Thread by @hadikhosroshah1

#رشتو #برجام #مذاکرات_وین
احیای برجام به 21 می نمی رسد
الوتهران؛اینجا وین است!
این روزها یک پرسش مهم ذهن بسیاری از ناظران و تحلیل گران سیاسی را به خود مشغول کرده است:مذاکرات وین چه تاثیری بر موازنه نیروهای سیاسی در انتخابات ریاست جمهوری ایران خواهد گذاشت؟

پیش از پاسخ به این پرسش باید اول مشخص کرد که این مذاکرات در چه مرحله ای قرار دارد و چه چشم اندازی در انتظار آن خواهد بود؟آنچه تا به امروز مشخص است تداوم برخی اختلافات جدی در موضوعات تحریم،توالی و راستی آزمایی است.

طرف آمریکایی با ترمولوژی تحریم های ناسازگار با برجام فضایی را برای قدرت مانور خود در مذاکرات جهت چانه زنی و کسب امتیازات بیشتر از طرف ایرانی فراهم کرده است.بر اساس مذاکرات مکتوبی که از طریق واسطه گری اروپایی ها میان تهران و واشنگتن انجام شده است،

آمریکا به رنگ بندی تحریم های خود علیه ایران دست زده است؛بر این اساس تحریم های سبزرنگ برداشته می شود(این تحریم ها شامل فرامین اجرایی و قوانین کنگره است که در دولت اوباما وضع شده بود و ترامپ پس از خروج از برجام در می 2018 آنها را بازگرداند)اما تحریم های که با رنگ زرد مشخص شده اند،

از نظر آمریکایی ها قابل مذاکره هستند؛تحریم هایی از قبیل قرار گرفتن بانک مرکزی ایران ذیل قانون پاتریوت مصوب سال2001 و موضوع تروریسم وهمچنین جای دادن نام سپاه پاسداران در لیست سازمان های تروریستی وزارت خارجه ایالات متحده.این تحریم ها را از آن جهت ایالات متحده در رده رنگ زرد

قرار داده است تا دو امتیاز مهم از جمهوری اسلامی اخذ کند؛اول راستی آزمایی های هسته ای فراتر از توافق برجام از جمله برچیده شدن سانتریفیوژهای پیشرفته و دوم اطمینان از اینکه ایران پس از بازگشت به توافق سال 2015 آمادگی خود را برای مذاکرات بیشتر از قبیل اصلاح برجام

(دائمی شدن محدودیت ها بر برنامه هسته ای ایران)،نقش منطقه ای ایران و برنامه موشکی اعلام کند.اما دسته سومی که آمریکا آن را با رنگ قرمز مشخص کرده است،به هیچ عنوان قابل مذاکره نیست از جمله تحریم هایی که علیه افراد بدلیل نقض حقوق بشر وضع شده است.

علت ناممکن بودن مذاکره در این حوزه به علاقه دولت بایدن برای حفظ اهرم تحریم ها برای مذاکرات آینده با ایران باز می گردد.این تقسیم بندی آمریکا با خواسته دولت ایران مبنی بر لغو همه 1600 تحریم وضع شده در دوره ترامپ کاملا منافات دارد.

چرا که حتی در صورت توافق طرفین بر سرتعلیق یا لغو تحریم های زرد رنگ ،ایالات متحده به هیچ عنوان حاضر نیست از خیر تحریم های قرمز بگذرد.بنابراین ترمولوژی تحریم های ناسازگار با برجام با این هدف از سوی دولت بایدن وضع شد که امکان پیگیری استراتژی حل همزمان معمای ایران در همه حوزه ها

فراهم شود.همچنین در حوزه توالی و اینکه چه کسی قدم اول را برای احیای برجام بردارد،اخبار ضد و نقیضی منتشر می شود.اگر چه در ماه فوریه آمریکا پیشنهاد طرف اروپایی را برای لغو برخی از تحریم ها به نشانه حسن نیت نپذیرفته بود،اما اکنون نشانه هایی دیده می شود که

آمریکا حاضر است قدم اول را در این زمینه بردارد اما با این حال اصرار دارد که لغو بخش مهم و گسترده تری از تحریم ها در گام بعدی مشروط به بازگشت ایران به تعهدات هسته ای خود شود.اما در حوزه راستی آزمایی نیز شاهد تداوم اختلافات هستیم؛

از یک طرف ایران اصرار دارد سانتریفیوژهای پیشرفته خود را حفظ کند و از طرف دیگر آمریکا نیز لغو تحریم ها در حوزه های توافق شده را منوط به برچیده ساختن این تجهیزات پیشرفته برای افزایش نقطه گریز هسته ای ایران کرده است.بلینکن حتی تهران را متهم می کند که

هنوز بطور دقیق اقدامات خود را در حوزه محدود سازی برنامه هسته ای برای طرف آمریکایی اعلام نکرده است.با این اوصاف به قول ولی نصر به نظر می رسد آمریکا و ایران در حال مذاکره در مورد دو توافق و معامله متفاوت از یکدیگر هستند؛آمریکایی ها احیای توافق قدیمی را قدم اول

از یک مذاکرات گسترده تر و بزرگ تر می بینند اما در مقابل ایران از هرگونه بحث در این ارتباط خودداری می کند ولی در عین حال خواستار ادغام در سیستم مالی جهانی فراتر از آن چیزی هستند که در توافق 2015 به آن اشاره شده است؛

بنابراین یکی انتظارات بیشتر در حوزه تحریمی دارد و دیگری مطالبات فزون تر در حوزه راستی آزمایی و این دقیقا همان نقطه ای است که باعث می شود طرفین در حال مذاکره در مورد توافقی به غیر از توافق سال 2015 باشند.بر اساس واقعیت های موجود در مذاکرات وین می توان حدس زد که

اعضای برجام به علاوه آمریکا مذاکرات را با یک روند رو به جلو اما بسیار کند به 21 می برسانند تا در این فضای به ظاهر مثبت امکانی برای تمدید توافق ایران و آژانس فراهم شود.بنابراین امکان توافق بر سر نقشه راه احیای برجام در ماههای پس از می قابل تصور است

و البته هر چه به زمان رقابت های انتخاباتی نزدیک تر می شویم،روند مذاکرات می تواند کندتر از وضعیت امروز شود.لورا روزن روزنامه نگار آمریکایی به نقل از یک کارشناس ایرانی که به تیم آمریکایی مذاکره می دهد،ادعا می کند:

"به نظر نمی رسد مذاکره کنندگان ایرانی قدرت مانور لازم برای ارایه راه حل در این مقطع زمانی را داشته باشند"حال چالش اصلی این است که چه زمانی برای توافق نهایی میان طرفین مورد نیاز است: کارشناسان با توجه به پیچیدگی های موجود در مذاکرات ناتوان از ارایه زمان دقیق هستند.

ممکن است توافق نهایی به اواسط جون(پس از انتخابات ایران)،جولای و یا حتی به دولت بعدی موکول شود.با این حال طرف های برجامی امیدوارند که این توافق حداکثر تا جون یا جولای و قبل از آغاز به کار دولت جدید در تهران حاصل شود.اگر چنین زمان بندی و تحلیلی از مذاکرات وین دقیق باشد،

باید گفت که این گفت و گوها از تاثیر حداقلی و یا حداکثر مدیریت شده بر رود انتخابات ایران برخوردار خواهد بود و حساسیت نظام سیاسی نسبت به دوگانه سازی ها در سیاست خارجی اعمال کنترل بر پیامدهای گفت و گوهای وین را دوچندان خواهد کرد.

نظام سیاسی تلاش می کند تصویری از مذاکرات وین به نمایش بگذارد که قابلیت قطبیت سازی ها در این زمینه کاملا گرفته شود؛پس بهترین راهکار این خواهد بود که نشان دهد مساله در حال حل شدن است و بدین ترتیب این موضوع را از روی میز منازعات انتخاباتی نامزدها حذف کند

پس شاهد تداوم مذاکرات حداقل تا روز انتخابات خواهیم بود؛بدون اینکه توافق نهایی و بزرگی(البته توافق موقت و محدود ممکن است) دراین بازه زمانی از وین به تهران مخابره شود.