Thread by @NLzorg1

AVG’s behandelen mensen van alle leeftijden: van (heel) jong tot (heel) oud. Ik ben betrokken bij een gespecialiseerd kinderdagcentrum voor kinderen met ontwikkelingsachterstand. De jongste die ik daar behandel is net 2, de oudste 7. Zij worden vaak verwezen door Jeugdteams. /1

Zij zijn dan weer betrokken geraakt na verwijzing door een huisarts of jeugdarts omdat zij hebben geconstateerd dat er problemen zijn bij de ontwikkeling van een kind. Een kind komt dan ook bij het kinderdagcentrum met diagnose ‘er is iets aan de hand’. /2

Er volgt dan eerst een observatie periode van 6 weken. De fysiotherapeut bekijkt hoe de ontwikkeling van de motoriek is, de logopedist kijkt naar de spraak-taal ontwikkeling en een gedragsdeskundige kijkt of er aanwijzingen zijn voor problemen als #autisme of #adhd./3

De AVG kijkt ook altijd mee om medische oorzaken uit te sluiten: zijn er aanwijzingen voor een syndroom? Is het gehoor goed? Hoe is de groei? Zo nodig verwijs ik: voor bijv klinisch genetisch onderzoek (=DNA-onderzoek) of gehoor onderzoek./4

Na de observatie periode, volgt multidisciplinaire behandeling. Doel is het kind zich zo goed mogelijk te laten ontwikkelen binnen de mogelijkheden die hij/ zij heeft. Zo krijgt het behandeling van fysiotherapeut, ergotherapeut of logopedist. / 5

Daarnaast gaan ze zwemmen en krijgen ze gymles. En er wordt altijd uitgebreid ontwikkelingsonderzoek afgenomen om te onderzoeken hoe groot de achterstand is en op welk gebied (spraak-taal, sociaal, zelfredzaamheid etc). /6

Na de behandelperiode die min 6 mnd duurt maar eigenlijk altijd langer, komt er ook een advies over een vervolg-plek: kan het kind naar school zo nodig met extra ondersteuning, of naar speciaal onderwijs of dagbesteding. /7

Sommige kinderen maken enorme sprongen in de ontwikkeling en kan het gewoon naar school, eventueel met wat extra ondersteuning. Dat is de uitkomst wat je altijd wilt. /8

Maar soms blijkt dat ondanks optimale behandeling op het kinderdagcentrum dat het kind steeds ernstiger achterloopt, dat het er problemen bij krijgt zoals epilepsie of dat het eerder geleerder vaardigheden zoals praten weer verleerd. /9

Dat is de slechtst mogelijke uitkomst voor kind en ouders. Het brengt heel veel onzekerheden met zich mee: wat is er aan de hand? Wat moet ik nu doen? En ouders zijn geneigd zichzelf de schuld te geven (dat beruchte ene glaasje wijn tijdens de zwangerschap). /10

Dat vraagt, naast hulp aan het kind, ook begeleiding/uitleg aan ouders. Een echtpaar krijgt geen kind met de idee dat het een (forse) ontwikkelingsachterstand zal krijgen, maar soms is dat wel zo. En die boodschap is heel verdrietig. /11