1- Gene uykusuz gece. Kızım 4. sınıfa gidiyor ve pazartesi yüz yüze eğitim başlıyor ve göndereceğiz. Okula gitmesi lazım o kesin. Aylardır evde (gerçekten evde ama) ve bir şekilde okulda, arkadaşları ile eğitim alması lazım. Ama kaygılarım yok dersem yalan olur.
2- Aylardır evde geçen sürede ne yazık ki ekran önünde geçen zamanı kontrolümüz sona erdi.Saatlerce ders,ödev ya da eğlence amaçlı ekrana baktı.Okul bunun azaltılmasında önemli bir çözüm. Öğretmeninden alacağı yüz yüze eğitim her koşulda çevrimiçi eğitimden çok daha iyi olacaktır
3- Arkadaşlığın en keyifli ve aslında bir nebze de acımasız olduğu dönemde (bir nevi gerçek hayata hazırlık dönemi) okuldan uzak kaldılar. Dönmesi iyi gelecek. Ebeveynler ile çocukların “kaliteli zaman süreci” bir süre askıda kalsa iyi olacak herkes için.
4- Ben de eşim de çocuk hekimiyiz ama öyle çocukların salgın ile mücadelesi ile ek bir formülüm yok sonuçta. Hekim olunca özel koruyucu ekipmanlarınız, ilaçlarınız olmuyor. Servis ve okulda dikkat edeceği konuları anlatmak, el yıkama/hijyenini anlatmak önemli.
5- El yıkama ve diğer yöntemleri anlatırken de çocuk olduğunu unutup onu da fazla kaygılandırmamak lazım. Hiç sevmediğim “sen büyüdün artık abla oldun” muhabbetine girmemek gerek. Çocuk onlar.
6- Salgın olmasa ve okullar açılmış olsaydı, çocukların bir bölümü üst solunum yolu enfeksiyonu olacak, ateşi çıkacak, doktora başvuracak ve tedavi olacaktı bu mevsim. Normal bir süreç çocukların yıl içinde birkaç kez üst solunum yolu enfeksiyonu geçirmesi.
7- Şimdi okullar açılacak ve çocuklar yine ateşlenecek, öksürecek. Bu kez Covid19 oldu mu kaygısı yaşanacak, olsun olmasın (ki bir bölümü olmayacak) çocuk okula gidemeyecek o net. O dönemde çocuk diğer arkadaşları ve ebeveynler tarafından bir miktar da sorgulanacak (ne yazık ki)
8- Çocuklar COVID-19’u erişkine göre daha az sıklıkta ve daha hafif geçiriyor. Bu pandeminin tek güzel yanı. Ama istatistikler ebeveynler için değildir. Çocuğu hasta olduğunda sıklık %100’dür onun için, kalan dünyanın ne yaşadığı ebeveyni ilgilendirmez.
9- Şimdiye kadar tüm salgınla mücadelesini “hastalığı eve ve çocuğa getirmeme” çabası olan erişkinler, bir süre okuldan gelen çocukları için endişelenecekler.
10- Sonsuza kadar çocukları virüsten evde saklayamayacağımız net. Ama asemptomatik hasta sayılarının (ki çocukların büyük bölümü de asemptomatiktir) bu kadar bilinmez olduğu bir dönemde kaygılanmamak imkansız.
11- Ne yapmalıyım, çocuğa kaygıyı yansıtmamak şart. Takıntılara neden olmamak lazım. Gerekli kişisel önemleri anlatmak yetecek umarım. Yanında konuşulmasına ya da haberlerin dinlenmesine izin vermiyor benim kızım, uzun süredir.
12- Ebeveynler için de; okula göndereni de, göndermeyeni de, korunmada abartanı da yargılamamak lazım. Baş etme (resilience) mekanizmaları herkesin ayrı. Hastalığa bakış açıları da farklı.
13- Bu mevsimde verdiğiniz takviye varsa verebilirsiniz, bu salgına özel bir takviye önerisi yok çocuklar için. Uyku benim en önemsediğim oldu hep (kendim uykusuz olduğumdan) çocuklar için. İyi ve kaliteli uyku.
14- Okula giden çocuğu olan ebeveynler olarak bu süreci yaşayarak göreceğiz. Umarım (?) sorunsuzca tamamlarız bu geçiş sürecini. Erişkinler olarak her şeyi kusursuz yapmadığımız gerçek sonuçta.
Son not çocuk hekimlerine, pandemide erişkin hekimlerine göre daha az hastamız oldu (ilk kez ve çok şükür). Bu kez de çok hastamız olmayacak inşallah, ama telefonlarımız biraz daha fazla çalacak (alışık olduğumuz gibi)🎯
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
