Η δημοσιοποίηση φωτογραφιών από προσωπικές στιγμές για σκοπούς εκδίκησης μετά την λήξη μιας ερωτικής σχέσης προσκρούει νομικά στην έλλειψη συγκατάθεσης του θύματος.
Ενώ το θύμα είχε συγκατατεθεί για την λήψη του υλικού σε συνθήκες ιδιωτικότητας και μόνο για προσωπική χρήση του δράστη, ο τελευταίος προβαίνει σε περαιτέρω χρήση, λειτουργώντας εκτός του πλαισίου της συγκατάθεσης.
Γι' αυτό η νομοθεσία για την προστασία των προσωπικών δεδομένων ορίζει ότι η συγκατάθεση είναι μόνο μία ρητή έγκριση για έναν συγκεκριμένο σκοπό και η περαιτέρω χρήση είναι νόμιμη μόνο εάν δεν είναι ασύμβατη με τον αρχικό σκοπό.
Ο σκοπός της δημόσιας διαπόμπευσης ενός πρώην ερωτικού συντρόφου φυσικά είναι πάντοτε ασύμβατος με τον αρχικό σκοπό της ιδιωτικής ερωτικής χρήσης για τον οποίο δόθηκε η συγκατάθεση.
Το αδίκημα διώκεται αυτεπάγγελτα, δηλαδή τυπικά δεν χρειάζεται να υποβάλει κανείς μήνυση. Στην πράξη όμως, η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα χωρίς την βοήθεια και την σύμπραξη των θυμάτων.
Η ΔΗΕ έχει περιορισμένα μόνο τεχνικά και νομικά εργαλεία. Δεν είναι η παντοδύναμη κυβερνοαστυνομία που όλοι φαντάζονται. Πρέπει να έχει σαφή στοιχεία για να αναζητήσει έναν δράστη, ακόμη κι αν δεν έχει την πλήρη ή την αληθινή ταυτότητά του.
Αλλά και τα στοιχεία που θα δώσει ένα θύμα πρέπει πάντοτε εκ των προτέρων να είναι ελεγμένα νομικά από δικηγόρο. Διότι μπορεί πολύ εύκολα ένα θύμα να βρεθεί στην θέση του κατηγορουμένου αν δεν έχει τεκμηριώσει επαρκώς ότι ο συγκεκριμένος πρώην ήταν που ανάρτησε τις φωτογραφίες.
Τα δικαστήρια επιδικάζουν αποζημιώσεις όταν έχει πλέον όμως ολοκληρωθεί μία έρευνα και όταν δεν υπάρχουν πλέον αμφιβολίες για τον δράστη και τα κίνητρά του.
Οι καθυστερήσεις της Δικαιοσύνης είναι και πάλι μεγάλες: σε μια τέτοια υπόθεση που εκπροσώπησα το θύμα τον Ιανουάριο του 2020, ακόμη δεν έχει εκδοθεί η απόφαση και δεν έχει διεξαχθεί και το ποινικό σκέλος της δίκης (για πράξη του 2019).
Tο ύψος των αποζημιώσεων δεν μπορεί να αποτελέσει ένα κίνητρο από μόνο του για να υποβληθεί ένα θύμα σε μία τόσο σημαντική ταλαιπωρία με οικονομικό και ψυχολογικό κόστος. Αν δεν βρει το θύμα όμως το σθένος να κινητοποιηθεί, η υπόθεση κατά κανόνα δεν θα φτάσει στην Δικαιοσύνη.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Πλησιάζει η 10η Δεκεμβρίου που είναι η Διεθνής Ημέρα Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.
Ήδη μου έχει ζητηθεί από διάφορα μέσα ενημέρωσης να αρθρογραφήσω για το θέμα αυτό και διαπιστώνω με θλίψη ότι δεν υπάρχει τίποτε θετικό.
Έστω ένα βήμα, μια διεθνής σύμβαση να έχει κυρωθεί από την Ελλάδα για τα μάτια του κόσμου (εκκρεμούν πολλές), μια νέα δομή, μια πρωτοβουλία, μια γραμμή υποστήριξης, κάτι! Μόνο ήττες στο ΕΔΔΑ.
Η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε μερικά βήματα με τα χίλια παρακάλια και με χιλιάδες λάθη. Απαξίωσε τόσο πολύ την Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που ο πρόεδρός της έφτασε να παραιτηθεί.
Από την Δευτέρα 30η Νοεμβρίου 2020 μέχρι και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το σύνολο των Διοικητικών Δικαστηρίων της χώρας, καθώς και το Συμβούλιο της Επικρατείας έχουν απενεργοποιημένους διαδικτυακούς τόπους παρακολούθησης πορείας υποθέσεων. #ejustice#courts#lawyerslife
Αυτό σημαίνει ότι οι ενδιαφερόμενοι δεν έχουν πρόσβαση στα δεδομένα που τους αφορούν, δηλαδή δεν μπορούν να ενημερωθούν για τις δικαστικές αποφάσεις που ήδη έχουν εκδοθεί και να τις διαβάσουν ή έστω να ενημερωθούν για την πορεία των υποθέσεών τους.
Υποθέτω (δεν το έχω δοκιμάσει) ότι δεν υπάρχει και η δυνατότητα κατάθεσης δικογράφου νέας υπόθεσης αυτές τις 3 ημέρες.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε σήμερα την Ελλάδα να καταβάλει το ποσό των 312.500 ευρώ σε ιδιοκτήτρια ξενοδοχείου που τελούσε υπό κατάληψη, επειδή το κράτος δεν προστάτευσε αποτελεσματικά το δικαίωμά της στην ιδιοκτησία. #echr#property#thread
Το ξενοδοχείο είχε καταληφθεί για πάνω από 3 χρόνια από μετανάστες και αλληλέγγυους. Η ιδιοκτησία είχε κινηθεί νομικά ώστε το κράτος να εξώσει τους καταληψίες, αλλά τα αιτήματά της είτε απορρίφθηκαν, είτε δεν εξετάστηκαν καθόλου από τις Ελληνικές αρχές.
Μια απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών με την οποία διατάχθηκε η έξωση και απόδοση της νομής στην ιδιοκτήτρια δεν εκτελέστηκε από τις Αρχές. Κατά την διάρκεια των 3 ετών, η ιδιοκτήτρια αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι της για να καλύψει τα χρέη που προέκυψαν από την κατάληψη:
Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εσταίν ήταν γνωστός στην Ελλάδα κυρίως γιατί ως πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας παραχώρησε το προεδρικό αεροπλάνο του στον Κωνσταντίνο Καραμανλή για να επιστρέψει στην Αθήνα την 24η Ιουλίου 1974, το βράδυ που έπεσε η χούντα.
Συνδέθηκε έτσι με την ιδρυτική πράξη της μεταπολίτευσης.
Ήταν πράγματι ένας φίλος της Ελλάδας. Τον Σεπτέμβριο του 2013 ήρθε στην Αθήνα σε ένα ταξίδι - αστραπή μόνο και μόνο για να αποκαλύψει τις τρεις στήλες εις μνήμην της ελληνίστριας Ζακλίν ντε Ρομιγί, το όνομα της οποίας δόθηκε στην πλατεία Θησείου.
Την Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου θα έχουμε την πρώτη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που αφορά την συμβατότητα μέτρων που έλαβε η Γαλλία για την προστασία από την COVID-19 με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Ο προσφεύγων Renaud Le Mailloux είχε ασκήσει παρέμβαση στην επείγουσα προσφυγή ενός ιατρικού συλλόγου και δυο πολιτών στο γαλλικό Συμβούλιο της Επικρατείας, με την οποία είχε ζητηθεί από το κράτος να λάβει επειγοντα μέτρα, όπως να διανείμει στο ιατρικό προσωπικό μάσκες FFP2
και FFP3, καθώς και χειρουργικές μάσκες στο σύνολο του πληθυσμού, να γίνουν μαζικά τεστ και να συνταγογραφηθεί συνδυασμός φαρμάκων σε ασθενείς που βρίσκονται σε κίνδυνο. Ο προοσφεύγων, επικαλούμενος έννομο συμφέρον από σοβαρή ασθένεια, παρενέβη υπέρ της επείγουσας προσφυγής.
Βλέποντας στην τηλεόραση την δραματική ιστορία της Βανέσας που έχει αποκοπεί τελείως από την επικοινωνία με το παιδί της, συνειδητοποιώ πόσο επίκαιρο έχει γίνει και πάλι το ζήτημα της ΛΟΑΤΚΙ γονεϊκότητας.#transrights#childrenrights#LGBTQ#parenting#thread
Την υπόθεση είχα χειριστεί στο επίπεδο της προσωρινής διαταγής και τότε ο Πρόεδρος Πρωτοδικών είχε δεχτεί ότι η Βανέσα έπρεπε να βλέπει το παιδί, αλλά μετά η εξέλιξη ήταν αρνητική στα ασφαλιστικά μέτρα.
Η Βανέσα δεν είναι η μόνη περίπτωση που διεμφυλικό άτομο έχει παιδί που γεννήθηκε εντός γάμου. Γνωρίζω και αρκετές άλλες περιπτώσεις, όχι μία και δύο.