İstanbul’da yenilememiz gereken 50.000 bina varsa, binaları ortalama 1.500 m2 kabul eder isek; yenilememiz gereken 75 milyon m2 var. Metrekaresi 1.500 TL’den inşaat yaparsak; 112 milyar 500 milyon TL eder. 18 milyar dolar yani.
1 ay içerisinde her yapıya bir yönetici atanmasını talep edersek, 3 ay içerisinde her binanın zorunlu olarak risk raporunu almayı talep edersek, 1 sene içinde ruhsat almayı zorunlu tutarsak, 3 sene içinde bina yenilemeyi zorunlu tutarsak ancak bu sorunun altından kalkarız.
İsteyen bu işi müteahhit ile yapar, isteyen dairelerini küçültmeyi kabul eder; bu şekilde yeni çıkacak dairelerin bedeliyle inşaatı karşılar, Dünya Bankası’ndan bu işler için olan fonlarla 15 yıl geri ödemeli kredilerle ödenir. Zemin konuşmayı fay konuşmayı geçip rakam konuşalım.
Bu hesabı işinde çok iyi bir inşaat mühendisi ile kabaca yaptık. Elbette ki bu hesabı herkes yapar. Bunca yıl gerçekten çalışmamız gereken ödevlere başlamak yerine kenarından dolaştık. Konuşacağımız zemin artık ~50.000 binanın bir an önce yıkılması gerektiğine odaklanmalı.
Ülkemizde (güçlendirilen okul sayılarını tam bilmiyorum) düzenli olarak hiç bıkmadan güçlendirilen tek yapı grubu banka şubeleri oldu. Bazı mühendislik büroları 20 yıldır sadece banka şubesi projelendirip uyguluyor. Her yapıya bir bankacı denetmen de atanabilir, oldukça ciddiler
Ülkemizde bir mevzuat değişecek diye net bir karar alındığında; otopark yönetmeliği gibi, müteahhitlik sınıflandırması gibi, insanlar koşa koşa gidip ruhsatlarını alıyor. Yeter ki model konulsun,net kararlar alınsın, herkese eşit-imtiyazsız uygulanacağı hissettirilsin, halk uyar.
