یوشیدا ماساهارو در تشریحِ «خرافات» در ایران عهدِ قاجار مینویسد:
«ایرانیان پیشِ رمّال و غیب‌گو می‌رفتند تا بپرسند سعادت یارشان خواهد بود یا نه.
اگر هم می‌بایست دربارۀ چیزی تصمیم بگیرند به سعد و نحس و طالع‌بینی متوسل میشدند.
#رشته_توییت
«ایرانیان پیشِ رمّال و غیب‌گو می‌رفتند تا بپرسند سعادت یارشان خواهد بود یا نه.
اگر هم می‌بایست دربارۀ چیزی تصمیم بگیرند به سعد و نحس و طالع‌بینی متوسل میشدند.
#رشته_توییت
https://twitter.com/erfan_kasraie/status/1356708798413615106
همۀ غیب‌گو‌ها و دعا‌نویس‌ها "آخوند" بودند. آنها را «دعا بِده» می‌خواندند و همانند کاهنانِ معبد بوداییِ (دؤ کیو) بودند.
مانند کاهنان دؤکیو بستۀ طلسم و آبِ جادو و تعویذ و بخت‌گشا به مردم می‌دادند.
مانند کاهنان دؤکیو بستۀ طلسم و آبِ جادو و تعویذ و بخت‌گشا به مردم می‌دادند.
از دعانویسی پرسیدم که دعانویسی و جادوگری را کِی و چگونه آغاز کرده است، او صادقانه پاسخ داد:[خداوندِ بر حقِ ما خودش شروع کرد و به من آموخت!].
یوشیدا در توضیح مکتبِ دؤکیو می‌آورد:
یوشیدا در توضیح مکتبِ دؤکیو می‌آورد:
«دؤکیو(Dôkyo) در اصل از تائوئیزم(Taoism) یا آیینِ تائو برآمده و بر این عقیده است که خدایان بر "کیهان" حاکم‌اند.
دؤکیو به نظریۀ کو (Ku) یا «هیچی»(هیچی به معنای "تخلیه" در عرفان اسلامی که به معرفت می‌انجامد) که از مبانیِ مکتبِ ذِن بودایی می‌باشد نیز اعتبار بخشیده است.
دؤکیو به نظریۀ کو (Ku) یا «هیچی»(هیچی به معنای "تخلیه" در عرفان اسلامی که به معرفت می‌انجامد) که از مبانیِ مکتبِ ذِن بودایی می‌باشد نیز اعتبار بخشیده است.
اما نظریۀ اُؤن-یو(ôn-yo) را فراگیرتر کرده است.
اُؤن، عاملِ "منفی" و یُو عاملِ"مثبت" است و هر موجودی برساخته از این دو جوهر است.
خورشید و ماه، پاییز و بهار، شمال و جنوب، مرد و زن، روشنی و تاریکی نمونه‌هایی از این عوامل مثبت و منفی است (که در اسلام با عنوان "سعد و نحس" رُخ نموده).
اُؤن، عاملِ "منفی" و یُو عاملِ"مثبت" است و هر موجودی برساخته از این دو جوهر است.
خورشید و ماه، پاییز و بهار، شمال و جنوب، مرد و زن، روشنی و تاریکی نمونه‌هایی از این عوامل مثبت و منفی است (که در اسلام با عنوان "سعد و نحس" رُخ نموده).
این دو عامل مایه و بنیاد هستی است و بنیادگرایان در پیِ ابدیّت و «بی‌مرگی» و جاودانگی بوده‌اند.
مراد از بی‌مرگی، جاوید ماندنِ جسم یا نامیرا بودنِ روح(که اساس آن از ادیان خاورمیانه می‌آید) نبود.
مراد از بی‌مرگی، جاوید ماندنِ جسم یا نامیرا بودنِ روح(که اساس آن از ادیان خاورمیانه می‌آید) نبود.
مرگِ تن گریزناپذیر است، اما پیروان دؤکیو بر این عقیده بودند که با رسیدنِ روح و حیات از پدر و مادر به فرزند رشتۀ حیات پیوسته جاودان می‌مانَد. در این بینش پدر و مادر و فرزند همه (یک) وجودند.
در فلسفۀ آنها گیاه و آتش مثبت/یُو، و طلا و آب منفی/اُؤن هستند و خاک/زمین در میانۀ آنهاست.
در فلسفۀ آنها گیاه و آتش مثبت/یُو، و طلا و آب منفی/اُؤن هستند و خاک/زمین در میانۀ آنهاست.
بدینگونه عناصرِ پنجگانه(در فلسفۀ چینی-ژاپنی پنج عنصر وجود دارد) را به مثبت و منفی تقسیم کرده‌اند. این فلسفه میگوید که گاه، بر خلاف انتظارمان، پیشامدی مثبت یا منفی می‌شود که نتیجۀ تقارن و کارکردِ این عناصر است.
در دورۀ اِدو(تحت خاندان توکوگاوا ۱۶۰۳ تا ۱۸۶۷) در ژاپن، فال‌بین‌ها و پیشگو‌ها که اِکی‌شا(Ekisha) نامیده میشدند، فلسفۀ دؤکیو را دنبال میکردند
https://twitter.com/MemAR1983/status/1339480350792306690?s=19
در این فلسفه راهب‌های دؤکیو در بیابان و کوهستان سَر میکردند و آواره‌گونه و تن به دست باد داده، خود را به نیروی مثبت و منفیِ عناصر پنجگانه می‌سپردند.»
امروزه بین انسانِ مدرنی که در طلب نیروی مثبت و منفی است و چشم به راه فرستادنِ این نیرو از جانبِ کسانی دیگر است و آن راهبین آواره تفاوتی نیست.
آن راهبینِ دیروز، امروز گوشی به دست و با پوششی بهتر در میان ما جولان می‌دهند.
آن راهبینِ دیروز، امروز گوشی به دست و با پوششی بهتر در میان ما جولان می‌دهند.
تشابهات شگرفی نیز بینِ اسلام/صوفیسم و تائوئیزم موجود است که بعدها به تفصیل برایتان خواهم نوشت.
در آخر هم این «انرژی فرستادن از تهِ دل» را ببینید تا پی ببرید که زندگی در غرب، تَتو و محبوب بودن چیزی از حماقت بشر نمی‌کاهد!
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
