2. “Work From Home” आमच्या व्यवसायात धादांत “Timepass” वाटणारी गोष्ट आमची कंपनी आयुष्यात कधीही करू शकणार नाही हा मोठा गैरसमज दूर झाला.
3. आयुष्यात पहिल्यांदा सलग एवढे दिवस कुटूंबासोबत राहिलो, खरे आयुष्य अनुभवले. त्यांनी मला सहन केले याबद्दल त्यांचे कौतुक!
२/७
4. वय, जात, धर्म, देश, भाषा, स्त्री-पुरुष, गरीब-श्रीमंत, बुद्धीवान असो की भोळा निसर्गासमोर आपण सर्वच सारखेच.सर्वांना एकच न्याय!
5. लॉकडाऊनमधे गरीब,मजूर,कामगार वर्ग अन्नपाण्याविना, सरकारी मदतीविना चालत गेला. आपणही कधीकाळी यांचाच भाग होतो. आज त्यांच्यापेक्षा चांगली परिस्थिती
३/७
असूनही बऱ्याच गोष्टींसाठी नको त्या चाललेल्या धावपळीची जाणीव झाली.
6. वाचन करण्याच्या काही नव्या पद्धती शिकलो! व्यवसायासाठी पुर्वी लिहायचो पण ते इंग्रजीत होतं, काही जवळच्या मित्रांच्या आग्रहामुळे खुप वर्षापासून मराठीत लिहिलेली अनुभवांची डायरी सर्वांसमोर ठेवण्याची हिंमत आली.
४/७
७. या निसर्गाचा स्वतःचा एक चिकित्सा करण्याचा वेगळा मार्ग आहे. त्यातून कोणीच चुकू शकत नाही. आपल्यापैकी बर्याच जणांकडे गरजेपेक्षा जास्त असूनही Greed माणसाला हिंस्र श्वापद बनवते यावरचा विश्वास अजून दृढ झाला.
आपण कोणाकडूनही जबरदस्तीने काही घेतले तर निसर्ग त्याची परतफेड करतोच.
५/७
पैशांच्या जमाखर्चाचा ताळेबंद जुळला की हिशोब सोपा होतो तसेच अनुभवाचे सिंहावलोकन केले आणि काय शिकलो? काय चुकले? याचा विचार केला की आयुष्याचे गणितही सुटायला मदत होते.
तुम्हाला कोविड आणि या लॉकडाऊनने कायकाय नवीन शिकवले?
मलाही नक्कीच ते वाचायला, चांगल्या बाबी शिकायला आवडतील.
६/७
तुमच्या प्रतिक्रिया नक्की लिहा. या टाळेबंदीत आलेल्या अनुभवांचे सिंहावलोकन नक्की करा.
साधारणत: सात-आठ वर्षांपूर्वी आम्ही व्यवसाय विस्तार करत असताना मुंबई आणि जवळपासच्या जागांचा शोध घेत होतो.
इकडचे जागेचे दर ऐकून आम्हाला हादरा बसत होता, ROI यायलाही पाच वर्षाचा काळ त्यामुळे तो प्रोजेक्ट रखडतो की काय याची भीती वाटत होती. #SaturdayThread#BusinessDots#मराठी#म १/१२
फॅक्टरी, मशीनरी, मनुष्यबळ, इतर पायाभूत सुविधा आणि “आपली २४ उपलब्धतता” यासाठी हा प्रकल्प मुंबईजवळ पर्यायाने घराजवळ असणे याला प्राथमिकता देत होतो पण मुंबईत हा प्रकल्प होणे शक्यच नव्हते या निष्कर्षावर आम्ही पोहचलो आणि तो बंद करणार अशात आमच्या डोक्यात एक कल्पना आली की प्रकल्प
२/१२
पुण्यात जर टाकला तर बराच खर्च कमी होईल.
तेंव्हा पुण्याला फॅक्टरी ही तशी परीक्षाच होती. या क्षेत्रात आम्हाला अनुभव असला तरी मॅन्युफॅक्चरींग हे अत्यंत आव्हानात्मक क्षेत्र आहे आणि त्यात जर एखादी जरी चूक घडली तरी तुम्ही सहज संपून जावू शकता.
वर्ष २००३ क्रिकेट वर्ल्डकपची जोरदार हवा होती,त्यात भारत-पाकिस्तान आमनेसामने येणार होते. सर्वांसारखाच मी ही फुरफुरत होतो.
मुंबईत मित्रांसोबत राहत होतो,काम आणि वाचन यामुळे टिव्ही पाहण्यासाठी वेळ तसेच तो खरेदी करण्यासाठी पैसेही नसल्याने #SaturdayThread#BusinessDots#मराठी#म १/२१
मोठा पेच पडला होता. हल्लीसारखे इंटरनेट, स्मार्टफोन किंवा इतर कोणतीही सुविधा नव्हती.
काय करावे?कसे करावे? अशा विचारात सर्वच होते, आजूबाजूचेही जास्त कोणी ओळखीचे नव्हते त्यात आम्ही बॅचलर!
लोकांची आमच्याकडे पाहण्याची नजरच 😉 विचित्र त्यामुळे कोणीही घरी घेणार नाही याची खात्री!
२/२१
बरं नातेवाईक किंवा इतर कोणाकडे जावे तर आयुष्यभर त्या मॅचचे उपकार आणि टोमणे कोणालाच नको होते मग आम्ही सर्वांनी मिळून निर्णय घेतला कि आपण वर्गणी काढून टिव्ही विकत घेऊया आणि आपल्यापैकी ज्याचे लग्न शेवटी होईल त्याला तो लग्नात भेट म्हणून देऊया!
हल्ली बरेच लोक फक्त जुजबी ओळखीवरून,कधी सोशलमिडीयातील एखाद्या मेसेजमुळे किंवा कधीतरी कुठे भेटले म्हणून “अमुकतमुक माझा एकदम खास आहे किंवा चांगला मित्र वगैरे आहे” असे बिनदिक्कत सांगतात.
ओळख असणे वेगळे आणि त्यातून आयुष्यभराचे वैयक्तिक संबंध प्रस्थापित
Personal Touch साठी खाजगी वा व्यावसायिक आयुष्यात चांगले संबंध प्रस्थापित करायचे असतील तर मनःपुर्वक प्रयत्न करणे खुप गरजेचे असते.
नोकरीसाठीचा Interview असो, व्यवसायासंबधी काही महत्वाची किंवा अगदी पहिली मिटींग असो वा एखाद्याकडून आपण काही सल्ला
२/१२
मागत असू.
आपले First Impression हे सर्वोत्तमच असावे आणि पुढे प्रत्येक वेळी त्यावर एक एक टप्पा प्रगती होत रहायला हवी.
साधारणत: २००९/१० काळ होता, आम्ही फूड प्रोसेसिंग , बेकरी आणि त्याच्या बेकींग प्रोसेसशी संबंधीत काही चांगल्या, अत्याधुनिक कल्पना प्रत्यक्षात राबवत होतो....
३/१२
यात मग घर, संसारोपयोगी वस्तू, दागदागिने,गाडी, सणसुद,कपडालत्ता, वेगवेगळी गॅजेट्स, गावाकडचे घर दुरूस्ती किंवा नवी बांधणी, शेतीतले काही प्रयोग, (बऱ्याचदा फसलेले-कारण आपण स्वत: पुर्ण लक्ष देत नाही) बहिणभावाचे शिक्षण किंवा लग्न नंतर मुलाबाळाचे शिक्षण, करियर
२/२४
आईवडीलांची, पतीपत्नींची स्वप्न, अचानक आलेली आजारपणे, थोडेफार पर्यटन आणि मग रिटायर्मेंटचे प्लानिंग, एक ना अनेक प्रत्येक ठिकाणी हा पैसाच लागतो.
कोणीम्हणतो की “पैसा हे सर्वस्व नाही” पण कटूसत्य असे आहे की “पैशाशिवाय कोणालाच वरीलपैकी काहीच करता येत नाही”आणि हे काहीच केलेच नाही
३/२४
काही दिवसांपूर्वी एका तरूण मित्राचा फोन आला, काम झाल्यानंतर त्यांनी मला एक प्रश्न विचारला कि तुम्ही इंटरव्युव्ह घेताना काय प्रश्न विचारता? त्या उमेदवारकडून काय अपेक्षा असतात?
माझ्या इतर सहकाऱ्यांनी विचारलेल्या प्रश्नांना तो उमेदवार कशी उत्तर देतो हेच ऐकत असतो... अगदी क्वचित मी काही प्रश्न विचारतो.”
तरूण फ्रेशर इंजिनियर्सच्या बाबतीत मात्र हल्ली फार आशादायी चित्र दिसत नाही, एकतर भरमसाठ “होलसेल” अभियांत्रिकी कॅालेजांमुळे दर्जा खुपच घसरलाय आणि २/१६
त्यांना इंजिनियरींग किंवा तंत्रज्ञानविषयक प्रश्न फार आवडत नाहीत असे माझे निरिक्षण आहे त्याऐवजी ते Extra-curricular Activities बद्दल भरभरून बोलतात त्यामुळे सहसा मी ते टाळतो.
पण काही महत्त्वाच्या जागांसाठी मात्र मी कटाक्षाने इंटरव्युव्हज ऐकतो,पाहतो,घेतो, यातीलच हा एक किस्सा ३/१६