Thread by @wankhedeprafull

मागच्या महिन्यात लॅाकडाऊन असताना पुण्याहून एका चांगल्या कंपनीत कामाला असलेल्या मित्राचा फोन आला. त्याचे Work From Home सूरू होते पण त्याचा एकंदर सूर त्रासलेला आणि नाराजीचा होता.

कंपनीला, HR ला धडाधड शिव्या घालत होता. कारण विचारले तर -
#SaturdayThread #BusinessDots #मराठी
१/१४

म्हणे - “लॅाकडाऊन लागला की गावी सांगलीला जायचे ठरले होते पण काल कंपनीने नियम काढलाय की पुणे सोडून जायचे नाही, जर रिपोर्टिंग लोकेशन बदलले तर ती सुट्टी म्हणून मोजली जाईल आणि ॲक्शन पण घेऊ शकतात. वैताग आलाय राव या फालतू पॅालिसिजचा.”

त्याचा त्रागा पाहून मी त्याला म्हटले -
२/१४

“तुला माहिती आहे का तू खरं तर किती नशीबवान आहेस?”

माझ्या नशीबवान शब्दाने तर तो एकदम चवताळलाच, त्याला वाटले मी त्याची मस्करी करतोय, एकदम तारस्वरात तो म्हणे - “नशीबवान? का राव विनाकारण खपली काढतोय, तिकडे समीर, सचिन गावी कसली धमाल करताहेत, इतर कित्येक नातेवाईक धमाल करताहेत
३/१४

रोज संध्याकाळी शेतात पार्ट्या, विकेंडला लोकल ट्रिप, रात्री सिनेमे आणि मैफली. नुसती मज्जा करताहेत…

या वर्षी खुप प्लान केले होते यार पण कंपनीने पार वाट लावली. एक तर कामाचे तासही आता वाढवलेत, कधीकधी तर १२ ते १४ तास काम करायला लागते. थोडी जरी चूक झाली तरी मॅनेजर पासून ते टॅाप
४/१४

मॅनेजमेंटचे लोक फोन करतात…..

कितीही काम करा साला यांचे समाधान होत नाही. आता तर विकेंडला पण लोकशनवर थांबायला सांगितलेय कारण कामाचा लोड आहे.

मी त्याला मधेच थांबवून म्हटले - तु तरीही नशीबवान आहेस, माझ्यावर विश्वास ठेव. आता मात्र तो आश्चर्यचकीत होऊन थांबला, मग त्याला म्हणालो
५/१४

अरे या कोरोना महामारीत कित्येक लोक बेरोजगार झालेत, नोकऱ्या तर गेल्याच त्यांच्या बचतीचेही सर्व पैसे संपले.

कित्येक ऊद्योगधंदे पुर्ण बंद पडले,त्यातले लाखो संघटित,असंघटीत कामगार उपाशीपोटी मरताहेत. बरेच सुशिक्षित तर आत्महत्येसारखं अत्यंत टोकाचं आणि चूकीचे पाऊल उचलताहेत.आमच्या
६/१४

दोघांचेही परिचीत असलेले एक काका त्यांनी २०१९ ला चांगली नोकरी सोडून मोठे हॅाटेल टाकलेले ते आता आर्थिकदृष्ट्या पुर्ण कोलमडलेत त्यांचे ऊदाहरण दिले.

बरेच नोकरी गेलेले मित्र आता जगण्याची किती वाईट लढाई लढताहेत आणि साध्यासाध्या गरजा भागवताना त्यांची कशी दमछाक होतेय हे सांगितले.
७/१४

मुलांच्या शाळा, कपडे, सणसुद सगळ्या जगण्याच्या डेफिनेशन्सच बदलल्या.
वर कोरोना मधे ज्यांच्या घरची कमावती लोकंच दगावलेत त्यांचे तर किती हाल.

कित्येकांना कोणतेही काम हवयं, त्यांना काम करायचय पण कोणी उभे करेना.
सगळेच त्रासलेत त्यात महागाईने परिस्थिती इतकी बिकट केलीये की साध्या
८/१४

बेसिक गोष्टींसाठी संघर्ष करायला लागतोय आणि तुझे हे काय चाललेय”

माझे बोलणे झाल्यावर तो स्तब्ध झाला, तोच समोरून म्हणाला - “हो रे आमच्या आजूबाजूलाही अशी बरीच लोक आहेत, हाल पहावत नाहीत, या लॅाकडाऊन मधे आमच्या कंपनीने कोणाचाच पगार किंवा नोकरीवरून कोणालाच काढले नाही…वर या वर्षी
९/१४

थोडीफार का होईना पगारवाढही दिलीये. मेडिकल इंन्शुरंन्समधेही वाढ केलीये.

इतरांसारखी माझी अवस्था झाली असती तर मला नक्कीच ते झेपले नसते, एकटाच कमावतो. कधीकधी आपण उगीचच नको तिकडे वाहवत जातो. माझे जरा चुकलेच. मी खरच नशीबवान आहे…..”

एकमेकांना धन्यवाद म्हणून आम्ही फोन ठेवला.
१०/१४

मंडळी, आपली परिस्थिती काहीही असू द्या, पण जर सध्या आपल्याकडे एखादी बरी नोकरी, बरा चालणारा ऊद्योगधंदा, उत्पन्नाचा काही चांगला स्रोत,रहायला घर आणि दिवसाला दोन्ही वेळचे जेवण असेल तर आपण लाखो-करोडो लोकांपेक्षा खरचं भाग्यवान आहोत.

आपल्याकडे जे आहे त्याबद्दल कृतज्ञच रहायला हवे.
११/१४

समाजमाध्यम असो वा खरा समाज जे लोक आपल्यापेक्षा वाईट परिस्थितीत आहेत त्यांना जी शक्य होईल ती मदत करायला हवी….

माणूसकीची खरी गरज या महामारीत आणि महामारीनंतरच्या व्यवस्थापनात आहे.

सरकार काही करेल या आशेवर अतीगरीब आणि अतिश्रींमत वर्ग असतो मध्यमवर्गाला मात्र फार बंधने असतात,
१२/१४

खर तर हा वर्गच शापित असतो.

तोंड दाबून बुक्क्यांचा मार…इज्जत? लोक काय म्हणतील? नको कोणाचे उपकार वगैरे वगैरेच्या भंपक लाजेपोटी बिचारा कुढत असतो.

त्यातले काही कुजबुज करत व्यक्त होतात,काही संपून जातात.
खर तर या अशा मध्यमवर्गीय आणि नवगरीब लोकांना माणूसकीची, मदतीची प्रचंड गरज
१३/१४

आहे.

त्यांची दुःख न सांगता आपल्याला कळली आणि फार न बोलता आपल्याला त्यांना मदत करता आली तर यापेक्षा दुसरी माणूसकी वाढविण्याची या जन्मात, या शतकात कदाचित यापेक्षा सर्वोत्तम वेळ कोणतीच नसेल.

जगण्याची ही शर्यत फार अवघड आहे, काळजी घ्या!🙏
#SaturdayThread #BusinessDots #मराठी
१४/१४