'आमच्या नातीच्या नणंदेच्या जावच्या भावाला इथली पोरगी दिली.' म्हातारी आई असं काहीतरी नातेसंबंध सांगायला लागली की डोकं नुसतं गरगर फिरायचं..
महाभयंकर कोडं असावं अशी ती नात्यांची वीण चुटकीसरशी तोंडावर थडाथड बोलणाऱ्या जुन्या आयाबाया.. कसलीतरी विलक्षण शक्तीच्या पाईकच त्या...
#म
महाभयंकर कोडं असावं अशी ती नात्यांची वीण चुटकीसरशी तोंडावर थडाथड बोलणाऱ्या जुन्या आयाबाया.. कसलीतरी विलक्षण शक्तीच्या पाईकच त्या...
#म
कोणाची लेक कोणाच्या घरात दिली.. कोणाचं पोरगं कुठं आहे.. त्यांचं संसारी जीवन नीट चालल का? सगळा हिशोबी ऐवज या जुन्या माणसांच्या तोंडपाठ असायचा..
एकदा दोनदा तुरळक ओळख झाल्यावरसुद्धा नंतरच्या भेटीत न विसरता 'तू आमक्याचा ल्योक न्हवं का?' अशी अदबीने विचारपूस करणारी माणसं ती.
एकदा दोनदा तुरळक ओळख झाल्यावरसुद्धा नंतरच्या भेटीत न विसरता 'तू आमक्याचा ल्योक न्हवं का?' अशी अदबीने विचारपूस करणारी माणसं ती.
मागे कुठंतरी एक फोटो पाहिला.. म्हाताऱ्या आयांचा घोळका बसलेला..त्याला कॅप्शन होती.. 'गावाकडचा CCTV'. फार सखोल कॅप्शन होती ती..
कोण कुठं गेला? सोबत कोण होतं? परत कधी आला? हातात काय होतं? सगळी सगळी इत्यंभूत माहिती इथं मिळणार म्हणजे मिळणार..
हा माहितीचा साठा आता लोप पावत चाललाय..
कोण कुठं गेला? सोबत कोण होतं? परत कधी आला? हातात काय होतं? सगळी सगळी इत्यंभूत माहिती इथं मिळणार म्हणजे मिळणार..
हा माहितीचा साठा आता लोप पावत चाललाय..
बऱ्याच दिवसांनी पुण्या-मुंबईत राहून आल्यावर.. गावात बस स्टँडवर उतरल्यानंतर जाती-पातीच्या पलीकडचा थरथरणारा हात आपल्या गोबऱ्या गालावरून मायेनं फिरवत स्वतःच्या डोक्याला दोन्हीकडून दाबून कडाकड बोटं मोडणारी म्हातारी आई.. त्या मायेच्या बोटांची कडकड ऐकायला आता जीव कासावीस होतो..
गावाकडं रस्त्यानं जाताना ठिकठिकाणी दिसणारी ही वयस्कर मंडळी पाहिलं की गाव कसं भरल्या भरल्यागत वाटतं.. एकवेळ कामाच्या विचारात आपलं दुर्लक्ष असलं तरी तो वयस्कर कुंद आवाज आपल्याला दुर्लक्षित करणारच नाही.. 'काय बाळ? बरायस का?' एवढी तरी विचारपूस होणारच.. अगदी प्रत्येक ठिकाणी.
नव्या दमाच्या नव्या तंत्रज्ञानाच्या मुशीतील आत्ताची पिढी येणाऱ्या भविष्यात या वयस्कर ऐवजाला पारकी होईल.. तेंव्हा अदबीने रुजवलेल्या संस्कारांची वहिवाट कशी असेल? नुसत्या प्रश्नाने अंगावर काटा येतो..
गावात जातीपातीच्या अभेद्य वाटणाऱ्या भिंतीला आरपार छेदणारी वलय आहेत ही वयस्कर लोकं.
गावात जातीपातीच्या अभेद्य वाटणाऱ्या भिंतीला आरपार छेदणारी वलय आहेत ही वयस्कर लोकं.
प्रेमानं, मायेनं, आपुलकीनं दैनंदिन कारभार उरकत असताना.. सध्याचा काळ त्या कारभाराचा कस पाहणारा आहे.. त्यालाही पुरून उरेल एवढी ताकद या वयस्कर बुरुजात नक्कीच आहे.. गावागावात पाहिलेल्या बापजाद्यांनी त्या ताकदीची हमी नुसत्या नजरेनं आजवर दिलेली आहे..
त्याच संस्कारी ताकदीचा वसा..आपल्यालाही पुढं चालवावाच लागेल.. पर्याय नाही.. कळावे..!❤️
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
