«ارزش بحث کردن نداره»
نویسنده از مراجعی (خانم) تعریف میکنه که همه مبلمان و وسایل خونه به سلیقه‌ی شوهر انتخاب شده بودن. تجملاتی و پر زرق و برق. برخلاف سلیقه خانم که مینیمال می‌پسندید. ولی خانم هیچوقت حرفی نزد. به نظرش اینها ارزش بحث کردن نداشتن. ولی قطعا از اونها لذت هم نمیبرد /۱
نویسنده از مراجعی (خانم) تعریف میکنه که همه مبلمان و وسایل خونه به سلیقه‌ی شوهر انتخاب شده بودن. تجملاتی و پر زرق و برق. برخلاف سلیقه خانم که مینیمال می‌پسندید. ولی خانم هیچوقت حرفی نزد. به نظرش اینها ارزش بحث کردن نداشتن. ولی قطعا از اونها لذت هم نمیبرد /۱
هرچقدر دکوریجات و مبلمان جدیدی به خونه اضافه میشد، اون بیشتر تو خونه‌اش احساس غریبه بودن میکرد. همین حرف نزدن‌ها باعث شد که بصورت مزمن بی‌انرژی باشه و کم کم تنفر از شرایط زندگی در اون پررنگ و پررنگ‌تر بشه. /۲
شاید به نظر بیاد بعضی از موارد کوچیک هستن و ارزش بحث کردن ندارن (مثلا تو چه بشقابی غذا بخورن، یا چه رومیزی‌ای داشته باشن) ولی اگه قرار باشه این موارد هر روز جلوی چشم باشن، دیگه بی‌اهمیت نیستن. حرف نزدن راجع به این موارد شاید آرامش رو حفظ کنه، ولی این آرامش دروغین و ظاهریه. /۳
اگه هزارتا چیز کوچیک جمع کنیم که روی اعصاب ما هستن، زندگی برای ما جهنم میشه. دیگه انرژی‌ای باقی نمی‌مونه که به کارهای عادی روزانه برسیم. هر کدوم از این موارد ساده نشونه‌ی یک شکست برای ماست - گفتگو و مذاکره‌ای که هیچوقت شهامت شروعشون رو نداشتیم. /۴
هرچقدر این گفتگوها بیشتر عقب بیافتن، برای روزهای بعدی و موارد دیگه کار سختتر میشه. حرفتون رو بزنید. اگه چیزهایی هستن که قراره بارها تکرار بشن و جلوی چشم باشن، اونها رو کوچیک و بی‌اهمیت نبینید. حتما ارزش بحث کردن دارن. سختیِ یک بار بحث کردن به تحمل یک درد مزمن میارزه. /۵
ولی چرا آدمها حرف نمی‌زنن؟
کتاب میگه دو نوع گناه یا تباهی وجود داره - تباهی از راه «ارتکاب» و تباهی از راه «اجتناب». همه ما فکر می‌کنیم انجام دادن کار بد (ارتکاب) اثر مخرب‌تری داره، تا دست روی دست گذاشتن و انجام ندادن کار درست (اجتناب) /۶
کتاب میگه دو نوع گناه یا تباهی وجود داره - تباهی از راه «ارتکاب» و تباهی از راه «اجتناب». همه ما فکر می‌کنیم انجام دادن کار بد (ارتکاب) اثر مخرب‌تری داره، تا دست روی دست گذاشتن و انجام ندادن کار درست (اجتناب) /۶
ولی واقعیت اینه که دست روی دست گذاشتن و انجام ندادن کارِ درست هم عواقب جدی‌ای داره، و حتی فاجعه‌بارتر می‌تونه باشه. مثل اینکه رییس شرکتی باشید و شرکت شما تخلف بزرگی انجام بده. این توجیه که "من اطلاعی نداشتم" (یا درواقع نخواستم ببینم) از شما پذیرفته نخواهد بود و شما هم مسئولید. /۷
آدمها هم در مورد خیلی از چیزها حرف نمی‌زنن، و بقول کتاب خودشون رو در یک «مه غلیظ» مخفی می‌کنن که فقط تصویر محوی ازشون پیداست. به سختی میشه فهمید اینها چی می‌خوان و چی نمی‌خوان. با مشخص نکردن خواسته‌هاشون در واقع مشغول گناهِ «اجتناب» هستن. /۸
مشخص نکردن خواسته یا حرف نزدن در مورد چیزهایی که دوستشون ندارن، علتهای مختلفی می‌تونه داشته باشه، ولی گونه‌ای از مکانیزم دفاعی «خود فریبی» هست. /۹
اگه کسی واضح مشخص کنه که چی می‌خواد، راه شکست خوردن رو هم در واقع مشخص کرده (اینکه به خواسته‌اش نرسه). اگه از احساسش حرف بزنه و ضعفهاش رو مشخص کنه (vulnerabilities) ممکنه از همونجاها ضربه بخوره. پس اگه به خواسته‌هاش فکر نکنه، راه آسیب دیدن هم بوجود نمیاد. /۱۰
بیان کردن خواسته‌ها در دل گوینده امیدواری‌ای ایجاد میکنه. شاید آدمی باشه که چپ و راست امیدهاش ناامید شدن. دیگه تصمیم می‌گیره خواسته‌ای نداشته باشه تا قلبش برای بار دیگه نشکنه. /۱۱
ولی این مکانیزم دفاعی چه دستاوردی خواهد داشت؟ اطرافیان ما در اون «مه غلیظ» باید دنبال ما بگردن تا کشف‌مون کنن. شاید فکر کنیم این هزینه‌ایه که هرکی که ما رو دوست داره باید بپردازه؛ باید زحمت بکشه و جستجو کنه. ولی در عمل، شانس اینکه ما به خواسته‌مون برسیم خیلی ضعیف میشه. /۱۲
اعتماد کردن به بقیه و بیان خواسته‌ها و احساسات شاید منجر به سواستفاده بشه. اگه کسی ما رو دقیق بشناسه، می‌تونه از نقاطی که ما آسیب‌پذیر هستیم بهمون حمله کنه. ولی در عین حال با اعتماد کردن به بقیه است که ما بهترینِ بقیه رو کشف می‌کنیم. و همچنین بهترینِ خودمون رو. /۱۳
همه ما می‌دونیم که آدمها توان فریب و خیانت رو دارن. هیچکس از روی سادگی به کسی اعتماد نمی‌کنه. بلکه با وجود همه‌ی این خطرها و نگرانی‌هاست که ریسک میکنه و خودش رو به اونها نشون میده. چون این ریسک ارزشش رو داره. /۱۴
بهتره احساسمون رو درک کنیم و بیان کنیم‌شون. شاید برداشت ما از شرایط اشتباه باشه. یا شاید هم حس ما درست باشه. در هر صورت بهتره اونها رو بگیم تا بفهمیم جریان چیه. مواردی که باعث رنجش‌مون میشن رو زیر فرش نکنیم. /۱۵
قدم اول: تشخیص احساس
تشخیص اینکه چه احساسی داریم (حسودی، عصبانیت و…) نقطه شروع برای فرار از ناآگاهیه. بعد، بفهمیم چرا اون حس رو داریم. آیا بخاطر تنهاییه؟ یا بخاطر اضطراب سر کاره؟… همیشه احتمال هم بدیم که شاید احساس ما اشتباه باشه و بخاطر اینه که دید درستی از شرایط نداشتیم /۱۶
تشخیص اینکه چه احساسی داریم (حسودی، عصبانیت و…) نقطه شروع برای فرار از ناآگاهیه. بعد، بفهمیم چرا اون حس رو داریم. آیا بخاطر تنهاییه؟ یا بخاطر اضطراب سر کاره؟… همیشه احتمال هم بدیم که شاید احساس ما اشتباه باشه و بخاطر اینه که دید درستی از شرایط نداشتیم /۱۶
قدم دوم: بیان احساس
بیان احساساتمون پیش بقیه کمک میکنه تا اونها ما رو بهتر بشناسن و اگه نیاز داشتیم کمک‌مون بکنن.
ولی در گفتگوهای درون خونه، بحثها شاید پیچیده بشن. علت اینکه خیلی‌ها ترجیح میدن از ناراحتی‌هاشون نگن همینه که یه وقت کنترل اوضاع از دست خارج نشه. /۱۷
بیان احساساتمون پیش بقیه کمک میکنه تا اونها ما رو بهتر بشناسن و اگه نیاز داشتیم کمک‌مون بکنن.
ولی در گفتگوهای درون خونه، بحثها شاید پیچیده بشن. علت اینکه خیلی‌ها ترجیح میدن از ناراحتی‌هاشون نگن همینه که یه وقت کنترل اوضاع از دست خارج نشه. /۱۷
توصیه کتاب اینه که بیان احساسمون، که متمرکز روی خودمون باشه رو تمرین کنیم. مثلا اگه احساس می‌کنید مدتیه همسرتون نسبت به شما بی‌توجهی میکنه، بجای اینکه بگید "تو اخیرا اصلا بهم توجی نشون ندادی" بگید ⬇️ /۱۸
"من احساس تنهایی می‌کنم و بابت این قضیه ناراحتم. احساس می‌کنم زیاد بهم توجه نمی‌کنی. ولی مطمئن نیستم این احساس منه و دارم اینها رو تصور می‌کنم، یا واقعا همین اتفاق افتاده"
بیان دوم همون پیام رو منتقل میکنه و لحن اتهامی نداره. یه احتمالی هم میده که شاید احساس نادرست باشه. /۱۹
بیان دوم همون پیام رو منتقل میکنه و لحن اتهامی نداره. یه احتمالی هم میده که شاید احساس نادرست باشه. /۱۹
در مورد چیزهایی که باعث ناراحتی‌هاتون میشن حرف بزنید. اونها رو مثل آشغال در کمدی جمع نکنید. یک روزی که انرژی کافی برای حفظ ظاهر نداشتید، در اون کمد میشکنه و همه آشغالها رو سرتون آوار میشن. خیلی از روابط اینطوری از بین میرن. /۲۰
خلاصه،
- چیزهای ناراحت کننده، هرچقدر هم که بی‌اهمیت باشن، ولی اگه قرار باشه هرروز تکرار بشن، دیگه کوچیک نیستن.
- بجای اینکه اجازه بدید این موارد کوچیک انقدر جمع بشن تا به مرز انفجار برسید، سعی کنید زود حلشون کنید. /۲۱
- چیزهای ناراحت کننده، هرچقدر هم که بی‌اهمیت باشن، ولی اگه قرار باشه هرروز تکرار بشن، دیگه کوچیک نیستن.
- بجای اینکه اجازه بدید این موارد کوچیک انقدر جمع بشن تا به مرز انفجار برسید، سعی کنید زود حلشون کنید. /۲۱
- در مه زندگی نکنید. از خواسته‌ها و احساستون حرف بزنید. ریسک کنید. اعتماد کنید. بذارید بقیه شما رو دقیق ببینن. /۲۲ و پایان
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
