.

#SaturdayThread #मराठी १२/१२