Thread by @schotanus

Intrigerend is natuurlijk dat batterijen zich zo snel ontwikkelen.

Als je hier met een conservatieve boekhoudersmentaliteit naar kijkt, dan is het prima te begrijpen dat mensen er niet in geloven...

https://twitter.com/vincentdekker4/status/1161634328939548672

...maar ik heb eerder meegemaakt dat je er flink naast kunt zitten als je op die conservatieve intuïtie vertrouwt.

Ik kan me herinneren dat je in de jaren ‘80 zo tien gulden moest neerleggen voor een floppie waar 750 kilobyte op paste.

Harde schijven bestonden wel, waren zo groot als een complete computerkast, en gingen met gemak over de duizend gulden. Daar kon je dan tien, misschien twintig MB op kwijt.

En dat alles alleen te krijgen bij gespecialiseerd computerzaken.

Wat we van audio liefhebbers leerden: als je betere kwaliteit wilt heb je meer magneetband oppervlak nodig. Dus niet van die smalle cassettebandjes maar liefst mooie brede spoelen.

Het idee van miniaturisatie zat er niet echt in.

En ja, ook toen waren er liefhebbers die foto’s digitaliseerden. Al was het maar om in de winkel de kwaliteit van het beeldscherm te laten zien. Maar het kostte wel vreselijk veel geheugen om een scherm van 400 x 640 full color te vullen.

Ik heb in die tijd serieus geloofd dat het “fysiek onmogelijk” was de informatiedichtheid van een fotonegatief te overtreffen. Wat de ratio achter digitale camera’s wegnam want die zouden groter en duurder zijn voor minder kwaliteit.

...en ik zat er gloeiend naast 😳

Ja, er waren ook toen voorspellingen over de ontwikkeling die digitale techniek zou doormaken. Die nam je ter kennisgeving aan en liet je min of meer langs je afglijden.

Maar als je met de ogen van toen naar de wereld van nu kijkt, dan zie je dat die voorspellingen niet alleen zijn uitgekomen. Ze zijn in heftige mate overtroffen.

Geheugen meten we niet meer per kB of MB maar per GB of TB.

Interessante vraag, waarom was dit mogelijk?

Ik denk dat twee aspecten een rol spelen:
1) technologie
2) markt

De technologie blijkt het mogelijk te maken eindeloos verder te optimaliseren. Zolang je maar geld hebt voor research en investeringen in nieuwe, betere fabrieken, kun je het product nog weer een stapje beter maken.

Jaar na jaar na jaar...

Cruciaal is dus of je het geld hebt om telkens maar weer naar die verbetering te zoeken.

Dat is waarom de markt zo belangrijk is. De markt zou verzadigd kunnen zijn eerder dan de technologie is uitgeput. Dan houdt het ook op.

Wat voor informatie-opslag heel belangrijk was, is dat wat eerst een heel specialistische markt leek (administraties van bedrijven) uiteindelijk steeds universeler bleek.

Na de administraties kwamen de tekstbestanden, toen de computergames, de plaatjes enz. enz.

Voor de producenten van informatie opslag betekende dit dat de vraag nooit uitgeput raakte. Je kon 2x zo veel schijven maken, je verkocht ze, 2x zo veel capaciteit per schijf, je verkocht ze. Alles wat je maakte vond afzet.

Dan de vertaling naar batterijen: ik denk dat de overeenkomsten tussen informatie-opslag en gegevens-opslag enorm zijn.

Batterijen zijn niet persé makkelijk om te maken maar er is heel veel ruimte om verbeteringen te ontdekken. Als je maar geld hebt voor onderzoek.

Dan de markt!

Lijkt me eigenlijk volkomen helder, de huidige verbetercyclus is begonnen met mobiele telefoons waar men op zoek was naar steeds kleinere accu’s. Een interessante maar eindige markt.

Na de telefoons kwamen de laptops, de boormachines, de elektrische fietsen...

Nu zijn het de auto’s. Dan trucks, treinen, schepen, stationaire opslag...

Het is een markt waarvan de bodem niet snel in zicht is. Precies wat we met de harde schijven hebben meegemaakt.

En dat is de reden waarom H2 kansloos is.

Niet omdat H2 op zich geen mooie technologie is.

Maar omdat (zoals @AukeHoekstra het uitdrukt), “de batterijen zo gek doen”