Thread by @anbezhil12

#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் மணிகண்டன் அரச சபைக்கு வேலை கேட்டு வந்தான். அவனுடைய திறமையைப் பற்றி கேட்டபோது, அவன், என்னால் ஒரு மனிதனை அல்லது ஒரு மிருகத்தைச் சிறிது நேரம் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் போதே, அவர்களின் குணாதிசயத்தை தெரிவித்திட முடியும் என்றான். இதைக் கேட்ட அரசர் சண்முக பாண்டியன்

அவனை வேலைக்கு அமர்த்தினார். அவரது விஷேசமான குதிரைகள் இருக்கும் தொழுவத்தை பாதுகாக்கும் பொறுப்பை அவன் மீது ஏற்பட்ட நம்பிக்கையால் வழங்கினார். சில நாட்களுக்குப் பிறகு, மன்னர் சண்முக பாண்டியன், தன்னிடம் இருக்கின்ற விலைமதிப்புமிக்க குதிரையைப் பற்றிக் கேட்டார். மணிகண்டன், இது நல்ல

இனத்தைச் சேர்ந்தது இல்லை என்று கூறினான். அரசர் சண்முக பாண்டியன் திகைத்தார். அந்த குதிரையை விற்றவனை அழைத்து வரச் செய்து அவனிடம் இதைப் பற்றிக் கேட்டார். அவன், இந்த குதிரை நல்ல இனத்துக்குச் சொந்தமானதுதான். ஆனால் இந்த குதிரை பிறந்தவுடனேயே, இதனுடைய தாய் இறந்து போய் விட்டது. ஆகவே இந்த

குதிரைக்கு ஒரு பசுவின் பால் ஊட்டப்பட்டு வளர்ந்தது என்று கூறினான். அரசர் சண்முக பாண்டியன் மணிகண்டனை அழைத்து அவனிடம், இந்த குதிரை நல்ல இனத்தைச் சேர்ந்தது இல்லை என்பதை எப்படி நீ தெரிந்து கொண்டாய் என்று கேட்டார்.
மணிகண்டன், இது புல்லை சாப்பிடும் போது, ஒரு பசு மாதிரி தன் தலையை கீழே

தொங்க வைத்து அசை போட்டது. ஒரு நல்ல இனத்தைச் சேர்ந்த குதிரை வாய்க்குக் கொண்டு சென்ற பிறகு தன் தலையை உயர்த்திக் கொள்ளும் என்றான். அவன் திறமையைக் கண்டு மன்னர் மிகவும் திருப்தி அடைந்தார். அவனுக்குப் பரிசாக, நிறைய தானியங்கள், நெய், கோழிக் குஞ்சுகள், ஆடுகள் இவற்றை அனுப்பினார்.

ராணியின் அரண்மனையில் அவனை பாதுகாவலாளராக நியமித்தார். சிறிது நாட்களுக்குப் பிறகு, அந்த மன்னர் ராணியைப் பற்றி அவனிடம் கேட்டார். மணிகண்டன், பழக்க வழக்கங்களைப் பார்க்கும் போது ராணி மாதிரியாகத் தெரிகிறது. ஆனால், பிறப்பால் இவர் ஒரு ராணியாகத் தோன்றவில்லை என்றான். மன்னர் அதிர்ச்சி

அடைந்தார். அவர் தனது மாமியாரை அழைத்து உண்மையை சொல்லும்படி கேட்டார். அதற்கு மன்னனின் மாமியார், உங்கள் தந்தை என் கணவரிடம், என் மகள் பிறந்தபோதே அவளை என் மகனுக்குத்தான் மணம் செய்ய வேண்டும் என்று கூறினார்.
ஆனால், எங்கள் மகளோ ஆறு மாதங்களுக்குள் இறந்து விட்டாள். ஆகவே நாங்கள் ஒரு பெண்

குழந்தையைத் தத்து எடுத்து அவளை உங்கள் ராஜ குடும்பத்துக்கு ஏற்றவள் போல வளர்த்தோம். இவள் எங்களுடைய தத்து மகள் தான் என்றார். மன்னர், இதை எவ்வாறு நீ அறிந்து கொண்டாய் என்று மணிகண்டனிடம் கேட்டார். அதற்கு அவன், ராணி பணியாட்களை நடத்தும் முறை மிகவும் மோசமாக இருக்கிறது. அரச பரம்பரையைச்

சேர்ந்த ஒருவர் பணியாட்களிடம் பழகும் முறை வித்தியாசமாக இருக்கும். இது ராணியின் நடத்தையில் தெரியவில்லை என்று கூறினான். மன்னர் திரும்பவும் இவனுடைய சரியான முடிவால் திருப்தி அடைந்தார். அவனுக்கு வெகுமதியாக நிறைய தானியங்கள், வெள்ளாடுகள், செம்மறியாடுகள் கொடுத்தார். இதனுடன் கூட, தன்

அரச சபையில் இவனுக்குப் பதவியும் கொடுத்தார். சில நாட்களுக்குப் பிறகு, மணிகண்டனை அழைத்தார். அவனிடம் அவரைப் பற்றி கூறுமாறு கேட்டார். அதற்கு அவன், என்னுடைய உயிருக்கு உத்தரவாதம் உண்டு என்றால் மட்டுமே என்னால் சொல்ல முடியும் என்றான். மன்னர் உறுதி மொழி கொடுத்த பிறகு அவன் அவரிடம்,

மன்னருடைய பழக்க வழக்கங்களும் உங்களிடம் இருக்கவில்லை என்றான். மன்னன் மிகவும் கோபம் அடைந்தார். ஆனால் ஏற்கனவே அவன் உயிருக்கு உத்தரவாதம் கொடுத்திருந்ததால் அவரால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லை. மன்னர் இதனைத் தெளிவு படுத்துவதற்காக தன் அம்மாவின் அரண்மனைக்கு வேகமாகச் சென்றார். அவர் அம்மா,

இது உண்மை. நீ ஒரு ஆடு மேய்ப்பவரின் மகன். எங்களுக்குக் குழந்தைகள் கிடையாது. உன்னை தத்து எடுத்து எங்கள் சொந்தக் குழந்தை போலவே வளர்த்தோம் என்றாள். மன்னன் மணிகண்டனிடம் என்னைப் பற்றி எப்படி நீ அறிந்து கொண்டாய் என்று கேட்டான். அதற்கு அவன் அரசர்கள் எதற்காவது வெகுமதி கொடுத்தால், அவர்கள்

வைரம், முத்துக்கள், ஆபரணங்கள் மாதிரியாக கொடுப்பார்கள். ஆனால், நீங்களோ செம்மறியாடு, வெள்ளாடு மற்றும் உணவு வகைகளாகக் கொடுத்தீர்கள். இந்த மனப்பான்மை ஒரு மன்னருடையது அல்ல. இது ஓர் ஆடு மேய்ப்பவரின் மகனின் நடத்தை என்றான்.
செல்வம், மகிழ்ச்சி, செழிப்பு, தகுதி, அறிவு, மனிதனின் உடல்வலு

இவையெல்லாம் வெளிப்புற பாவனைகள் தான். ஒரு மனிதனின் உண்மைத் தன்மை அவனுடைய நடத்தைகள் மற்றும் அவனுடைய நடத்தையில் பிரதிபலித்து நமது விதியை உருவாக்குகிறது. ஆகவே நம் நடத்தை ஸ்ரீ கிருஷ்ணனை நோக்கிய வண்ணம் இருக்க வேண்டும். அதைப் பார்த்த மாத்திரத்திலேயே நம் அன்பையும் செயல்பாடுகளையும்,

இரக்க உணர்வுகளையும் நம்மை சுற்றி இருப்பவர்கள் நன்றாக உணர்ந்திட வேண்டும்.
சர்வம் ஶ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏻