پس از به گروگان گرفته شدن پرسنل سفارت آمریکا در تهران در تاریخ ۱۳ آبان ۱۳۵۸ ( ۴ام نوامبر ۱۹۷۹ ) توسط کسانی که به عنوان دانشجویان پیرو خط امام شناخته می شدند. دولت وقت آمریکا تصمیم به اجرای عملیات نظامی برای آزادی گروگان ها گرفت. 
برای این منظور واحد تازه تاسیس عملیات ویژه ای که در آن زمان به عنوان دسته نیروهای ویژه یکم-دلتا ( 1st SFOD ) شناخته می شد مامور شد تا بر اساس اطلاعات کسب شده برنامه ریزی برای یک عملیات نجات را در نظر بگیرد.
این عملیات بنا به مجموعه دلایلی از قبیل ضعف طراحی، نقص فنی هواگردها و عدم تجربه نیروهای درگیر به خصوص خلبان ها در عملیات در محیطهای بیابانی باعث شکست خوردن عملیات شد.
این توییت بر اساس اطلاعات دست اول گروهبان بازنشسته نیروی دلتا مایک وینینگ، یکی از اعضای اولیه نیروی دلتا که در عملیات پنجه عقاب شرکت داشت نوشته شده است. امیدوارم از این رشته توییت لذت ببرید.
طراحی و برنامه ریزی برای عملیات در محلی به نام کمپ بری یا فارم در ایالت ویرجینا آغاز گردید و سپس برای انجام تمرینات لازم یک ماکت ۱۰ در ۱۰ فوتی از ساختمان سفارت در یک آشیانه متروک در منطقه آموزشی یوما ادامه پیدا کرد.
در جریان برنامه ریزی برای انجام عملیات تعدادی از نیروهایی که در جریان عملیات نظامی ناموفق خلیج خوک ها شرکت داشتند نیز دخیل بودند. در جریان انجام تمرینات، نیروهای عملیات ویژه در شب تمرین می کرده و در روز استراحت می کردند تا از دید دستگاه اطلاعاتی شوروی دور بمانند.
در منطقه آموزشی یوما بود که خدمه های هلیکوپتر سیکورسکی RH-53D Sea Stallion از نیروی دریایی و تفنگداران دریایی شروع به تمریناتی مرتبط با پرواز با دوربین های دید در شب مدل AN/PVS-5 و پرواز در ارتفاع پایین در منطقه بیابانی کردند.
دلیل انتخاب هلیکوپترهای سی استالیون در این بود که در آن زمان تنها هلیکوپترهای موجود در خدمت ارتش آمریکا بودند که بیشترین برد پروازی را داشتند .دوربین های دید در شب در آن سال ها به تازگی وارد خدمت شده بودند و
مختص عملیات نیروهای پیاده نظام بودند و خلبان ها آموزش و قابلیت استفاده از آن ها را نداشتند. هلیکوپترها مهم ترین بخش لجستیک عملیات به حساب می آمدند و بر اساس برنامه ریزی عملیات ۶ فروند تعبیه شده بود که بعدها ۲ فروند به عنوان ذخیره به جمع بقیه اضافه شدند.
هنگام انجام عملیات یک فروند دچار نقص فنی در سیستم هیدرولیک شد که مجبور به بازگشت به ناو نیمیتز و یک فروند دیگر به دلیل ایجاد مشکل در سیستم پروانه دم مجبور به فرود اضطراری شد.
این عملیات در واقع دومین عملیات رسمی نیروی دلتا محسوب می شد بنابراین نبود تجربه به خصوص در عملیات
این عملیات در واقع دومین عملیات رسمی نیروی دلتا محسوب می شد بنابراین نبود تجربه به خصوص در عملیات
پیچیده ای مانند پنجه عقاب بر عملکرد و نتیجه درست عملیات تاثیر بسیار می گذاشت. پرواز هلیکوپترها در ارتقاع پایین انجام می شد تا از دید رادارهای ایران و شوروی در امان باشند. اما برنامه ریزان عملیات توفان های شن در منطقه را دستکم گرفته بودند. این توفان ها بر عملکرد رادارها تاثیر
می گذاشتند و دلیلی به پرواز در ارتفاع پایین و در میان توفان شن نبود.هلیکوپترها به تجهیزات ارتباطی امن ماهواره ای اولیه مجهز بودند و برای استفاده از آن ها مجبور بودند فرود آمده تا بتوانند از آن ها استفاده کنند بنابراین حین پرواز خدمه ها توانایی ایجاد ارتباط بیسیم امن را نداشتند.
از دیگر مشکلات ایجاد شده در این عملیات می توان به عدم انتخاب درست محل فرود هواگردها اشاره کرد که درست در کنار یک جاده تقریبا پر رفت و آمد قرار داشت. چند دقیقه پس از فرود نیروها یک دستگاه مینی بوس حامل ۴۴ نفر به محل فرود نزدیک شد.
پس از اسارت ۴۴ سرنشین مینی بوس ، نیروهای رنجر که مامور به حفاظت از جاده بودند با شلیک یک راکت ۶۶ میلیمتری دوش پرتاب ام۷۲ یک تانکر نفت را منهدم کردند که راننده آن قبل از انفجار تانکر موفق به فرار شد که امنیت عملیات را دچار مشکل کرد.
پس از این واقعه فرمانده عملیات ، سرهنگ چارلی بکویث تصمیم به لغو عملیات می گیرد و دستور تخلیه محل فرود و بازگشت نیروها را می دهد تا پس از ۴۸ ساعت عملیات دوباره از سر گرفته شود تا اینکه فاجعه رقم می خورد.
هلیکوپتر سی استالیون بلو برد ۴ برای دریافت سوخت از یکی از هواپیماهای MC-130 پرواز می کند زیرا ارابه فرود آن در هنگام فرود در مرحله نخستین عملیات دچار آسیب شده و توانایی تاکسی کردن بر روی زمین را نداشت.
در اثر ایجاد توفان شن و جریان هوا و اشتباه خلبان هلیکوپتر ، سی استالیون نامبرده به یکی از هواپیماهای هرکولس برخورد می کند که در آن زمان تعدادی از نیروهای دلتا در آن آماده بازگشت بودند. قبل از سرایت آتش به کل هواپیما اکثر سرنشینان خارج می شوند.
در اثر این برخورد لود مستر(Load Master) هواپیمای سی ۱۳۰ ، خلبان و کمک خلبان سی استالیون جان سالم به در برده اما دچار سوختگی درجه ۳ می شوند. ولی ۳ خدمه دیگر سی استالیون از تفنگداران دریایی و ۵ خدمه هواپیمای سی ۱۳۰ در اثر آتش سوزی جان خود را از دست می دهند.
نیروهای باقیمانده سوار بر هواپیماهای باقیمانده شده و به سرعت منطقه را ترک می گویند. نکته جالب در این بود که کیت های انفجاری در هلیکوپترها تعبیه شده بود تا در صورتیکه عملیات شکست خورد یا دچار مشکل شد آن ها را منهدم کنند تا دست نیروهای ایرانی نیفتد.
بنا به دلایلی این کیت های انفجاری عمل نکردند یا خدمه هلیکوپترها فراموش کردند تا آن ها را فعال کنند که تاکنون دلیل آن مشخص نشده است.از دیگر مشکلات گریبانگیر نیروها نبود کیت های مخصوص کمک های اولیه در هواپیماها بود که در هنگام برگشت آن ها از ایران ، متخصصان کمک های اولیه در رسیدگی
به امور خدمه ای که دچار سوختگی شده بودند نتوانستند این امر را انجام دهند. پس از پایان عملیات یک گروه تحقیق از وزارت دفاع ایالات متحده دلایل شکست نیروها در این عملیات را بررسی کرد که نتیجه آن باعث تشکیل هنگ ۱۶۰ عملیات ویژه در نیروی زمینی و فرماندهی عملیات ویژه مشترک(JSOC) گردید.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
