Thread by @kwasylewsky

Bank centralny pompuje pieniądze w obronę liry, a chwilę później Tayyip Erdoğan ponownie zabiera głos i lira już zdecydowanie traci na wartości (gdy to piszę, dolar kosztuje 13,26 TL).

Co się dzieje i czy leci z nami pilot? Obóz rządzący przekonuje, ze tak 👇

Trochę to trwało, ale władzom udało się wypracować "oficjalną narrację", która teraz jest powtarzana - zapewne przypadkiem, hehe - przez środowiska (media, analityków itd.) prorządowe. W całym tym ambarasie wokół tureckiej liry chodzi, rzecz jasna, o to, że ci, którzy zwracają

uwagę na jej niestabilność i mówią o konieczności podniesienia stóp procentowych, to krótkowzroczni przedstawiciele starego porządku, można by rzec - poddani dyktatowi mitycznych rynków (albo imperium, jak kto woli).

Tymczasem tureckie władze, na czele z Tayyipem Erdoğanem,

patrzą dalej - tam, gdzie wzrok nie sięga. Wiedzą, że nadchodzi czas wielkiej transformacji świata, i podejmują działania, które mają sprawić, że Turcy staną się "Niemcami wschodu". Osłabienie liry ma skutkować przyciągnięciem wielkich inwestorów i ich pieniędzy - takich, które

będą realnym wkładem w budowę gospodarki, a nie spekulacyjnym kapitałem obrzydliwych rynków, które nic nie wnoszą w budowę gospodarki i zarabiają na procencie.

W tej narracji władze zdają sobie sprawę z "chwilowych bolączek", jakie ponosi w tej chwili tureckie społeczeństwo, ale

jako że patrzą dalej, widzą, co jest na końcu tej drogi - powszechny dobrobyt i Turcja jako jedna z najpotężniejszych gospodarek świata. Zamierzają pomóc obywatelom przetrwać te niedogodności, ale społeczeństwo i tak musi zacisnąć zęby i zaufać liderowi, który wie, dokąd zmierza.

Czy Turcy kupią tę narrację? Zapewne sporo zależy od skali pomocy, jakiej zamierzają udzielić władze (szczegóły powinniśmy poznać wkrótce), ale wydaje mi się to mocno wątpliwe. Dużo łatwiej wierzyć w sny o potędze, gdy w portfelu nie hula wiatr. Poza tym skąd wziąć środki na

programy pomocowe? Jeśli władze wierzą, że zapewnią je umowy z ZEA, to warto przypomnieć, że podobne nadzieje wiązano w 2018 r. z inwestycjami z Kataru. Mankamentem są też liczne niespójności w narracji władz i środowisk prorządowych. Przykładowo podkreślają one, że nie

zamierzają bronić liry, ale jednocześnie cieszą się z emirackich inwestycji, bo pozwolą one ustabilizować lirę - subtelności chyba zbyt trudne do uzgodnienia w umyśle przeciętnego odbiorcy narracji.

Ta układanka jest coraz trudniejsza do utrzymania w całości. No ale może nie bez

powodu mówi się, że prowizorki są zawsze najtrwalsze 😉