Thread by @anbezhil12

#குருபக்தி
#ஆதிசங்கரர் அவருக்குப் பதினாறு வயதாகும் போது காசியில் அவர் பாஷ்யங்கள் எழுதி முடித்த சமயத்தில் பத்மபாதர் அவருக்கு சிஷ்யரானார். ஆதி சங்கரரின் முதல் சிஷ்யர் பத்மபாதர். சோழ நாட்டிலிருந்து சென்ற அவர் பெயர் ஸனந்தனன். ஆதிசங்கரரை தரிசித்து, பக்தி ஏற்பட்டு, ஆதிசங்கரருக்குக்

கைங்கர்யம் செய்து வந்தார். ஒரு நாள் கங்கையில், அந்த பக்கம் அக்கரையில், பத்மபாதர் இருந்தார். இந்த பக்கம் இக்கரையில ஆதி சங்கரர் இருந்தார். குரு ஸ்னானம் செய்துவிட்டு “துண்டு கொண்டுவா” என்றார். குருநாதர் ஈரமாக நிற்கிறாரே, துண்டு கேட்கிறாரே என்று நடுவில் நதி இருப்பது கூடத் தெரியாமல்

பத்மபாதர் நதியிலேயே நடந்து சென்றார். அப்போது கங்காதேவி அவர் பாதங்களை தாங்கிக் கொள்ள பத்மங்களை- தாமரைகளை உண்டாக்கி அதில் அவர் கால் வைத்துக் கொண்டு வர வழி செய்கிறாள். ஒடி வந்து வந்து துண்டை எடுத்துக் கொடுத்தார். அப்போது ஆதி சங்கரர் அவரிடம் காண்பிக்கிறார் “பார், கங்காதேவி பத்மங்களை

உருவாக்கி உன்னை காப்பாற்றினாள், அதனால் இன்றிலிருந்து உனக்கு பத்மபாதர் என்று பெயர்” என்று சொல்கிறார். பத்மபாதர் என்பது அவருக்குக் காரணப் பெயராயிற்று. உத்தம சிஷ்யர் அவர்.(பகவானின் திருவடியாக இருப்பதால் பகவத் பாதர்-சங்கரருக்கு சங்கர பகவத்பாதர் என்று பெயர்.) பத்மபாதருக்குப் பூர்வ

கதை ஒன்று உள்ளது. அவர் சோழ தேசத்தில் வசித்த பொழுது ஒரு மகானிடம் நரசிம்ம மந்த்ரம் உபதேசம் பெற்று, ஒரு காட்டுக்குள் மலை மேல் அமர்ந்து அந்த மந்திரத்தை ஜபித்துக் கொண்டிருந்தார். நரசிம்மரின் தரிசனம் கிடைக்க வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டு பல ஆயிரம் ஆவர்த்திகள் ஜபிம் செய்து வந்தார்.

அப்பொழுது ஒரு வேடன் அங்கு வந்து நீ எதற்காக இந்தக் காட்டில் வந்து கஷ்டப்படுகிறாய்? உனக்கு என்ன வேண்டும்? தேனா தினைமாவா? எது வேண்டும் என்றாலும் நாங்கள் வந்து கொடுப்போம். நீ பூஞ்ச பிராமணன், இந்தக் காட்டில் தாக்குப் பிடிக்க முடியாது. எங்களை மாதிரி பலசாலியாக இருப்பவர்கள் தான் காட்டில்

வேட்டையாடி உயிரோடு இருக்க முடியும் என்று கூறுகிறான். பத்மபாதருக்கு, இது என்னடா, இவன் ஒருத்தன் வந்து நம்ம தவைத்துக்கு இடையூறு செய்கிறானே என்று தோன்றியது. “நீ போயிட்டு வாப்பா. எனக்கு ஒண்ணும் வேண்டாம், நான் பார்த்துகறேன்” என்று சொன்னார். நீங்க என்ன வேணுமோ கேளுங்க சாமி, உங்களுக்கு

செய்வதில் எனக்கு மகிழ்ச்சி என்று விடாப்பிடியாக கேட்டான் வேடன். உடனே பத்மபாதர் சொன்னார் “சிங்கத் தலையும், மனித உடம்புமாக ஒரு மிருகம் உள்ளது, நான் அதை தேடிக் கொண்டு இருக்கிறேன், நீ போயிட்டு வா” என்கிறார். அவனுக்கு ஆச்சரியமாகி விட்டது. இந்த காட்டிலேயே நான் தான் பெரிய வேடன், இத்தனை

வருஷமாக நான் இந்த காட்டில் இருக்கேன், ஆனா நீ சொன்ன மாதிரி ஒரு மிருகத்தை நான் பார்த்தது இல்லையே என்கிறான். “அப்படி ஒண்ணு இருக்கு. நீ போயிட்டு வா” என்கிறார். சாமி, நீ பொய் சொல்ல மாட்டே. நான் உனக்கு அந்த மிருகத்தை பிடிச்சுத் தரேன் என்று சொன்னான். உடனே இவர் சிரிக்கறார். என்ன

சிரிக்கற நீ. நான் நாளை மாலைக்குள் உனக்கு அந்த மிருகத்தை பிடிச்சு தரேன். இல்லை என்றால் நான் உயிரையே விட்டு விடுகிறேன் என்று சொல்லி, அந்த வேடன் அன்று முழுவதும் காட்டில் திரிகிறான். அவர் சொன்னார் என்றால் சரியாக இருக்கும் என்று சொல்லி அந்த ரூபத்தையே தியானம் பண்ணிக் கொண்டு ஏகாக்ர

சித்ததோட அந்த காட்டில் அன்று பகலும் பிறகு இரவுவும் காட்டு முழுவதும் தேடினான். அடுத்த நாள் பகலெல்லாம் தேடினான். பசி, தாகம் எல்லாம் மறந்து ஒரு மனதோடு நரசிம்ம ஸ்வாமியை தியானம் பண்ணிக் கொண்டே தேடி வருகிறான். ஆனாலும் அவனுக்கு கிடைக்கவில்லை. இறுதியில் மனம் நொந்துபோய், சரி நமக்குத் தான்

தெரியவில்லை, உயிரை விடுவோம் என்று பக்கத்து மரத்தில் சுத்திக் கொண்டு இருந்த கொடியை எடுத்து, தூக்குப் போட்டுக் கொள்ளப் போகிறான். அவ்வளவு சத்ய நிஷ்டை. கொடுத்த வாக்கை காப்பாற்றவில்லை என்றால் உயிரை விடுவோம் என்று உயிரை விட கழுத்தில் சுருக்கை மாட்டிக் கொள்ள போகும் போது, நரசிம்ம சுவாமி

அவனுக்கு தரிசனம் கொடுத்து விடுகிறார். ஆஹா மாட்டிக் கொண்டாயா? உன்னைத் தான் தேடிக் கொண்டு இருந்தேன் என்று சொல்லி, சுருக்கு போட்டுக்கொள்ள வைத்திருந்த அந்த கொடியையே எடுத்து அவரை கட்டுகிறான். அவரும் கட்டுப்படுகிறார், பக்த பராதீனன் அல்லவா! பத்மபாதரிடம் அழைத்துச் சென்று இதோ பாரு சாமி

பிடித்துக் கொண்டு வந்து விட்டேன், எடுத்துக் கொண்டு ஊருக்குப் போ என்கிறான். பத்மபாதரின் கண்ணுக்குத் தெரியவில்லை. வருத்ததுடன் “ஸ்வாமி நான் இத்தனை தவம் செய்கிறேன். என் கண்ணுக்கு நீங்கள் தெரியவில்லையே” என்றபோது, நரசிம்ம சுவாமி சொல்கிறார், “இரண்டு நாளில் இவன் கோடி வருடம் தவம் செய்தால்

என்ன ஒரு ஏகாக்ர சித்தம் வருமோ, அந்த அளவு ஒரு மனத்தோடு அவன் தியானம் செய்துள்ளான். இந்த வேடனோட ஸத்சங்கம் உனக்கு கிடைத்ததினால் என் வாக்கையும், கர்ஜனையையும் உன்னால் கேட்க முடிந்தது. உன் மந்திரம் சித்தி ஆகிவிட்டது என்று வைத்துக் கொள். நீ ஊருக்கு போ. நீ செய்த இந்த மந்திர ஜபம் பின்பு

ஒரு முறை பயன்படும்” என்று ஆசி கூறி மறைந்தார் பெருமாள். பிறகு அவர் காசிக்கு போகிறார் ஆதி சங்கரருக்கு சிஷ்யர் ஆகிறார். ஆதி சங்கர பகவத்பாதாளிடம் பல மதத்தவர்கள் வந்து வாதம் செய்வார்கள். ஒரு முறை நரபலி கொடுக்கும் காபாலிக மதத்தை சேர்ந்தவர்கள் வந்து வாதம் செய்கிறார்கள். அதில் ஒரு காபலிக

தலைவன், இவரை நேரடியாக வெற்றி பெற முடியாது, இவர் பெரிய தபஸ்வியாக உள்ளார் என்று ஒரு சூழ்ச்சி செய்கிறான். ஆதி சங்கரர் தனியாக இருக்கும் போது அவர் பக்கத்தில் வந்து சாமி நான் காபாலியை குறித்து வெகு நாளாக உபாசனை செய்கிறேன், எனக்கு தரிசனம் கிடைக்கவில்லை. ஒரு சாம்ராஜய பட்டாபிஷேகம் செய்து

கொண்ட அரசர் அல்லது ஒரு ஸன்யாசியின் தலையை வெட்டி பலி கொடுத்தால் சாமி தரிசனம் நிச்சயம். எங்க மதத்தின் நம்பிக்கை அது. அரசனிடம் போய் கேட்டால் அவன் முதலில் என்னை வெட்டிவிடுவான். நீ சாமியார், உன் தலையைக் கொடு என்று கேட்கிறான். உடம்பு நான் என்கிற எண்ணமே இல்லாத ஆதி சங்கரர், “ஆஹா அப்படியா

இந்த மரங்கள் பட்டுப் போனால் அடுப்பு எரிக்கப் பயன்படுகிறது. மிருகங்களின் உடம்பு கூட இறந்த பிறகு உபயோகமாக உள்ளது, கொம்பை வைத்து அபிஷேகம், தோல் வைத்து ஏதோ பயன்பாடு உள்ளது. இந்த மனித சரீரம் தான் இறந்த பிறகு பயனே இல்லாமல் இருக்கு என்று நினைத்தேன். இதுனால் உனக்கு ஒரு உபயோகம் என்றால்

நான் அதை கொடுக்கிறேன். எனக்கு ஆக்ஷேபணை இல்லை. இருந்தாலும் கூட இருக்கற சிஷ்யர்கள் எல்லாம், இந்த உடம்பின் மேல் அபிமானம் வைத்திருப்பதால் நான் ஒரு இடம் சொல்கிறேன். நாளைக்கு அந்த இடத்தில், அந்த நேரத்தில் இருப்பேன். நீ வந்து என் தலையை எடுத்துக் கொண்டு போய்விடு” என்கிறார். அப்படி ஒரு

வைராக்கியம். அடுத்த நாள் சொன்ன இடத்தில் அவர் உட்கார்ந்திருக்க, காபாலிகனும் வருகிறான். பெரிய வாளை எடுத்து அவர் கழுத்தில் வெட்டப் போகும்போது திடீர் என்று அங்கே பத்மபாதர் வருகிறார். அவருக்குள் நரசிம்ம ஸ்வாமி ஆவிர்பவித்து, அந்த காபலிகனை கிழித்துப் போட்டுவிடுகிறார். ஆதி சங்கரர் வெகு

நேரம் கழித்துக் கண்ணை திறந்து பார்க்கிறார். அந்த காபலிகனோட ம்ருத சரீரம் கிடக்கிறது. பத்மபாதர் கை கூப்பி நின்று கொண்டு இருந்தார். என்னாச்சு? என்று ஆதி சங்கரர் கேட்கிறார். அதற்கு பத்மபாதர், என்ன ஆச்சு என்றே தெரியவில்லை. நான் கங்கைக் கரையில் இருந்தேன், திடீரென்று இங்கே இருக்கிறேன்

என்று சொன்னார். “ஓஹோ! உனக்கு நரசிம்ம மந்த்ரம் உபதேசம் ஆகியிருக்கா” என்று ஆதி சங்கரர் கேட்டார். ஆமாம் முன்பு நிறைய ஆவ்ருத்தி செய்துள்ளேன், நரசிம்மர் ஒரு வேடனுக்கு தரிசனம் கொடுத்தார், எனக்கு தரிசனம் கொடுக்கலை, பின்னொரு சமயம் வந்து சஹாயம் செய்கிறேன் என்று சொன்னார் என்றார். “அதுதான்

செய்துள்ளார். நரசிம்ம ஸ்வாமி என்னை காப்பாற்ற வேண்டும் என்பதற்காக உனக்குள் வந்து இந்த காபலிகனை கிழித்துப் போட்டுள்ளார்” என்று சங்கரர் சொன்ன உடனே, இதற்கு மேல் எனக்கு என்ன வேண்டும், நரசிம்ம சுவாமி வந்து என் குருவை காப்பாற்றி உள்ளாரே என்று நரசிம்மரையும் ஆச்சார்யனையும் வணங்குகினார்

பத்மபாதர். நாம் அனைவரும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டிய அழகான ஓர் இதிகாச புராண நிகழ்வு இது.
ஹரே கிருஷ்ணா!
சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏾

@threadreaderapp please compile thanks