Thread by @matinkh_fa

این قسمت modern family رو شخصا خیلی دوست دارم و با کلمه کلمه‌اش ارتباط برقرار می‌کنم. خیلی دقیق رابطه‌ی مردها با احساسات‌شون رو توضیح میده.

میگه وقتی بچه بود و تو بازی استخون ترقوه‌اش شکست، پدرش بهش گفت «قوی باش» و ادامه بده. انقدر ادامه داد که از درد از هوش رفت. /۱

دختری که تو دبیرستان باهاش قرار دِیت داشت، با یه پسر دیگه رفت و قلبش رو شکست. پدرش تو آشپزخونه می‌بیندش. بهش میگه ساندویچت رو بخور و اون دختر رو فراموش کن. همین. جایی برای ابراز احساسات نبود.
وقتی پدرش مُرد، با اینکه همه دنیای اون بود، سر مراسمش گریه نکرد. نتونست. /۲

ما هم تقریبا همینطوری بزرگ شدیم.

فکر می‌کنم ۳-۴ سالم بود که تو بازی زمین خوردم و از درد گریه‌ام گرفت. دایی‌ام شب من رو آورد وسط جمع، و جلوی همه شروع کرد به مسخره کردن که این امروز سر بازی گریه کرد. همه هم ریز ریز خندیدن. /۳

یا شاید من اینطور برداشت کردم. چون اون موقع جرات نداشتم از خجالت سرم رو بیارم بالا و تو صورت کسی نگاه کنم. ولی تصورم اینه که همه بهم خندیدن. /۴

من بچه آرومی بودم. متاسفانه خیلی بی‌خیال نبودم که از این واقعه راحت بگذرم. اگه یکی چپ نگاهم می‌کرد می‌مُردم. حالا تصور کنین چنین بچه‌ای رو بیارن وسط جمع اینطور تحقیر کنن. بعد از اون، هر بار که گریه‌ام می‌گرفت ترس از تحقیر شدن بعدش باعث میشد خودم رو سریع جمع و جور کنم. /۵

مایی که اینطوری بزرگ شدیم، بعدا همین مشکل رو به بقیه هم انتقال دادیم.
تو مدرسه اگه بچه‌ای احساساتی بود، انقدر اذیتش می‌کردیم و اشکش رو درمیاوردیم که یاد بگیره احساساتش رو کنترل کنه. یعنی اونایی که تو خونه‌شون مشکلی نداشتن، بعدا با مشکلات خونواده ما بطور غیرمستقیم روبرو میشدن. /۶

حدودا ۶-۷ سال پیش بود که برای اولین بار متهم به بی‌احساسی شدم. اولین بار بود که چنین چیزی رو به عنوان ضعف درک کردم. تا قبل از اون این روحیه رو نقطه‌ی قوت می‌دونستم. بهرحال، برای بدست آوردن این روحیه سالها تمرین کرده بودم... یهو انگار همه‌چی عوض شد. /۷

خلاصه، من که از مسیر سخت این قضیه رو درک کردم و الان سالهاست دارم برای رفعش تلاش می‌کنم. امیدوارم بقیه راحتتر با خودشون و احساساتشون کنار بیان. /۸ و پایان

...
اینها رو به مناسبت ۱۹ نوامبر نوشتم
#InternationalMensDay