Thread by @MarathiDeadpool

'घराची कळा अंगण सांगतं...!'
फ्लॅट सिस्टिमला अंगण नसतं.. कळा कुठून येईल?
आजही गावाकडं जायचं म्हणलं की मन आसमंतात उधळायला लागतं.. कदाचित ही गावाकडच्या अंगणाची ओढ रक्तातच असते.
आज कोजागिरी.. आज घरचे सगळे हट्टाने अंगणात जमून गप्पाटप्पात रंगतात.. चंद्राची दुधात वाट बघत.❤ #म

एरवीही आम्ही अंगणातच जेवायचो..त्यामुळे त्यावेळी कोजागिरीचं फारसं काही वाटायचं नाही..
आज त्या अंगणात आम्ही नाही.. मी नाही..ताई नाही.. आज्जी तर या जगातच नाही.. मन फार पिळवटून जातं.. त्या आठवणींनी. अंगण ही अशाच दुःखाच्या कोशात आज असणार.

त्याच्या अंगाखांद्यावर बिलगलेलो आम्ही.. लहानाचे मोठे त्याच्याच मांडीवर झालो.. आज त्या अंगणाची आर्त हाक...डोळे ओसंडून वाहायला लावते.

कोजागिरीच्या दिवशी हसत खेळत रात सरायची..आज त्यातील मजा हरवलीय.. व्यस्त झालो आपण सगळे..त्या दुधाळ दिवसांनी आता तावूनसुलाखून व्यस्ततेची साय पांघरलीय.

गावाकडच्या सोप्याची सर इथल्या हॉल ला कशी येईल? प्रश्नच नुसते..उत्तरं काय याजन्मी मिळायचे नाहीत. सैपाक घरात जेवण बनवणारी माझी आई.. पावलांच्या आवाजावरून बाहेर कोण आलंय ते ओळखायची.. आज तिला फ्लॅट ची बेल वाजली की कावरीबावरी झालेली पहाताना खूप त्रास होतो..

कोजागिरीच्या दिवशी अशा गावाकडच्या आठवणी ताज्या होतात.. दरवर्षीचंच हे. घायाळ झालेलं मन मग थकून नरम पडतं.. पुढच्या वर्षीची वाट बघत..!
आज्जी नेहमी म्हणायची.."माणसानं कितीबी मोठं व्हावं..कुठंबी फिरावं..पण एवढंबी दूर जाऊनी की आठवणींच्या डोहात अडकणं होईल." बरोबर होती आज्जी.❤