Thread by @pishgoo44444

#دگردیسی_عیسی_به_محمد (10)

3- خوانش سُریانی_آرامی قران (بخش پنجم)

در قسمت قبل نشان دادیم، چگونه زبان شناسان عرب، در تفسیر #حور_العین، به اراجیف گویی پرداختند، در ابتدا معنای این عبارت ترکیبی را، بصورت تحت اللفظی "بزرگ چشمان سفید" ترجمه کردند 👇

https://twitter.com/pishgoo44444/status/1476106421729071111

و ندانستند با این عبارت مبهم چه کنند، و درنهایت، با توجه به ساختار آیه، که خطابش به مردان است، گفتند: حور-العین یا این موجودات "بزرگ چشمان سفید"، باید یک ویژگی برجسته از دوشیزگان بهشتی باشد.

لوگزنبرگ یاداوری میکند که نه در فرهنگ عرب و نه حتی در فرهنگ های دیگر،
👇

هیچکس برای توصیف یک زن زیبا، از چشمان سفید استفاده نمیکند، مگر اینکه وصف یک فرد کور باشد (چنانچه یعقوب چشمانش سفید -کور- شد)

در تمام فرهنگها اگر بخواهند کسی را با چشمانش توصیف کنند، میگویند چشمان آبی/مشکی و... (درواقع اشاره همه فرهنگ ها، به رنگ مردمک است، نه سفیدی اطراف آن)
👇

لوگزنبرگ توضیح مفسران عرب را بررسی میکند و این توضیحات را از سر درماندگی این مفسرین میداند (مثلا برخی مفسران قرانی گفته اند: سفیدی اطراف چشمان زن، اگر برجسته باشد باعث زیبایی زن میشود)

حور:
با توضیحات قبلی، اگر واژه حور [یعنی سفیدی] به سفیدی چشمها (عین) اشاره ندارد،
👇

تمام کاخ خیالی مفسران قرانی فرو میریزد، ولی به جای آن، انسجام قران (با توجه به کتاب مقدس) حفظ میشود، چرا که کتاب مقدس نیز (انجیل مرقس) درایات متعددی میگوید:

"در آنجا نه کسی ازدواج میکند، نه ازدواج داده میشود."

پس با این اوصاف #حوری به چه چیز اشاره دارد؟

👇

لوگزنبرگ این واژه را در نوشته های #افرایم_سوری [افرایم، کشیش و متاله مسیحی - از 303 تا 373 م.] ردگیری میکند، در کتاب #درباره_بهشتِ افرایم سوری که یک سری نیایشهای مذهبی معروف است که قبل از سال 373 میلادی (یعنی در سده چهارم) نوشته شده، میبینیم که حوری های بهشتی را توصیف میکند 👇

که در آنجا، حوری ها، معنای انگور سفید میدهند.
درواقع حور در زبان قرانی یعنی #سفیدها ولی اشاره به انگورهای سفید دارد، نه چیز دیگری.

جالب است بدانید نوشته های افرایم سوری نه تنها به سرعت در کل خاورمیانه پخش شد، بلکه حتی در زمان خود او هم، به یونانی و لاتین ترجمه شده بود.
👇

عین:
در باب واژه #عین، لوگزنبرگ چند برگ از کتابش را صرف یافتن معادل های این کلمه در خود قران، در زبان عربی و سریانی، و حتی برگردان های مترجمین لاتین و انگلیسی میکند، که از حوصله این بحث خارج است، ولی در نهایت به این میرسد که واژه عین

👇

معنای چیزی که #شفاف یا #بلورین است، یا چیزی نفیس مثل #جواهر را میدهد، چنانچه خود قران، چندبار انگور را با مروارید مقایسه میکند.

پس ترکیب حورالعین اشاره به انگورهای سفید بلورین و شفاف دارد.

👇

ضمن اینکه کلمه #زَوَّجَ در قران به معنای جفت، نوع، سرده، انواع، گونه و... نیز بکار رفته است که مثالهای ان زیاد است.
و صرفا برای #ازدواج بکار نرفته است.

حال به سوره 37 (صافات) ایه 48-9 نگاه کنید:

وَعِنْدَهُمْ #قَاصِرَاتُ_الطَّرْفِ عِينٌ ﴿۴۸﴾

👇

و نزد آنها همسراني است كه جز به شوهران خود عشق نميورزند و چشماني درشت (و زيبا) دارند. (۴۸)

 كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ ﴿۴۹﴾

گوئي (از لطافت و سفيدي) همچون تخم مرغهايي هستند كه (در زير بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انساني هرگز آن را لمس نكرده است). (۴۹)

👇

حال به ترجمه سریانی لوگزنبرگ نگاه کنید که معنای متن کاملا عوض میشود.

توضیح اینکه لوگزنبرگ عبارت #قَاصِرَاتُ_الطَّرْفِ را با زبان سریانی "آویزان شدن رو به پایین" معنا میکند، که اشاره به درخت های انگور دارد.
اما مفسران عرب، این عبارت را "رو به پایین نگاه کردن" ترجمه کرده اند
👇

(یا مکارم شیرازی، چشم دوختن به همسران، ترجمه کرده) تا بگویند این حوری ها یا باکره های بهشتی، محجوبند و فقط به مردان خود نظر دارند.

پس معنای اصلی این عبارت، آویزان شدن رو به پایین است که در سوره 38 ایه 52 نیز همین را میبینیم.
در نهایت ترجمه لوگزنبرگ از ایه بالا چنین میشود:
👇

"برای آنها میوه های آویزان شده (انگورها) خواهد بود (مانند) جواهر، تو گویی آنها مرواریدهای نهفته (در صدف) هستند."

حال، به سوره 38 (سوره ص) ایه 52 دقت کنید:

👇

وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ #أَتْرَابٌ ﴿۵۲﴾

و نزد آنان همسراني است كه تنها چشم به شوهرانشان دوخته اند و همگي هم سن و سالند. (۵۲) [مکارم شیرازی]

این ایه دقیقا مثل ایه های قبلی است با این تفاوت که کلمه #أَتْرَابٌ به ان اضافه شده. 👇

لوگزنبرگ میگوید: مفسران عرب مانده اند این کلمه گنگ و مبهم را چه تعبیری کنند، پس گفته اند بهتر است؛ این صفتی برای حوریان یا دوشیزگان بهشتی باشد، و در اخر آنرا با معنای "همسن بودن" یا "همیشه جوان" معنا کردند.

خنده دار اینکه، مفسران بعدی، گفته اند این حوریان همیشه 33 ساله هستند.
👇

یعنی سن این حوریان را هم تعیین کردند، اینگونه است که، حورالعینی که معنای انگور سفید و درخشان [بلورین و شفاف، یا نفیس مثل جواهر] میدهد، به دوشیزگان باکره تبدیل شده و بعد از آن به شکل مضحکی صفات سینه های بزرگ، چشمان درخشان، بوی عطر، رنگ های مختلف و حتی سن 33 سال به آنها داده شده
👇

ضمنا توجه کنید؛ در ایه بالا من ترجمه مکارم شیرازی را اوردم، ولی اکثر مفسران در ترجمه این ایه نوشته اند:

درحالیکه انها نزد خود (حوریان) هم سن و سال (و همیشه جوان) دارند که #قَاصِرَاتُ_الطَّرْف هستند، یعنی "چشمان انها رو به پایین" است. (منظورشان حجب و حیای این حوری هاست)

👇

حالا نکته جالب کجاست؟
لوگزنبرگ میگوید هیچ کدام از مفسران عرب، حتی شک نکردند، شاید حوری چیز دیگری باشد، ولی دو ایه بعد از همین ایه میبینیم قران گفته:

إِنَّ هَذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ ﴿۵۴﴾

اين [رزق و] روزي ما است كه هرگز پايان نميگيرد. (۵۴)

👇

یعنی قران صراحتا گفته این #حوریان خوردنی [رزق و روزی شما] هستند. ولی هیچ قران پژوهی، اصلا به این ایه بعدی، توجه نکرده است.

پس لوگزنبرگ با توجه به معنای سریانی کلمه #أَتْرَابٌ که به معنای چربی، لُب میوه، میوه آبدار، گوشتی بودن میوه و... میدهد، یک ترجمه منسجم ارائه میدهد:

👇

ترجمه لوگزنبرگ
"و نزد آنها میوه های آبدار آویزان خواهد بود."

یعنی بهشت محمد، فقط منظره ی طبیعیِ پر از گیاهان و خوردنی ها را توصیف میکند.

نمونه دیگر در سوره 55 (الرحمن) آیه 56 است که میگوید:
👇

فِيهِنَّ "قَاصِرَاتُ الطَّرْف"ِ لَمْ #يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿۵۶﴾

در باغهاي بهشتي زناني هستند كه جز به همسران عشق نميورزند و هيچ انس و جن قبلا با آنها تماس نگرفته است. (۵۶) [مکارم شیرازی]

(یاداوری: بالاتر هم گفتیم؛ اکثر ترجمه ها گفتند 👇

حوریانی که قَاصِرَاتُ الطَّرْف هستند یعنی چشمان انها رو به پایین است.)

حال ترجمه لوگزنبرگ با توجه به زبان سریانی-آرامی چنین میشود:

در آنجا میوه های رسیده آویزان شده (وجود دارد) که پیش از آنها [ساکنان بهشت] هیچ انسان یا جنی آنها را [یعنی میوه ها را] آلوده نکرده است.

👇

در اینجا لوگزنبرگ در توضیح عبارت #لَمْ_يَطْمِثْهُنَّ، گویی با عصبانیت، شرح خنده داری میدهد (از انجا که مفسران این عبارت را "#باکره_بودن" این حوریان معنا میکنند)

من عین عبارات او را نقل میکنم:

"از تمام اصطلاحاتی که به حوریان خیالی مربوط میشود، میتوان گفت

👇

با ازاله بکارت کردن به اوج #هجو [و مسخرگی] میرسیم، کسی که قران را با اندکی عقل و درایت میخواند، با دیدن این برداشت، حتما با دو دستش، به سر خود میکوبد، تنها ندانستن در اینجا مقصر نیست، بلکه چنین برداشتی داشتن، جسارت و پررویی نیز میخواهد، مگر ممکن است 👇

در یک کتاب مقدس - در اینجا قرآن - اصلا بتوان چنین چیزی را تصور کرد، و تازه آنرا با قاطعیت به آن نسبت داد."

پس از این عبارات؛ لوگزنبرگ نشان میدهد که این واژه در سریانی به معنای لکه دار کردن است و در اینجا قران میخواهد بگوید: این میوه ها لکه دار یا الوده نشده اند. 👇

ولی این مفسران، با گستاخی و بی شرمی، گفته اند: کسی با این حوریان تماسی نداشته و آنها باکره هستند.

لوگزنبرگ ایه های دیگری نیز میاورد که مفسران بدون اینکه تردیدی به خود راه دهند، حوریان را زنهای باکره ترجمه کرده اند ولی 👇

ترجمه اصلی این آیه ها، میوه های خوب، نوبر و دست اول [معنای اصلی باکره از ریشه بکر]، تازه و الوده نشده، معنا میدهد.

👇

سخن کوتاه کنیم؛ چرا که لوگزنبرگ توضیحات فراوانی از واژه های دیگر با ترجمه های اختراعی مفسران قران می آورد که همگی برای باکره های بهشتیِ خیالیِ خودشان آمده و فانتزی های سکسی این مفسران را نشان میدهد.
جالب اینکه لوگزنبرگ حتی قرینه های قرانی از قبیل بشقاب، ظرف، جام و... را میآورد
👇

که نشان دهد اینها برای میوه های آبدار و تازه و دست نخورده (باکره) و آلوده نشده بکار رفته، نه برای دوشیزگانی باکره با سینه های بزرگ! - مضحک است.

در بخش بعدی، سراغ پسران بهشتی و غِلمان میرویم.

پایان بخش دهم.

والا من هر چقدر، سعی در کوتاهی بحث دارم، که خواننده خسته نشود، نمیشود که نمیشود.

یا من بلند مینویسم یا توییتر کوتاه است (فک کنم سقف اینجا واسه من کوتاهه، باید از اینجا برم 😂)