Thread by @mmeeuw

Vandaag ontmoette ik Jim, geboren en opgetogen in de Tweebosbuurt. “Elke dag wandel ik door mijn oude buurt, want de Kaap is niet meer de Kaap en niet te vergelijken met deze buurt, waar ik iedereen ken” zei Jim

We trokken samen op, Jim en ik, hij vertelde me over die goeie oude tijd. Jim was ontzettend blij met de uitspraak van de kantonrechter. De glimlach op zijn gezicht kwam er vandaag niet meer vanaf.

Jim en ik troffen een dame, ook zij was verheugd. Hoewel zij, met nog één andere bewoner de enige overgebleven bewoners in haar portiek waren. Ze wees ons op de staat van onderhoud in het portiek

En ze wees ons op openstaande brievenbussen, waar nog post van bewoners lag

Zelf deden die twee bewoners er moeite voor om hun portiek leefbaar te houden. En sfeervol.

Als we bewoners tegenkomen, krijgen zij van Jim de hartelijke felicitaties toegeroepen. Een dame, afkomstig uit Kroatië, woont sinds 16 maanden in Rotterdam, spreekt vloeiend Nederlands, vroeg waarom zij de felicitaties kreeg. Jim legde haar de gerechtelijk uitspraak uit

Ze reageerde blij, want nu had ze de zekerheid van een dak boven haar hoofd, en ze ging onmiddellijk haar vrienden informeren.

Een andere dame, afkomstig uit Finland en 30 jaar woonachtig in de Tweebosbuurt, wist van de uitspraak van de kantonrechter. Tijdens het gesprek met haar verdween ook bij haar de lach niet van haar gezicht.

We ontmoetten een jonge dame, die vertelde anti-kraak te wonen. Zij was Française, de anderen in haar appartement zijn Brits, vertelde ze. Met z’n drieën betaalden zij elk € 200,- per maand. € 600, per maand voor een woning die normaliter voor € 450,- per maand verhuur wordt.

Er waren er allerlei oploopjes in de Tweebosbuurt. Vooral van bewoners met vrolijke gezichten, die elkaar allemaal omhelsden en feliciteerden met de uitspraak van de kantonrechter.

Zeker zijn van een woning, dat is feest

Ook de jonge mensen -studenten- in de buurt waren blij, want zij weten hoe lastig het is om als starter een woning te bemachtigen.

De eigenaar van de buurtsuper zei “Als ik dat geweten had, dan was ik gebleven. Ik heb net vier dagen geleden een andere winkel gekocht, in Hillesluis.”

Over een maand is hij weg uit de buurt, die hij zal missen.

En de buurt hem, want dagelijks steken ze een handje uit om hem te helpen.

Er waren meer mensen die net verhuisd waren, of nog bezig waren met de verhuis.

Een bewoner vertelde “Ik heb juist vandaag een woning aangeboden gekregen, ik woon hier 40 jaar en nu, na de uitspraak van de kantonrechter blijf ik in mijn buurt.”

Jim leidde me naar de kroeg waar veel Feyenoorders vast klant waren. “Na de wedstrijd liepen zij de brug over om met elkaar na te praten. Een kroegtijger proostte op de koningin want hij was blij met de gerechtelijke uitspraak.

We kwamen een collega tegen, die deed een ‘heidag’ in de Tweebosbuurt, samen met mensen van Het Nieuwe Instituut, de KNAW en kunstenaars in opleiding bij de Willem de Kooning

Iemand in de buurt had voor de liefhebber een jas in de aanbieding, de fiets functioneerde als tijdelijke kapstok.

Bewoners wisselden informatie uit, met elkaar en met de journalisten, want je weet maar nooit. Er was nog geen reactie bekend van Vestia, hoewel er al wel verschillende raadsleden gebeld hadden met steun

De buurtkat maakte het allemaal niet zoveel uit, zolang er bewoners waren was zijn kostje gekocht.

'Nu de rechter heeft besloten dat een aantal mensen gewoon in hun huis in de Tweebosbuurt in Rotterdam-Zuid kan blijven wonen, komt in de Rotterdamse politiek van oppositiepartijen de roep om sloop- en nieuwbouwplannen van Vestia definitief in te trekken.'rijnmond.nl/nieuws/190695/…"

Jullie weten toch, volgers, dat mijn achternaam Meeuwisse is?

Zonder die N, want dat maakt een wereld van verschil

Nee, ze heeft nog geen andere woning, vertelde de bewoonster. Ja, ze heeft woningen aangeboden gekregen, die zijn te klein voor het hele gezin. Ze staat met een buurvrouw te praten, die wel gaat verhuizen naar de Pincoffstraat. #Tweebosbuurt

“Met leedwezen ga ik, mevrouw’, vertelt de buurvrouw, die studeert. Ik moet helemaal opnieuw beginnen, ik ben hier geboren en getogen. Hier kent iedereen elkaar” Het is een verhaal dat ik telkenmale hoor. Als ik bewoners spreek. #Tweebosbuurt

Met het verdwijnen van de buurtsuper gaat een belangrijk sociaal fenomeen verdwijnen: kopen op de pof. Hij laat zijn notitieboekje zien. "Dikkat" is Turks voor "opgelet" Langzaam maar zeker is de eigenaar het aan het afbouwen, want over een maand gaat hij verhuizen #Tweebosbuurt

Terwijl hij afrekent met een dame, zegt hij dat hij nog geen enkel idee heeft hoe hij zijn koelvoorzieningen kan meenemen, want die passen bij lange na niet door de deur. #Tweebosbuurt

Zijn vaste buurthulp weet ook niet hoe zijn toekomst eruit zal zien. Nu kan hij hier elke dag twee uurtjes helpen. Maar straks? “Soms, mevrouw ga ik liever dood. Dode mensen hebben geen zorgen meer.”#Tweebosbuurt

Er lopen toeristen uit Iran door de straat. We spreken Engels, want mijn Farzi is slecht. Ze vertellen dat ze zijn gevlucht naar Italië, om hun studie architectuur voort te zetten. In Iran hebben ze geleerd over het Rotterdams bombardement, daarom verkennen ze de stad nu.

En weer al er is een man aan het verhuizen. “Ik verhuis naar Duistland’, zegt hij grappend. Want in werkelijkheid verhuist hij naar de Rosestraat. Een vriend, geboren in de Tweebosbuurt helpt hem met verhuizen.

“Komt u binnen”, zegt de bewoner, “dan laat ik u zien waarom ik al de medicijnen slik” Hij wijst me op zijn -bijna voormalige- slaapkamer. “Is dit achterstallig onderhoud?”, vraag ik. De man knikt instemmend. #Tweebosbuurt

Met trots laat hij me een Feyenoord-banner aan zijn muur zien. “Die neem ik zeker mee, net als mijn Feyenoord-fiets.” Zijn koffer met medicijnen staat paraat. #Tweebosbuurt

De verhuizing vraagt om tact, moed, beleid en trouw. Want over verhuisdozen beschikt de bewoner niet. “Te duur, mevrouw.” #Tweebosbuurt

Er stopt een man in een auto. Hij zegt “Met list en bedrog ben ik uit de buurt verjaagd, mevrouw. Ik had een oud-ijzerhandel, en zou van Vestia € 7000,- onkostenvergoeding krijgen. Nooit iets gezien. Mijn neef helpt me om dat alsnog te regelen.” #Tweebosbuurt

Ondanks de regen loopt er een bewoner op straat, hij gaat om een boodschap. Op mijn vraag of hij gaat verhuizen antwoordt hij: “Ja. Ik zal wel moeten. Naar ruim 30 jaar in deze wijk. Ik heb geen idee waarheen, ik heb nog niets gehoord.” #Tweebosbuurt

Er is een jongeman, die niet hoeft te verhuizen. “Sloop in de buurt? Daar heb ik niets van gehoord. Nee, ik huur niet bij Vestia.” #Tweebosbuurt

Bij de afvalbak spreek ik een studente, uit Amsterdam, die onder geen enkele voorwaarde in Amsterdam zou willen wonen. Ze huurt anti-kraak en weet niet uit haar hoofd wat ze betaalt, wel krijgt ze huurtoeslag. #Tweebosbuurt

Zij weet hoe moeilijk het is om als starter aan een woning te komen, want ze heeft al op meerdere plekken in Rotterdam gewoond. Er wandelt een bewoner langs, een oud-student. Ik stel het meisje en de bewoner aan elkaar voor. #Tweebosbuurt

De bewoner legt haar uit dat er vanavond een vergadering is, in het Klooster. Daar zal de advocaat van Vestia zijn, en bewoners en verschillende politieke partijen. #Tweebosbuurt

Vanaf 10 december bezoek ik zeer regelmatig de Tweebosbuurt, en documenteer fotografisch het wel en wee van bewoners in een oer-Rotterdamse arbeiderswijk. U leest het hier threadreaderapp.com/thread/1204438…

Zoals ik zei: de Tweebosbuurt schrijft geschiedenis.

“Nieuw @PvdArotterdam standpunt Tweebosbuurt zet verhoudingen in coalitie op scherp”

@pvdarotterdam En laten we de financiële handel-en-wandel-geschiedenis van Vestia niet vergeten

@pvdarotterdam Bij aankomst in de #Tweebosbuurt staan er bewoners en een meneer, die ik niet ken, voor het actiecentrum -dat overigens door bewoners “het winkeltje” wordt genoemd. Ik stel me voor aan de meneer, die van Vestia blijkt te zijn. Ze gaan met elkaar in gesprek.

De meneer van Vestia vertelt me dat hij wel weet wie ik ben, want hij leest de op de twitters mee. “Uw onafhankelijk verslag waardeer ik zeer”, zegt hij. “Zo horen we over bewoners die we anders niet spreken.”, licht hij toe.

In de voormalige tweedehandswinkel, waar de zaken nu niet goed gaan -u weet wel, de winkel die tot huis verbouwd wordt-, tref ik de Elvis-fans weer. Er staat nog een oude foto te koop, van ooit.

Eén van de heren, Carel, laat mij een filmpje zien op zijn telefoon. Het gaat over een woning die “er niet uitzag” vertelt hij. “dat filmpje heb ik gemaakt, voor Cineac, het huis is hier om de hoek en is ondertussen helemaal aangepakt.”

Hij skipt door het filmpje terwijl hij me het laat zien. “Even terugzoeken en op je gemak bekijken.” zegt hij. Hij is geboren in de Tweebosbuurt, en woont er nu weer. “Nadat ik over de hele wereld heb gereisd, In Denver gewoond, in Spanje, en op de bonnefooi door Azie getrokken”

Carel nodigt me uit naar zijn woning, want daar is het uitzicht fenomenaal en dat moet ik volgens hem gezien hebben. We wandelen naar zijn woning, en nee, hij hoeft niet te verhuizen.

Ook nu weer zijn er bewoners die van de -meestal anonieme- entree iets maken, als was het maar door er kleine attributen neer te zetten.

In zijn woning hangt een poster van ‘die goeie oude tijd”. “Als jij Rotterdammer bent’, zegt Carel, “dan weet jij wel waar de hippie-markt was in de jaren 70.” “Ja, op het Beursplein”, zeg ik. Carel en ik praten over hoefnagel-kettingen en over wat er toen mogelijk was in de stad

Carel houdt z'n persoonlijke geschiedenis goed bij, dat kun je zien aan de inrichting van zijn huis.

Op het balkon heeft Carel uitzicht op de woning waar hij geboren is, hij vertelt over zijn ouders, zij broer, de buurt, Rotterdam. “Nadat ik de mulo niet haalde ben ik in de bouw gaan werken. Daar heb ik het niet lang volgehouden. Op de vaart wel.”

Carel moet door, dus we vertrekken. “Tot ziens”, zegt hij "Wij hebben hier een Trump-knop, voegt hij grappend toe "als je hier uit het flat wil, moet je op die Trump-knop drukken.”

Eenmaal buiten kom ik één van mijn oud-studenten tegen. “Vestia weet nog niet of ze in hoger beroep gaan, want een hoger beroep gaat minstens 1,5 jaar duren”, vertelt hij, “ze wachten even af wat de politiek gaat doen. Op 30 januari is er een vergadering over de Tweebosbuurt.”

Even verderop tref ik jonge mensen -geboren Rotterdammers- die anti-kraak wonen. Ook voor hen is de toekomst ongewis: “Mevrouw, we weten niet wat de uitspraak van de rechter voor ons betekent. Wij hebben nauwelijks recht op een vaste woning. We willen hier graag blijven wonen.”

Hij, Noorder Eilander, is een lied aan het componeren, over de Tweebosbuurt. Als ik vraag of ik het mag beluiteren zegt hij: “Nee, het is nog niet af, ik heb slechts drie akkoorden. Als het af is, dan laat ik u dat weten.” We wisselen onze gegevens uit.

Zij, geboren en getogen Vreewijkse, is net afgestudeerd aan de kunstacademie – in Breda. Hij laat me trots haar afstudeerwerk zien.

Een buurman voegt zich bij ons, ook hij woont anti-kraak, ook voor hem is een betaalbare woning in de toekomst een raadsel. Hij vertelt: “De bewonersorganisatie wil zich hard maken om Vestia zover te krijgen om met anti-kraak te stoppen. De woningen zijn immers prima bewoonbaar?”

Hij weet te vertellen dat de bewonersorganisatie Vestia wil bewegen om aan hen –de anti-kraak bewoners- een normaal huurcontract te geven, zodat zij dezelfde rechten hebben als vaste huurders. En zegt hij “Alle oude bewoners moeten de kans krijgen om terug te keren naar de buurt.

In de straat is er aan man aan zijn auto aan het knutselen. “Nee, ik heb hier gewoond, moest verhuizen omdat mijn vrouw een scootmobiel heeft en ze de trap niet meer op kon.” Hij woont nu op de Kaap.

Terwijl hij de kit van z’n handen probeert te verwijderen zegt hij: “Het stadhuis, daar heb je niets aan. Als je klachten hebt, dan wordt je doorgestuurd en zeggen ze wat, maar iet doen? Dat zit er niet in.”

Terwijl we staan te praten voegt zich een man op scooter bij ons gesprek. “Ja, ik woon hier, en elke dag ga ik alle afvalbakken langs, om te kijken of er iets in zit dat ik kan gebruiken of verkopen.” Nee, hij is geen milieuactivist, hij doet dit om de armoede het hoofd te bieden

Even later spreek ik een dame. Ook zij moet verhuizen “Nee, ik weet nog niet waarheen. Alle woningen die ik kreeg aangeboden zijn veel slachter dan waar ik nu woon. Of veel te ver weg.”

Een andere dame gaat op bezoek bij haar familie, die de afgelopen maanden in Turkije verbleven. “Of zij moeten verhuizen? Ik denk niet dat ze dat al weten.” vertelt ze.

En de buurtbewoner die dagelijks trouw zijn duiven voert? Die is verhuisd, vertellen bewoners. Dat zie je direct, want het pleintje waar de duinen altijd zitten is leeg…

De brandweer en de politie zijn uitgerukt in de #Tweebosbuurt. Oorzaak: een heus waterballet in een leegstaande woning.

Je hebt zowat je zwemdiploma nodig om de woning te kunnen betreden.

De 6 brandweerlieden en de 2 agenten konden het euvel echter niet verhelpen, want Vestia is de eigenaar, en dus moet die in actie komen. Bewoners informeren andere bewoners van huizen die nog wel bewoond zijn.

En dan blijkt dat Vestia al twee weken geleden door een bewoner is ingelicht over de lekkage, maar niet is komen opdagen om het euvel te verhelpen. De brandweerlieden vertrekken.

De politieagenten wachten totdat er iemand van Vestia komt.

Na ruim een uur arriveert er iemand namens Vestia, en kan de politie vertrekken. Uit een analyse blijkt dat eerst de stroom afgesloten moet worden, voordat de waterleiding gerepareerd kan worden. “Of dat vandaag lukt is niet zeker”, vertelt de vakman me, “Ik doe mijn best.”

Er weer wordt er verhuisd, op de fiets in dit geval. “Naar West, mevrouw, ik ga in West wonen.” Zegt de bewoner die met zijn spullen in de weer is, in een poging om ze in de plastic tasjes, die aan zijn stuur hangen, te krijgen.

Verderop in de buurt wordt er ook verhuisd “Mijn moeder woont hier, we helpen haar. Ze gaat naar Spijkenisse verhuizen.”

Een buurvrouw vertelt dat zij niet hoeft te verhuizen, haar huis wordt niet gesloopt. “Wat ben ik blij dat de sloop even niet door gaat”, zegt ze, “Dat is fijn voor mijn overbuurvrouw, die heeft alleen slechtere woningen aangeboden gekregen. En ver weg, in IJsselmonde”.

De buurman is de plantjes op zijn balkon aan het verzorgen “Nee, we hebben nog geen geschikte woning aangeboden gekregen”, zegt hij, als ik vraag of hij ook moet verhuizen.

In het winkeltje vertaalt een oud-student een brief vanuit het Nederland in het Berbers, een brief die een oudere medebewoner van het Advokatenkollektief Rotterdam heeft gekregen.

Hoewel hij verhuisd is komt de duivenliefhebber toch nog even zijn duiven voeren.

Uit het oog is niet uit het hart.

Als je -Vestia- 2 weken niets doet, nadat een bewoner op kantoor wateroverlast komt melden, is dit het visuele effect.

Nog los van het vocht dat in de muren trekt, en de kosten voor uitrukkende brandweer en politie, die na ruim een uur onverrichte zake konden vertrekken.

Vandaag sprak ik een jonge jurist, die anti-kraak huurt in de Tweebosbuurt. N.a.v. de gerechtelijke uitspraak vroeg hij om contractverlenging bij Alvast. Dit is het antwoord 👇🏼Zijn reactie: “Ik moet maar weer bij mijn ouders gaan wonen, want er is geen betaalbare woning voor mij”

Omdat ik al even niet in de Tweebosbuurt was, ging ik er vandaag kijken. Er staan heren van Vestia voor een pand dat vers is dichtgetimmerd. We stellen ons aan elkaar voor, de heren vertellen te weten wie ik ben, vanwege mijn onafhankelijke verslaglegging op twitter.

Het pand waar ze voor staan is dichtgetimmerd, want zo vertellen ze: “Hier is gisteren een ontruiming geweest, het pand stond op het punt om gekraakt te worden. Dat hoorden we van een bewoner, die iemand met een boormachine had zien rommelen.”

Vestia heeft toen direct de politie gealarmeerd, omdat zij kraken proberen te voorkomen. De bewoner heeft ook geklaagd over geluidsoverlast “harde muziek”. Er zijn 19 mensen gearresteerd.

Een bewoonster van de overkant heeft alles zien gebeuren. “Ze woonden er al langer, en we hadden geen last van hen. Ze zijn erg sociaal en helpen de ouderen in de buurt.”’ vertelt ze “De geluidsoverlast komt van de anti-kraak-bewoners, en zijn we niet allemaal jong geweest?”

De bewoonster heeft alles gefilmd, ze gaat me haar filmpjes toesturen. Ze vertelt “Rijke lui in driedelig pak, die komen hier in de buurt hun oorverdovende spullen halen bij dealers. Daar zou iets aan moeten gebeuren.”

Terwijl we staan te praten spreekt een dame ons aan, ze woont aan de overkant waar de huizen 26 jaar oud zijn. Ze heeft vorige zomer een klacht ingediend bij Vestia, want de woning is vochtig. “Het schilderij van mijn broer is nu beschadigd, Vestia is komen kijken en doet niets.”

“Dat kan toch niet?” vraag ik aan de wijkbeheerder van Vestia. Hij is het eens en loopt direct met de bewoonster naar kantoor om zaken te regelen. De bewoonster bedankt me hartelijk….

Even later spreek ik een bewoonster, ze is Schots, dus we praten Engels. “De ontruiming gisteren was een pijnlijke ervaring’, vertelt ze “Er waren zeker 15 agenten, met honden. Eén van de bewoonsters, een jonge vrouw, is hard tegen de borst geslagen door een man van Vestia”

“Tijdens de ontruiming kregen de krakers steun van de bewoners”, vertelt een bewoonster. Een andere bewoonster vertelt dat de krakers het pand vredelievend wilden verlaten, en dat de politie desondanks een hond op hen afstuurde.

Weer een andere bewoner vertelt “De meeste gearresteerden zijn nu vrij. Er zit nog één man in vreemdelingendetentie, hij is een Vlaming. Een andere man is nog niet vrijgelaten. Die man zit in een asielprocedure.”

Als ik een Rotterdams-Turkse bewoonster vraag of zij moet verhuizen zegt ze “Ja, ik woon hier tijdelijk, straks mag ik weer terug naar mijn eigen woning, als die is opgeknapt.” Dat is drie straten verderop.

In het buurthuis spreek ik een jonge man, die de verhalen van de bewoners bevestigt: “Het politieoptreden was buitenproportioneel.” Als ik later de filmpjes krijg toegestuurd en ik bekijk ze, wordt ik er niet vrolijk van.

De buurtsuper is nog open, en het is er druk. De prijskaartjes van de buurtsuper krijgen tegenwoordig een artistieke invulling.

Bij het verlaten van de wijk is Vestia druk met het plaatsen van nieuwe panelen voor een leegstaande woning. Ook nu komt er politie aan te pas.

Een ontruiming, 19 arrestaties, en er valt niets over te lezen in de Rotterdamse media ....

"19 people were arrested during the illegal eviction of two squats opened for more than a week. That adds up to 21 arrestations in two days.

Most people were released but police stills keeps two people in the station that might be facing deportation."
enoughisenough14.org/2020/01/24/rot…

Overigens beraadt Vestia zich op de vervolgstappen na de gerechtelijke uitspraak. En dan zou het kunnen dat de anti-kraak-huurders langer mogen blijven. Althans: dat zou je kunnen opmaken uit de rectificatie van huuropzegging per 31-3-2020 van Alvast.

Klinkt grimmig, de strijd verhardt in de Tweebosbuurt

"Het is een wijk met keurige mensen", legt Laparlière uit. "Mensen kennen elkaar en zeggen elkaar gedag. Als de Hollandse buurvrouw een paar dagen in het ziekenhuis heeft gelegen dan staat er een pannetje soep van de Turkse buurvrouw klaar."
rijnmond.nl/nieuws/191268/…

“De krakers houden de Tweebosbuurt levendig.” “Ze koken voor mensen uit de buurt”, aldus Menno Jansen, namens de bewoners

"Vestia gaat dus wel in hoger beroep, wat naar verwachting wel anderhalf jaar gaat duren."

Dus als ik het goed begrijp kunnen de 17 bewoners die de rechtszaak wonnen, nog 1,5 jaar in een wijk wonen waar het merendeel van de 535 woningen leegstaat? Hoeveel gaat dit de woningcorporatie Vestia kosten? Weegt dit op tegen de € 27 miljoen die Vestia na sloop ontvangt?

Er was een rechtszaak Vestia tegen krakers in de Tweebosbuurt. Advocaat van Vestia eist dat de rechter een uitspraak doet over alle leegstaande woningen: die mogen niet gekraakt worden.

Er staan 3 krakers voor de rechter en Vestia wil ‘niet elke week in de rechtszaal zitten’, ze verwachten meer krakers, wegens berichten in lokale pers

Op zich absurd dat je een gerechtelijke uitspraak eist over panden die niet gekraakt zijn. Vestia hangt de fictie aan dat eventueel in de toekomst gekraakte woningen onder verantwoordelijkheid van gedaagden vallen

De advocaat van Vestia zei dat de gesprekken met bewoners vooral bedoeld zijn om hen alsnog te bewegen te verhuizen, om het proces te versnellen (gejoel van bewoners uit de zaal)

De advocaat van de krakers zei dat ze recht hebben op een eigen huis, dat er woningnood is, dat de krakers oudere mensen in de wijk helpen, en dat er geen spoedeisend belang is voor Vestia

Ook zei de advocaat dat de krakers net als bij Alvast een overeenkomst willen met Vestia, en dat zij de door Vestia gesloopte voorzieningen (gas, water, toilet)hebben gerepareerd

Vandaag hebben de anti-kraak huurders in de Tweebosbuurt van Alvast dit bericht gekregen.

Het is overigens een interessante tekst, vanuit juridisch oogpunt.

"... is besloten dat de tijdelijke verhuringen na 31 maart toch doorlopen..." 👩🏽‍💻

Een paar regels verder: "Er is hier nadrukkelijk geen sprake van een nieuwe huurovereenkomst of verlenging..." 💁🏽‍♀️

Een Rotterdams-Turkse familie vertelt dat ze blij zijn dat ze zelf niet hoeven te verhuizen. Wel maken ze zich zorgen om de buurt, want “De Tweebosbuurt wordt zo langzamerhand een spookbuurt, mevrouw. Je ziet bijna niemand meer op straat.

Andere bewoners vertellen dat er meer politie in de wijk te zien is, veel meer dan vroeger. Bewoners worden zomaar, willekeurig, op straat aangehouden en moeten hun identiteitsbewijs laten zien.

Een bewoner vertelt “Er is een jongedame gearresteerd omdat ze de hond, die ze aan het uitlaten was, niet aan de lijn had. Ze heeft 30 uur vastgezeten en is uitgezet naar Frankrijk, omdat ze Française is.

Gearresteerd en uitgezet omdat ze de hond uitliet.”

In één van de woningen is een nieuwe kraker gaan wonen. “Nee, de andere krakers ken ik niet, ik handel zelfstandig. Komt u even binnen”, zegt hij “Ik heb twee pitbulls die bijten, die zal ik even in de douche zetten.”

Hij ver-excuseert zich: “Mijn vriendin ligt nog op bed”, zegt hij “ze heeft griep, en ze heeft maar één nier, dus ze doet even rustig aan.” "Oei! Beterschap" zeg ik tegen de jongedame

“Toen ik hier vrijdag kwam had ik alleen een tafel”, vertelt hij “Alle andere spullen hebben we hier op straat gevonden. Het fornuis, de magnetron, de stoelen, de gordijnen. Alles eigenlijk."

Er hangt kunst aan de muur “Heb jij dat gemaakt?”, vraag ik “Nee hoor dat lag ook op straat.”

“Toen ik hier vrijdag kwam heb ik me voorgesteld aan alle buren, vanmiddag ga ik naar de bewonersvergadering. Vanochtend is Vestia langs geweest, met de wijkagent. Het was een prettig gesprek.”

Even verderop spreek ik een man; hij is boekhouder, 12 jaar gelden uit Servië gevlucht en woont sindsdien in de Tweebosbuurt. Hij wijst op de posters. Hij knokt voor betaalbare huisvesting, want meer dan € 400,- per maand kan hij niet betalen.

Hij vertelt dat hij politiek vluchteling is en nodigt me uit om zijn huis te laten zien, hij houdt niet van rommel. Hij is dol op Mondriaan, de muren heeft hij allemaal zelf geschilderd. Hij wil niet uit de wijk weg, en snapt dat hij met zijn rug tegen de muur staat.

Van Vestia heeft hij te dure woningen aangeboden gekregen, dus gaat hij zelf op zoek. Hij valt in de categorie ‘urgent” en laat me zien op hoeveel woningen hij gereageerd heeft. Hij bladert door zijn archief, ik lees de getallen.

Van Vestia heeft hij te dure woningen aangeboden gekregen, dus gaat hij zelf op zoek. Hij valt in de categorie ‘urgent” en laat me zien op hoeveel woningen hij gereageerd heeft. Hij wijst op een adres in Crooswijk, ik lees “917 van 2646”.

Er is duidelijk woningnood.

Op alle deuren in zijn huis heeft hij een sticker geplakt, om zichzelf moed in te praten.

Op de hoek van de straat is er nieuwe maatschappijkritische graffiti aangebracht: “Hoeveel wijken voor de rijken?”

In het portiek boven hem wonen nog mensen, aan de ene kant. Aan de andere kant heeft Vestia metalen platen geplaatst. “Triest mevrouw, het bevordert het gevoel van veiligheid niet. Vroeger speelden hier kinderen, nu zie je veel politie op straat”.

Verderop valt mij op dat er gordijnen van wat je zou zeggen een winkel open zijn. Alle andere keren dat ik er kwam zaten die potdicht. “Komt u binnen”, zegt een jongeman.

Hij vertelt dat ze met drie kunstenaars deze ruimte van Alvast huren, voor zo’n € 300,- per maand. Ze hebben er hun ateliers en ze mogen er niet slapen. Ook zij hebben de dingen die voor de sier in hun atelier staan of hangen, op straat gevonden.

Volgens hen heeft er een voetbalclub in het pand gezeten, dat denken ze naar aanleiding van een vondst die ze deden. Die hebben ze respectvol in ere hersteld.

Ook zij signaleren meer politie op straat te zien. Eén van hen is geluidskunstenaar, maar nu heeft hij een stuk van een schapenvel gekristalliseerd. Dat was een test, nu gaat hij een heel schaap kristalliseren. Dat schaap is al dood en komt uit Drenthe.

Buiten is een man, met een boodschappenwagen vol oude kranten, op zoek naar een papierbak. Die kan hij niet vinden, dus gooit hij alles bij het restafval. Nog net op tijd kan ik een aantekening vastleggen van de krantenbezitter: "Geluk is ook niet alles".

In #raad010 begint bijna de bespreking over de Tweebosbuurt. U kunt hier meekijken rotterdam.raadsinformatie.nl/vergadering/68…

Er is een brief van #fnv waarin nog eens is uitgelegd wat de uitspraak van de rechter op 10 januari in het kort is.

"Eén of meerdere politieke beslissingen zijn onvoldoende reden. Er is geen sprake van bouwkundige gebreken, ernstige stedebouwkundige en/of sociale problematiek"

En er is een brief van de bewoners #raad010

Vandaag was ik na lange tijd weer in de Tweebosbuurt. De buurtsuper, waar buurtbewoners terecht konden met hun zorgen en op de pof konden kopen, is dicht. Gesloten. Verhuisd. Morgen zal ik jullie meer vertellen.

De buurtsuper is dus verhuisd, naar Hillesluis. Zijn zaak is nog niet open, want dat kost tijd, er valt nog veel te doen.

Wel mocht ik -als buurvrouw, want zo heet ik inmiddels in de #Tweebosbuurt- alvast een blik binnen werpen

Boven in de kantine voor het personeel is overal aan gedacht #Tweebosbuurt

Er gaan geruchten onder bewoners dat er ontruimingen plaats zullen gaan vinden … #Tweebosbuurt

In ieder geval staan er mensen van Vestia met sleutels portiek-deuren open te maken, terwijl zij met de politie staan te bellen. #Tweebosbuurt

In sommige gevallen zal het openmaken van een deur niet meevallen … dat snapt een kind #Tweebosbuurt

Hoe dan ook er is ontbijt, in de tuin #Tweebosbuurt

Een man heeft een stuk ijzer gevonden, dat hij nu op z’n fiets gaat proberen te monteren. Zo heeft hij een bijverdienste voor vandaag. #Tweebosbuurt

Een buurvrouw vertelt dat ze niet hoeft te verhuizen. Wel maakt ze zich grote zorgen over de wijk, het spookt er en haar beste vriendinnen zijn noodgedwongen verhuisd. #Tweebosbuurt

Er zijn met fluorescerende kleuren allerlei codes op de weg gezet. Een bewoner: “Dat is geen spoorzoekertje voor kinderen, dat zijn lekken waar ze de waterleiding gaan afsluiten om de woningen onbewoonbaar te maken”. #Tweebosbuurt

In een gesprek vertellen twee jonge adolescenten me dat het zwaar tegenvalt een woning te vinden, en dat zij eigenlijk daardoor zwaar geïnteresseerd raken in kraken. “Want wat kunnen wij anders? Wonen is een recht”, mevrouw. #Tweebosbuurt

Hoewel het al wat later op de dag is, wandel ik naar het ontbijt in de tuin. #Tweebosbuurt

Het is steeds stiller in de wijk, vertelt een bewoonster die één van de 17 is die de rechtszaak tegen Vestia heeft gewonnen en er voorlopig mag blijven wonen. “Vroeger speelden hier de kinderen, die nu allemaal weg zijn.” #Tweebosbuurt

De buurvrouw heeft het er moeilijk mee, ze is blij met de reuring die het georganiseerde ontbijt nu voor even leven in de wijk terugbrengt #Tweebosbuurt

Langzaam maar zeker wordt het er drukker. Vanwege de geruchten van ontruiming door de politie hebben veel bewoners slecht geslapen, zij strekken de benen, op de stenen tennistafel in de zon. #Tweebosbuurt

Terwijl de maaltijd in vreedzaam samenzijn wordt genuttigd komen er mensen in uniform langs, met bodycam. Nee, ze zijn niet van handhaving, noch van de politie. Ze zijn ingehuurd. “Door Vestia?’ vraagt een bewoners. Het antwoord blijft uit #Tweebosbuurt

De mannen leggen uit dat hun bodycam niet aan staat. Dat doen ze als het nodig is, en ook dan moeten ze vaak te lang wachten op de politie. “Nou, maak je geen zorgen, in deze wijk is de politie er binnen de kortste keren” grapt een bewoner #Tweebosbuurt

Ondanks het feit dat er een vreemde spanning in de wijk hangt -vanwege de geruchten van ontruiming- laten de bewoners het hoofd niet hangen: er wordt gespeeld, muziek geluisterd en ge-netwerkt #Tweebosbuurt

Samenvattend: het was een nuttig ontbijt, dat ongemerkt overging in de lunch en waarvoor je je moet haasten om niet aansluitend een avondmaal te nuttigen #Tweebosbuurt

In de #Tweebosbuurt zijn huizen dichtgemetseld. Dat organiseert Vestia om krakers uit de woningen te weren, lees ik in een brief die een bewoner me laat zien.

In die brief staat: “Onze taak is om het wonen voor en leven in de #Tweebosbuurt van huurders van Vestia en leegstandsbeheerder Alvast zo prettig, veilig en leefbaar mogelijk te houden.”
Volgens bewoners helpen dichtgemetselde woningen dar niet aan mee

Een bewoner – die er mag blijven wonen, vanwege een gerechtelijke uitspraak- vertelt dat het hoger beroep van Vestia in die zaak nog zeker anderhalf jaar op zich laat wachten. Ik vraag hoe leefbaar de wijk nog is. Hij kijkt me hoofdschuddend aan. #Tweebosbuurt

Je hoeft geen rocketscience te beheersen om te begrijpen wat de bewoner bedoelt, als hij praat over de slechte omstandigheden. “Dit is het pad naar mijn berging”, zegt hij. #Tweebosbuurt

Op de eerste etage is de woning dichtgemetseld door Vestia, de kranen staan daar al maanden open. In het pand gaat het water z’n goddelijke gang. Dat is goed te zien aan de tuinen, waar je kunt zwemmen als je wilt. #Tweebosbuurt

Je vraagt je af wat dit betekent voor de bewoners … zeker als je bedenkt dat mensen hier noog anderhalf jaar zullen wonen. Je vraagt je af wat Vestia onder “prettig, veilig en leefbaar” verstaat, want ze zijn al maanden terug geïnformeerd over dit waterballet #Tweebosbuurt