#Classics Box=κουτί (αγγλ.)<λατ. boxum<αρχ. ελλ. πῦξος >buxis =κουτι . Με λίγα λόγια, η αγγλική λέξη box προέρχεται ετυμολογικά από την αρχαία ελληνική λέξη πῦξος από την οποία παράγεται η λέξη πυξίς.📸The wedding of Thetis and Peleus. Attic pyxis,5th century BCE. Mouseion Hill
Πυξίς: Επρόκειτο για ένα μικρό βάζο χωρίς λαβές αλλά με πώμα, το οποίο χρησίμευε στη φύλαξη δηλητηρίων, κοσμημάτων και κυρίως, καλλυντικών.
📸 Attic pyxis from Athens, showing a wedding procession, 5th century BCE. British Museum.
Πήρε το όνομά της από τη λέξη πῦξος, διότι οι πρώτες πυξίδες που κατασκευάστηκαν ήταν από το σκληρό και συμπαγές ξύλο του θάμνου ή του μικρού δέντρου «πῦξος» (Buxus sempervirens). Αργότερα, βέβαια, χρησιμοποιούσαν και άλλα υλικά όπως είναι ο χρυσός, το ασήμι, το ελεφαντόδοντο🔽
το καβούκι χελώνας κ.α. Για παράδειγμα: ο Σουητώνιος αναφέρει ότι, κατά την τελετή ξυρίσματος της γενειάδας του Νέρωνα για πρώτη φορά, τελετή η οποία ήταν σημαντική για τους Ρωμαίους, καθώς σηματοδοτούσε τη μετάβαση των αγοριών από την παιδική ηλικία στην ενήλικη🔽
ζωή (barbatoria), ο Νέρων τοποθέτησε τα ξυρισμένα γένια του σε μία χρυσή πυξίδα στολισμένη με πολύτιμα μαργαριτάρια και κατόπιν, τα αφιέρωσε στον ναό του Δία στον λόφο του Καπιτωλίου. Οι πυξίδες ανευρίσκονται συχνά ως κτερίσματα σε γυναικείους τάφους, αλλά και ως αναθήματα 🔽
σε ιερά γυναικείων θεοτήτων και δεν είναι τυχαίο, καθώς οι πυξίδες ήταν και χώρος φύλαξης προϊόντων περιποίησης προσώπου και σώματος.Τα καλλυντικά που φύλαγαν οι γυναίκες σε μία πυξίδα ήταν η δική μας πούδρα,δηλ., το λευκό χρώμα του ανθρακικού μόλυβδου, χρωστική ουσία από
την ἄγχουσαν (=φυτό από τη ρίζα του οποίου έφτιαχναν ερυθρή βαφή) για κόκκινο χρώμα στα μάγουλα, κάρβουνο για να τονίσουν τα μάτια και τα φρύδια τους ή ακόμη και έλαια για την περιποίηση της επιδερμίδας τους.
📸Pyxis. Late 4th c. BCE. Archaeological museum of ancient Corinth.
Υπήρχαν, όμως και πυξίδες αποκλειστικά για ανδρικές ταφές, όπως η παρακάτω στη φωτογραφία. Τέλος, στην αρχή υπήρχαν οι οξυπύθμενες πυξίδες, οι οποίες προορίζονταν να κρεμιούνται, αλλά αργότερα, είχαμε τις επίπεδες. Στην Αθήνα, μάλιστα, είχαν φροντίσει να τις φτιάχνουν πιο 🔽
λειτουργικές, ώστε να μπορεί να τις πιάνει κάποιος πιο εύκολα.
📸Pyxis with lid. Late Geometric IA. 760 b.C. - 750 B.C. Museum of Cycladic Art.
#ClassicsTwitter#Classics#mythology Στα νομίσματα της πόλης της Φαιστού κυριαρχούσαν οι μορφές του Ηρακλή και του ταύρου (της Κρήτης) και τούτο οφείλεται σε δύο λόγους: πρώτον, η πόλη της Φαιστού λέγεται πως πήρε το όνομά της από τον Φαίστο, βασιλιά της Σικυώνας και υιό του🔽
Ηρακλή, ο οποίος μετέβη στην Κρήτη, έπειτα από χρησμό (Παυσανίας 2.6.7.). Δεύτερον, σύμφωνα με την παράδοση, ο ταύρος της Κρήτης ήταν ο έβδομος άθλος του Ηρακλή. Συγκεκριμένα, ο ταύρος είχε σταλεί από τον Ποσειδώνα στον Μίνωα, έπειτα από τις προσευχές του τελευταίου, καθώς🔽
ο Μίνωας, λόγω της επιθυμίας του ν΄ανέβει στον θρόνο της Κρήτης, προσπάθησε να αποδείξει στους συμπολίτες του ότι έχει την εύνοια των θεών, ζητώντας από τον Ποσειδώνα έναν ταύρο, τον οποίο, μάλιστα, δεσμεύτηκε να θυσιάσει προς τιμήν του θεού. Όταν, όμως, βγήκε από τη θάλασσα ο🔽
«Amantes, ut apes, vitam melitam exigunt. Velle» #τουι_του_δρομου
«Οι εραστές, όπως και οι μέλισσες έχουν γλυκιά ζωή. Θα ήθελα!/Μακάρι!»
«Lovers, like bees, lead a honeyed life. I wish!»
(Το velle φαίνεται ότι γράφτηκε από ένα δεύτερο πρόσωπο, το οποίο εύχεται να του συμβεί).
Περί του δακτυλίου στην αρχαία Ελλάδα-ΜΕΡΟΣ Β΄:
Οι αρχαίες πηγές παραδίδουν την πληροφορία ότι το πρώτο «δαχτυλίδι» που κατασκευάστηκε ήταν ένας σιδερένιος κρίκος προερχόμενος από τα δεσμά του Προμηθέα, ενώ η πολύτιμη «πέτρα» του δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά κομμάτι από τα βράχια🔽
του Καυκάσου. Ειδικότερα, όπως μαρτυρεί ο Ησίοδος στη Θεογονία του, όταν θεοί και άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στη Μηκώνη, ο Προμηθεύς «εξαπάτησε» τον Δία, καθώς προσέφερε στους θεούς το χειρότερο κομμάτι του ζώου κατά τη θυσία και άφησε το καλύτερο για τους ανθρώπους.🔽
Είναι σαφές ότι ο Δίας αντιλήφθηκε αμέσως την απάτη, προσποιήθηκε, όμως, το αντίθετο, προκειμένου να εκπληρωθεί η μοίρα, η οποία θα έφερνε βάσανα στους θνητούς. Η τιμωρία, λοιπόν, του Δία ήταν να κρύψει τη φωτιά από τους ανθρώπους, με τον Προμηθέα να την κλέβει και να την 🔽
Περί του δακτυλίου στην αρχαία Ελλάδα-ΜΕΡΟΣ Α΄:
📸Gold Mycenaean sealing ring with engraving of a Holy Wedding-Museum Benaki/Χρυσό μυκηναϊκό σφραγιστικό δαχτυλίδι με έγγλυφη παράσταση Ιερού Γάμου. Απεικονίζει μία γυναικεία μορφή καθιστή σε βωμό και μία ανδρική μορφή που την 🔽
πλησιάζει υψώνοντας το δεξί χέρι είτε για να χαιρετίσει είτε για να δηλώσει τα σέβη του. Ενδεχομένως, πρόκειται για θεϊκό ζεύγος -η Μεγάλη Μητέρα θεά της φύσης και ένας νεαρός θεός- ή μέλη του ανώτερου ιερατείου που το υποδύονται. Από τη Θήβα. Β΄ μισό 15ου-14ος αι. π.Χ. Μουσείο🔽
Μπενάκη.
Το δαχτυλίδι στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν δακτύλιον και κατά τη Μινωική και Μυκηναϊκή περίοδο δεν χρησιμοποιούνταν τόσο ως κόσμημα όσο ως σφραγίδα-επιρροή από τη Μεσοποταμία. Η σφραγίδα είχε αφενός αποτροπαϊκό χαρακτήρα, καθώς ό,τι απεικονιζόταν πάνω στο δαχτυλίδι 🔽
Σύμφωνα με τον Θεόφραστο (Περὶ φυτῶν ἱστορία) οι κάτοικοι της Κυρήνης ισχυρίζονταν ότι το σίλφιον εμφανίστηκε επτά χρόνια πριν από την ίδρυση της πόλης τους. Παρόλο, όμως, που την εποχή του Πλίνιου του Πρεσβύτερου το σίλφιον είχε εξαφανιστεί από την περιοχή της Κυρήνης, ⬇️
εξακολουθούσε να υπάρχει στις Πάρθους και τους Μήδους. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η παρουσία του σίλφιου υπήρξε απαραίτητη τόσο στη μαγειρική όσο και στην ιατρική. Όπως παραδίδει ο Θεόφραστος, οι Κυρηναίοι έβαζαν σε ξίδι τις ρίζες και τις έτρωγαν φρέσκες. Οι Έλληνες της Λιβύης⬇️
εξήγαν τη ρητίνη του φυτού για να χρησιμοποιηθεί στη μαγειρική. Επιπροσθέτως, αποτελούσε ένα σημαντικό μπαχαρικό στην ελληνορωμαϊκή κουζίνα, διότι είχε έντονη μυρωδιά και ταίριαζε με όλες τις τροφές, συνοδεύοντας είτε τα τυριά (Αριστοφάνης) είτε τα λαχανικά (Πλαύτος) είτε τα ⬇️
@florentiafl
Ο τρίποδας ήταν ένα μπρούτζινο σκεύος (λέβης) με τρία πόδια, ο οποίος είχε διάφορες χρήσεις. Υπήρχαν τρίποδες, οι οποίοι τοποθετούνταν πάνω στη φωτιά (ἐμπυριβήτης), ⬇️
📸Νόμισμα Αμισού. Στον εμπροσθότυπο η κεφαλή της Αρτέμιδος. Στον οπισθότυπο τρίποδας με λέβητα.
προκειμένου οι άνθρωποι να βράσουν νερό ή φαγητό ή και για θέρμανση. Υπήρχαν, όμως και περίτεχνοι τρίποδες με τους οποίους διακοσμούσαν τις οικίες τους ή χρησίμευαν και ως κρατήρες. ⬇️
Συχνά δίνονταν ως έπαθλα σε αθλητικούς ή χορευτικούς αγώνες ή ως τιμητικά δώρα για το θάρρος που επέδειξαν ή ως ένδειξη σεβασμού, ⬇️
📸Αργυρό τετράδραχμο από την Κω (480-450 π.Χ.) με παράσταση δισκοβόλου και του επάθλου του, ενός τρίποδα.