Censorship : இதுவும் பிரிட்டனிடம் இருந்து நாம் கற்ற கட்டுப்பாட்டு முறைதான். முகலாய காலத்தில் கூட அரசர்களையே கேலியும், கிண்டலும் செய்து வந்த பல்வேறு கலைவடிவங்கள் எந்தவிதத் தடையுமின்றி நடந்து வந்த பண்பாட்டுச் சூழல் இது. நாட்டார் பாடல்களில் அதன் எச்சத்தை இன்னமும் நாம் காணலாம்.
பிரிட்டிஷ் அரசுதான் முதன்முறையாக மேடை நாடகங்களுக்குத் தணிக்கை முறையைக் கொண்டு வந்தனர். அதன்படி நாடகம் மேடை ஏறுவதற்கு முன் அதன் முழு ஸ்கிரிப்டை காவல்துறையிடம் தந்து அனுமதி பெற வேண்டியது கட்டாயமாக்கப்பட்டது. திரைப்படங்கள் வரத் தொடங்கியபோது அவைகளுக்கு தணிக்கை இல்லாமல் இருந்ததாம்!
பிறகு, அதன் ஆதிக்கத்தைக் கண்டு மிரண்டு போன அரசு திரைப்படங்களுக்கு என தணிக்கைத் துறை உருவாக்கியது. எந்த ஒரு கட்டுப்பாட்டு அமைப்பும் நாளடைவில் தேவைப்படாமல் போவதுதான் சமூகத்தின் வளர்ச்சிக்கான அடையாளம். இங்கிலாந்தில் இப்போது திரைப்படத் தணிக்கைத் துறையின் பணி வெறுமனே, Age Rating
தருவது மட்டும்தான். மற்றபடி ஒரு திரைப்படத்தின் எந்தவொரு காட்சியையோ, வசனத்தையோ நீக்குவதோ, மாற்றுவதோ செய்வதில்லை. போர்ன் வகைப் படமாகவே இருந்தாலும் அதற்குரிய முத்திரை இட்டு வெளியிட அனுமதிப்பதுதான் அந்த நாட்டு ஜனநாயகம். இந்தியாவில் சென்சார் துறை மிகவும் பொறுமையாகவே மாற்றம் கண்டது.
60, 70, 80 களில் சென்சாரில் சிக்கிச் சின்னாபின்னமாகி கதையே மாறிப் போய் காணாமல் போன திரைப்படங்கள் ஏராளம். இப்போது ஹிந்தி படங்களில் அனுமதிக்கப்படும் கவர்ச்சியின் அளவுகோல், பிராந்தியப் படங்களில் அரசுக்கு எதிராக பேசப்படும் வசனங்கள், காட்சியமைப்புகள் பெரும்பாலும் தடை செய்யப்படாமல்
அனுமதிக்கும் அளவுக்கு ஒரு மெச்சூரிட்டி (ஓரளவுக்கு) வந்துள்ள இந்தச் சூழலில் மத்திய அரசு முன்னெடுக்கும் சட்ட முன்வடிவு கலைப்படைப்புகளுக்கு எதிரானது. ஜனநாயக விரோதமானது.
எந்தவொரு திரைப்படமும் சென்சார் சான்றிதழ் பெற்ற பிறகு அதை தடுக்கவோ, திரையிட மறுக்கவோ யாருக்குமே அதிகாரம் இல்லை
எந்தவொரு திரைப்படமும் சென்சார் சான்றிதழ் பெற்ற பிறகு அதை தடுக்கவோ, திரையிட மறுக்கவோ யாருக்குமே அதிகாரம் இல்லை
என்பதுதான் சட்டம். அண்மைக்காலத்தில் மதத்தின் பேரால், சாதியின் பேரால் இந்த உரிமையே கடுமையான பாதிப்புக்கு உள்ளாகி இருக்கிறது. கருத்துரிமையின் பக்கம் நிற்க வேண்டிய அமைப்புகள், அரசியல் சட்டத்தைக் காக்க வேண்டிய அரசுகள் கூட பெரும்பான்மை / சிறுபான்மை வாக்கு அரசியல் அழுத்தத்தால்
தடுமாறும் இந்தச் சூழலில் மேலும் ஒரு புதிய சட்ட அதிகாரம் உருபெற்று வருவது கலைஞர்களின் ஒட்டுமொத்த படைப்புச் சுதந்திரத்தையும் அழிக்கும் செயல். இது வெறுமனே திரைப்படத்தின் மீதான அடக்குமுறை மட்டுமல்ல! மக்களின் உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தும் செயல்பாடுகளின் மீதான அடக்குமுறை. இப்படித்தான் இனி
மக்கள் சிந்திக்க வேண்டும், பேச வேண்டும், செயல்பட வேண்டும் என அரசு நேரடியாக அச்சுறுத்தும் ஃபாசிஸ உத்தி. சென்சார் முறையே தேவை இல்லாமல் போகுமளவுக்கு ஒரு சமூகம் சகிப்புத்தன்மையுடன் வளர்ந்து பரிணமிக்க வேண்டும் என்பதுதான் மக்களாட்சியின் நீண்டகால குறிக்கோளாக இருக்க முடியும். ஆனால்,
திரைப்படங்கள் சென்சார் சான்றிதழ் பெற்று வெளியானப் பிறகும் அவைகளை ஒன்றிய அரசின் அதிகாரி ஒருவர் மேசையில் இருந்து தடை செய்து விட முடியும் எனும் நினைப்பே நாஜிக்களை நினைவூட்டுகிறது. திரைத்துறையில் பெயரும், புகழும் பெற்ற அனைத்துக் கலைஞர்களும் ஒரே குரலில் இந்தக் கொடுமையான சட்டத்தை
எதிர்க்க முன்வர வேண்டும். இந்தப் படைப்புச் சுதந்திரம் இல்லாமல் உங்களை உங்களது ஆசான்கள் உருவாக்கி இருக்க முடியாது. இந்தக் கருத்துரிமை இல்லாமல் நீங்கள் வீராவேச வசனங்களை, பஞ்ச் டயலாக் பேசி கைத்தட்டல் வாங்கி இருக்க முடியாது. நாளை என்பது நேற்றின் தொடர்ச்சியாக இருக்க வேண்டுமெனில்
களம் இறங்குங்கள். இந்தக் கொடுமையான சட்டமுன்வடிவு குறித்து மக்களிடம் விளக்கிச் சொல்லி அவர்களின் கவனத்தை ஈர்க்க, திரைத்துறை ஒரே குரலில் பேசிட வேண்டியது அவசியம். Otherwise, this will be the beginning of the End of Movies. Unite together to oppose the Proposed Cinematograph Act 2021.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
