Thread by @NLzorg1

Ik las de bijdrage van Sander de Hosson over Peer Support en de noodzaak om collegiaal na te praten over traumatische gebeurtenissen op het werk.
Dit draadje is een eerbetoon aan een oud-collega van GGZWNB en PAAZ die dit in zijn genen heeft.
Voor Bert.👇🏻sanderdehosson.webnode.nl/peer-support/

👉🏻Als 3e jaars leerling heb ik destijds zwarte sneeuw gezien op een GGZ-afdeling met veel automutilatie. Na een incident, nog vol adrenaline en in handelmodus, was daar Bert:
"We gaan even zitten, koffie drinken."
Ja maar de patiënten, opperde ik...
"Eerst koffie" zei Bert dan.👇🏻

👉🏻En bij deze koffie liet Bert me praten over gedachten en gevoel, onmacht, twijfel en frustraties. De volgende dag was het dan gelijk: "En? Hoe heb je geslapen?"
De dagen erna bleef Bert me monitoren en sprak ook over eigen onmachtsgevoel en frustraties, en hoe normaal dat is.👇🏻

👉🏻We moeten goed voor elkaar zorgen, zei Bert steevast.
Werken in de zorg is dankbaar werk maar ook een aanslag op wat we kunnen verwerken. Meestal overheerst het gevoel goed (samen)gewerkt te hebben, maar soms is het gewoon te heftig wat we meemaken.👇🏻sanderdehosson.webnode.nl/twee-mensen/

👉🏻Elke zorgtak heeft daarin zijn eigen kleur qua belasting en stressoren; in de psychiatrie gaat het m.n. om suïcidaal gedrag, suïcide, ernstige automutilatie en agressie(dreiging).
Volgt dit te kort op elkaar dan kan ineens de rek er uit zijn. Dit kan individueel én als team.👇🏻

👉🏻De collega die na een suïcide moeite heeft om de ronde alleen te lopen 's nachts; de collega die bij een lopende douche bang is de badkamer te openen na een eerdere ernstige automutilatie: het zijn dingen om open te bespreken en elkaar mee te helpen of uit de wind te houden.👇🏻

👉🏻Ik heb meegemaakt met een ervaren team dat zij ineens elders een andere, complexere populatie kregen. Toen de agressie-incidenten zich op gingen stapelen, de directie niet thuis gaf en collega's 1 voor 1 gingen uitvallen sloop de angst in het team. Een domino-effect volgde.👇🏻

👉🏻Ik vertrok met dubbel gevoel vanwege dit alles naar de PAAZ. Jaren later belde ik Bert op en we werden opnieuw collega's.
Elk team heeft verbinders nodig. Teamleden die voeling houden met wat er leeft en die zich uitspreken; die de rem er op zetten voordat de rek er uit gaat.👇🏻

👉🏻In de psychiatrie (maar eigenlijk in de zorg) heb je collega's nodig die vragen stellen, gewoon omdat ze weten wat je hebt meegemaakt. Collega's die als ze horen van incidenten je gaan bellen of appen of op het werk vragen hoe het met je gaat. Steun als je er niet om vraagt.👇🏻

👉🏻Bert is nu een jaar met pensioen. Zijn rol moeten we met elkaar delen, hebben we afgesproken, want Bert was uniek. Maar we doen het niet slecht: iedereen is nog binnenboord ondanks heftige incidenten en het teamuitje binnenkort zal weer druk bezocht zijn met alle disciplines.✋🏻