#LuminaJJKFanfic #เกะริโกะ

First love

31 ธันวาคม วันสุดท้ายของปี ก่อนที่จะขึ้นปีใหม่ เกะโทเองก็ใช้เวลานี้กับมิมิโกะและนานาโกะครอบครัวของเขาอย่างเต็มที่ สองสาวดูจะร่าเริงในวันแบบนี้เป็นพิเศษ เมื่อเห็นใบหน้าร่าเริงของเด็กๆเขาก็ยิ้มออกม่อย่างพึงพอใจ

"เกะโทซามะ! มีร้านไอติมลดราคา
ด้วยค่ะ! ไปร้านนั้นกัน"

"ครับๆไปกันเถอะ"

สองสาวจับแขนของเขาดึงเข้าไปในร้าน ถึงเกะโทจะเกลียดสถานที่ที่มีลิงมากมายเช่นนี้แต่เพื่อครอบครัวของเขา เกะโทจะยอมทนอยู่ในสถานที่แบบนี้ละกัน

แสงสีมากมายเป็นประกายระยิบระยับทั่วทั้งท้องฟ้ายามค่ำคืน เกะโทจับจ้องไปยังวิวข้างนอกอย่างเงียบเชียบ
เขานึกถึงวันวานก่อนๆที่เคยใช้เวลาในวันสิ้นปีกับซาโตรุและโชโกะ ช่วงสมัยเด็กที่เคยเฉลิมฉลองกับครอบครัว แต่พอเวลาผ่านไปอะไรๆก็ไม่เหมือนเดิม

เกะโทมองใบหน้าของสองสาวที่ทานไอศกรีมอย่างเอร็ดอร่อยด้วยรอยยิ้ม ถ้าหากมองเผินๆพวกเธอก็ไม่ต่างอะไรจากเด็กนักเรียน ใช่ แค่เด็กธรรมดาๆเท่านั้น
"เกะโทซามะคะ ลองท่านอันนี้สิ!"

นานาโกะพูดพร้อมยกช้อนตักไอศกรีมมาให้ เขาหังเราะในลำคอพร้อมท่นไอศกรีมที่เด็กสาสผมทองป้อนมา เธอยิ้มกว้างอย่างน่าเอ็นดูมิมิโกะเองก็ตักไอศกรีมมาป้อนเขาเหมือนกัน

เกะโทเอื้อมมือไปลูบหัวเด็กสาวทั้งสอง เมื่อทานเสร็จพวกเขาก็ออกไปเดินตามย่านการค้าที่พวกเธอ
อยากไปเที่ยว หิมะสีขาวโปรยปรายลงมาจากฟากฟ้ายิ่งทำให้พวกเธอร้องวี้ดว้ายอย่างตื่นเต้น ดวงตาเป็นประกายและเต็มไปด้วยความไร้เดียงสาทำให้เกะโท สุงุนุยึกถึงคนบางคน

อามาไน ริโกะ

เด็กสาวผู้เป็นร่างหล่อเลี้ยงดวงดาวของท่านเท็นเก็น เด็กสาวที่เขาเคยไปทำภารกิจเผื่อปกป้องเธอเมื่อครั้นวัยเยาว์
เด็กสาวที่เขาไม่สามารถปกป้องได้

การตายของอามาไน ริโกะเหมือนกับชนวนระเบิดขนาดเล็กที่ไฟทันลุกลามจนแผดเผาทุกสิ่ง มุมมองที่เขาเคยคิดว่าคนแข็งแกร่งต้องปกป้องคนอ่อนแอพังทลายลง เกะโท สุงุรุละทิ้งถนนในอดีตที่เคยเดินผ่านก้าวข้ามผ่านเส้นแบ่งเขตเข้าในเส้นทางที่ไม่สามารถหันหลังย้อนกลับไปได้
แต่เขาไม่เคยนึกเสียใจ ทุกสิ่งทำอย่างนั้นเขาตัดสินใจมาอย่างมั่นใจแล้ว

เมื่อมองไปยังเด็กสาวทั้งสองผู้ที่เขาเคยช่วยไว้เขาก็เห็นภาพของอามาไน ริโกะซ้อนทับขึ้นมาทุกครา

รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวายามที่เธอเล่นน้ำทะเลที่โอกินาว่ายังคงตราตรึงสายตาเขา

รอยยิ้มเมื่อเธอพูดจาหยอกล้อกับเขา
และซาโตรุยังคงไม่จางหาย

รอยยิ้มครั้งสุดท้ายของเธอกับหยาดน้ำตาที่ไหลรินลงมาจากดวงตาค

พร้อมกับเลือดสีแดงสดที่ทะลุศีรษะของเธอยังคงติดแน่นอยู่ภายในหัวของสุงุรุ

แม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆที่เขาได้อยู่กับริโกะจัง แต่ถึงอย่างนั้นมันกลับส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อตัวเขามากที่สุด
นั้นก็เพราะเกะโท สุงุรุตกหลงรักอามาไน ริโกะ

มันคือรักครั้งแรก ครั้งแรกที่หัวใจของเกะโทเต้นอย่างแรง เป็นครั้งแรกที่เขาอยากปกป้องเธอคนนั้นจากก้นบึ้งของหัวใจ

เกะโท สุงุรุแข็งแกร่ง เขาแข็งแกร่งมากจนสามารถดูแลเธอได้ทั้งชั่วชีวิต ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นเขากลับไม่สามารถปกป้องริโกะจังได้
ถ้าหากว่าเขา---

"เกะโทซามะ เป็นอะไรรึเปล่าคะ"

เสียงของมิมิโกะเรียกให้เขาหลุดจากภวังค์ เกะโทยิ้มจางๆลูบหัวเด็กสาวเบาๆพร้อมบอกว่าไม่เป็นไร ในเวลาอีกไม่นานก็จะถึงวันใหม่แล้ว เขาเห็นสองสาวที่ออกไปเที่ยวเล่นอย่างร่าเริงด้วยรอยยิ้ม

ถ้าริโกะจังยังอยู่ พวกเราคงได้ใช้เวลาช่วงสิ้นปีนี้
ด้วยกัน พวกเขาอาจจะได้ไปฉลองเทศกาลคริสต์มาสด้วยกัน ได้ใช้เวลาด้วยกันอีกนานๆทั้งปีนี้ปีหน้าและปีถัดไปด้วยกันมันคงจะดีไม่น้อยเลย หากแต่มันไม่มีทางเป็นไปได้

เขาหลับตาลงนึกถึงรอยยิ้มของเด็กสาวคนนั้น แม้ว่าเวลาจะผ่านมานานหลายปีแต่หัวใจของเกะโทยังคงเต็มไปด้วยเธอคนนั้นไม่มีเปลี่ยนแปลง
เขายังคงรักเธอเช่นเคยเหมือนเมื่อวันวาน

อามาไน ริโกะ เด็กสาวผู้เป็นรักครั้งแรกของเขา

และเป็นรักสุดท้ายของเขา

หัวใจดวงนี้ถวายให้แด่เธอผู้ลาลับเท่านั้น และจะไม่วันเปลี่ยนให้ใคร ตลอดกาลและตลอดไป

"รักนะครับ ริโกะจัง"
@threadreaderapp Unroll plz

• • •

Missing some Tweet in this thread? You can try to force a refresh
 

Keep Current with 🎐Lumina Luceat III เปนยัยหนูของท่านราชาคำสาป

🎐Lumina Luceat III เปนยัยหนูของท่านราชาคำสาป Profile picture

Stay in touch and get notified when new unrolls are available from this author!

Read all threads

This Thread may be Removed Anytime!

PDF

Twitter may remove this content at anytime! Save it as PDF for later use!

Try unrolling a thread yourself!

how to unroll video
  1. Follow @ThreadReaderApp to mention us!

  2. From a Twitter thread mention us with a keyword "unroll"
@threadreaderapp unroll

Practice here first or read more on our help page!

More from @Lumina_Luceat

25 Dec 20
#LuminaJJKFanfic #เกะริโกะ

คริสมาส

อากาศหนาวเย็นสัมผัสกับร่างของเกะโท ดวงตาของเขามองไปที่ฟ้า โลหิตสีแดงไหลออกมาจากร่างกาย ร่างของโกะโจอยูห่างไปไม่ไกล เกะโทรู้ว่าตัวเองกำลังจะตายอย่างแน่นอน

ในช่วงเวลาสุดท้ายของหวนนึกถึงใบหน้าของมิมิโกะและนานาโกะ เด็กไที่เขาไปช่วยครอบครัวของเขา
เขานึกถึงช่วงเวลาที่ได้เลี้ยงดูเด็กสาวทั้งสองคน ช่วงเวลาที่ได้ดูพวดเธอเติบโต ความรู้สึกของคนเป็นพ่อคงไม่ต่างกันเท่าไหร

เขาเห็นถึงช่วงเวลาสมัยม.ปลายที่อยู่กับโชโกะและซาโตรุ สามปีที่อยู่ด้วยกันข่างเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำ

และเขาก็เห็น อามาไน ริโกะ

เด็กสาวที่เขาช่วยไว้ไม่ได้
เธอห่างจากเขาไปเพียงเอื้อมมือ แต่เกะโทกลับไม่สามารถช่วยไว้ได้

หากเอื้อมไปจับฝ่ามือคู่นั้นเร็วกว่านี้อีกสักนิด

หากเขารู้สึกตัวเร็วกว่านี้อีกนิด เด็กสาวคนนั้นคงไม่ต้องเสียชีวิตตั้งแต่วัยเยาว์เช่นนี้

เกะโทหลับตาลง เฝ้ารอช่วงเวลาสุดท้ายที่กำลังคืบคลานเข้ามา เขาไม่หนี และไม่ปฏิเสธ
Read 9 tweets
24 Dec 20
#LuminaJJKFanfic #จุนเปยูจิ แดรบเบิ้ลสั้นๆต้อนรับวันคริสมาสค่ะ

Hot chocolate and marshmallows

หน้าหนาวปีนี้ยังคงหนาวเหทือนเดิม อิตาโดริ ยูจิคิดในใจพร้อมกระชับเสื้อกันหนาวแน่น ลมหายใจเป็นไอสีขาวบอกได้เลยว่าอุณหภูมินั้นต่ำแค่ไหน แสงไฟประดับประดาส่องสว่างตามร้านรวงมากมายจนตาพร่า
ท้องฟ้าเริ่มถูกย้อมไปด้วยสีน้ำเงินเข้ม ยิ่งช่วงหน้าหนาวมันยิ่งมืดเร็วมาก ยูจิจึงรีบสาวเท้าเดินกลับบ้าน ทั้งๆที่พระอาทิตย์ตกดินได้ไม่นานแต่มันก็มืดเสียแล้ว

ยูจิเดินกลับมาที่อพาร์ตเท้นของเขา ฝ่ามือไขกุญแจเข้าไปในห้อง ภายในห้องนั้นมืดสนิท ไม่มีวี่แววของคนในห้อง เขายกโทรศัพท์ขึ้นมา
เช็คก็เห็นข้อความของจุนเปที่เขียนไว้ว่าจะมาช้านิดหน่อย ยูจิจึงวางใจก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง

เขากับจุนเปอาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนท์แห่งนี้มานานแล้ว ไม่ใช่แค่เพราะพวกเขาแชร์ห้องกันแบบนักศึกษามหาลัยที่หารห้องเพื่อประหยัดเงินทั่วๆไป แต่ที่ชายหนุ่มทั้งสองคนมาอาศัยอยู่ด้วยกันนั้นก็เพราะ
Read 17 tweets
22 Dec 20
#LuminaJJJFanfic #เมงุยูจิ #伏黒恵誕生祭2020

Who's birthday? ⏰

23:30

เสียงเข็มนาฬิกาเดินสลับกับเสียงพลิกหน้ากระดาษภายในห้องที่เงียบสงบ ดวงตาสีไพลินจับต้องไปยังตัวอักษรในแต่ละหน้ากระดาษอย่างใจจดใจจ่อ

ในค่ำคืนที่เงียบเหงาเวลานี้ควรเป็นเวลานอนของเขา แต่สาเหตุที่เขายังไม่นอนก็
เพราะแขกอีกคนที่อยู่ภายในห้อง อิตาโดรินอนเล่นโทรศัพท์บนเตียงของเขา ส่วนฟุชิงุโระนั่งอ่านหนังสือข้างล่างหลังก็พิงเบาะรองอันใหญ่

"ฟุชิงุโระ กี่โมงแล้ว"

"ห้าทุ่มครึ่ง" เขาตอบไปก่อนจะกลับมาอ่านหนังสือ

"นายไม่กลับห้องหรออิตาโดริ"

"อีกแป๊บนึงนา~"

อีกฝ่ายตอบกลับทาพร้อมนอนเอกเขนกบน
เตียงอย่างสบายใจ ฟุชิงุโระถอนหายใจเบาๆ เสียงของเข็มนาฬิกายังคงเดินไปเรื่อยๆ

23:44

อิตาโดริเดินไปหยิบน้ำขยิบขนมขึ้นมาทานโดยที่แบ่งเขาด้วย แน่ละก็มันเป็นขนมในห้องเขานี่

เขาเหลือบไปมองเวลา ตอนนี้เองก็ใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว พรุ่งนี้พวกเขาไม่มีภารกิจหรือทีเรียนอะไรฟุชิงุโระก็คิดว่า
Read 17 tweets
16 Dec 20
#LuminaJJKFanfic #เมงุยูจิ ft.#จุนเปยูจิ

ชื่อ

หลังจากจบงานสานสัมพันธ์กับโรงเรียนของฝั่งเกียวโตก็มีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาทันที คนนั้นคือโยชิโนะ จุนเป

โยชิโนะไม่ใช่ผู้ใช้อาคมแต่แรก เขาเป็นคนธรรมดามาก่อนเช่นเดียวกับอิตาโดริ และเหมือนว่าสองคนนี้จะสนิทสนมกันดีตั้งแต่ก่อนที่จะเข้ามา
ในโรงเรียนจุจุทสึเสียอีก ฟุชิงุโระ เมงุมิไม่ได้สนใจอะไรมากเท่ากับการที่รู้ว่าอิตาโดริยังมีชีวิต เพื่อนที่เคยจากไปครั้งหนึ่งกลับมามีชีวิตอีกครั้งมันดึงความสนใจเขาไปจนหมด

ห้องเรียนที่เงียบและเคยมีแค่ฟุชิงุโระกับคุกิซากิตอนนี้ก็มีเสียงเจี๊ยวจ๊าวของอิตาโดริกลับมาเติมเต็มมันอีกครั้ง
ในช่วงแรกที่โยชิโนะย้ายเข้ามามันค่อนข้างอึดอัดเล็กน้อย แต่หลังๆนักเรียนใหม่คนนี้ก็เริ่มปรับตัวได้เพราะอิตาโดริช่วยเหลือ อีกทั้งโยชิโนะเองก็ใช้ชิคิงามิเหมือนกับฟุชิงุโระ พวกเขาสองคนจึงได้มีโอกาสพูดคุยกันมากขึ้น การย้ายเข้ามาของนักเรียนใหม่นั้นเต็มไปด้วยความราบรื่นไม่มีปัญหาอะไร
Read 24 tweets
11 Nov 20
#LuminaJJKFanfic #จุนเปยูจิ เอยูที่น้องจุนเปไม่ตายและเข้ารร.ไสเวทค่ะ!

11.11

ดวงตาของจุนเปมองไปยังป้ายลดราคาขนมป็อกกี้ในร้านค้า เขาก็งุนงงในตอนแรกว่าทำไมมันถึงลดราคา แต่พอเห็นป้าย11.11 เขาก็ถึงบางอ้อ

เพราะเป็นวันป็อกกี้มันถึงได้ลดราคา เป็นเทคนิคการตลาดที่เห็นได้ทั่วๆไปเหมือนวัน
วันวาเลนไทน์ที่ช็อคโกแลตและกุหลาบจะลดราคา จุนเปหยิบกล่องป็อกกี้ที่มีโปรโมชั่นลดราคาขึ้นมา เขาเลือกรสช็อคโกแลตที่ทานบ่อยที่สุด ก่อนจะไปเลือกซื้อขนมอย่างอื่น

แต่เขาก็ไม่ได้เดินไปเลือกขนมอย่างอื่นเมื่อเห็นป็อกกี้รสสตอรเบอรรี่ที่วางข้างๆ จุนเปไม่ใช่คนลิ้นหวานเหมือนอาจารย์โกะโจ
อีกทั้งเขาเคยลองป็อกกี้รสสตอรเบอรรี่และมันก็หวานมากจนกินไม่หมด ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นกลับมีอะไรดลใจให้เขาหยิบป็อกกี้รสสตอรเบอรรี่นี้ขึ้นมาด้วยก็ไม่รู้ จุนเปหยิบเลย์และโคล่ากับขนมกินจุบจิบขึ้นมาอีกอย่างสองอย่างก่อนจะเดินไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์ เมื่อจ่ายเงินเสร็จเขาก็เดินกลับไปที่หอพัก
Read 16 tweets
2 Nov 20
#LuminaJJKFanfic #จุนเปยูจิ เอยูที่จุนเปอายุเยอะกว่า

American lemonade

"บลูมูนที่หนึ่งครับ"

น้ำเสียงที่แสนคุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง บาร์เทนเดอร์ผมสีชมพูจึงหันไปพบกับลูกค้าขาประจำ "ครับผม บลูมูนที่หนึ่งนะครับ"

"อื้อ วันนี้มาช้าไปหน่อย ไม่โกรธใช่ไหมอิทาโดริคุง?"

"ไม่โกรธครับ
แค่งอนโยชิโนะซังนิดหน่อยเอง"

บาร์เทนเดอร์ยูจิพูดด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าของเขานั้นนิ่งมากจนจุนเปดูไม่ออกเลยว่านั้นพูดจริงหรือแค่พูดเล่นกันแน่

"อันนี้พูดจริงหรือพูดเล่นนี่ยูจิ"

"นั้นสินะครับ ลองทายดูสิ"

บาร์เทนเดอร์หนุ่มพูดพร้อมหัวเราะ ฝ่ามือของเขาเริ่มลงมือชงค็อกเทลให้ลูกค้าประจำ
เครื่องดื่มสีน้ำเงินงามถูกรินลงมาในแก้วทรงสูง เขาเสียบเลมอนฝานลงไปที่ข้างแก้วพร้อมยื่นให้ชายในชุดสูท โยชิโนะจุนเปเอื้อมจะไปหยิบแต่ก็โดนบาร์เทนเดอร์หนุ่มขี้เล่นดึงแก้วกลับไปก่อน

"อิทาโดริคุงอย่าแกล้งคนแก่สิ"

"ไม่ได้แกล้งสะหน่อยครับ แค่หยอกเอง"

ยูจิหัวเราะเบาๆก่อนจะยอมให้อีกฝ่าย
Read 17 tweets

Did Thread Reader help you today?

Support us! We are indie developers!


This site is made by just two indie developers on a laptop doing marketing, support and development! Read more about the story.

Become a Premium Member ($3/month or $30/year) and get exclusive features!

Become Premium

Too expensive? Make a small donation by buying us coffee ($5) or help with server cost ($10)

Donate via Paypal Become our Patreon

Thank you for your support!

Follow Us on Twitter!