'चार लोक काय म्हणतील.'
या चार शब्दांच्या वाक्यावर आपण जे आयुष्य काढतो ना.त्या आयुष्याला सरतेशेवटी चार पै ही किंमत राहत नाही.आज आपण जे काही निर्णय चार लोकांना भिऊन घेत नाही ना.त्यामुळे आपल्याच जीवनाचा हिशोब हच्च्याहच्च्याने चुकत जातो आणि शेवटी आपल्या हाती शून्य मिळते. #थ्रेड #म
या चार शब्दांच्या वाक्यावर आपण जे आयुष्य काढतो ना.त्या आयुष्याला सरतेशेवटी चार पै ही किंमत राहत नाही.आज आपण जे काही निर्णय चार लोकांना भिऊन घेत नाही ना.त्यामुळे आपल्याच जीवनाचा हिशोब हच्च्याहच्च्याने चुकत जातो आणि शेवटी आपल्या हाती शून्य मिळते. #थ्रेड #म
हे जे चार लोक आपण म्हणतो ना. ते ना आपल्या सुखात असतात ना दुःखात.एकवेळ ते आपल्या सुखात आपल्या सोबत दिसतील पण असतीलच अस नाही.दुःखाचा तर विषयच नाही. मग त्यांचा विचार करून मी माझं जीवन का व्यतीत करावं? हा प्रश्न आता प्रत्येकाला पडायला हवा.अन्यथा आठरा पगड जातीचा आपला समाज असाच राहील.
आज एकुणात माझ्या समोर जी परिस्थिती आहे त्याचं आकलन या बाहेरच्या लोकांना किती झालेलं असतं?मी कितीही मेहनत घेऊन काही चांगलं करायचं म्हणलं आणि चांगलं केलं तरीही हा समाज जर मला नावं ठेवणार असेल तर या समाजाची ऐशितैशी करायलाच हवी.हा ठाम निश्चय आता गरजेचा आहे.त्याशिवाय आयुष्य जगायचं कस?
'लोक काय म्हणतील?' हा प्रश्न आपल्या भारतीयांच्या आयुष्याचा अविभाज्य भाग झाला.त्यास आता कितीतरी शतके लोटली.या प्रश्नाने समाजाचं किती भलं झालं? या प्रश्नाला प्रामाणिकपणे आतातरी आपण भिडणार की नाही हा सवाल आहे.असंच मन मारत जगणं या समाजाने अजून कुठपर्यंत सहन करायचं? यक्ष प्रश्न आहे!
'या जगात असा कोणताच मनुष्य नाही ज्याच्या वर्तनावर कधी टीका झाली नाही.' लोक काय म्हणतील हा विचार हा आपल्या जीवनातील कम्फर्टनेससाठी सगळ्यात मोठा स्पीडब्रेकर आहे. काही वेळा आपण तो पार ही करू शकत नाही..कारण आपली इच्छाशक्ती ही आपल्या सामाजिक इज्जतीच्या खोट्या बुरख्याखाली दबलेली असते.
'रस्त्याने जाताना पाय घसरून पडल्यानंतर उठताना माणूस आपल्याला किती,काही लागलं का? हे पाहण्याआधी आपल्याला पडताना कोणी पाहिलं का? हे पाहतो.' ही आहे आपली सामाजिक इज्जतीची मानसिकता.. या मानसिकतेतून आता आपण बाहेर पडायला हवं..बिनधास्तपणे स्वतःचा कम्फर्ट शोधून त्याचा आनंद घ्यायला हवा.
माझ्या अगदी जवळचे काही नातलग आणि व्यक्ती यांचा फक्त मी विचार करायला हवा.. कारण त्यांना आपली परिस्थिती माहिती असते आणि त्यावरून ते आपल्या यशापयशाचे योग्य समीक्षण करतील. आपण त्यांचाच तेवढा विचार करून आपली निर्णयक्षमता वापरायला हवी. बाकी समाजाचा आपल्याशी संबंध काडीचाही नसतो.
लोकांचा विचार करायचा नाही याचा अर्थ अगदीच तारतम्य सोडून वागणं असा न्हवे.
एखादी गोष्ट करत असताना मी काही समाजविघातक करत नाही ना..चुकीच्या गोष्टींना खतपाणी घालत नाही ना..कोणावर अन्याय, अतिक्रमण, सक्ती, फसवणूक करत नाही ना. या गोष्टी हजारदा पडताळायला हव्यात.
एखादी गोष्ट करत असताना मी काही समाजविघातक करत नाही ना..चुकीच्या गोष्टींना खतपाणी घालत नाही ना..कोणावर अन्याय, अतिक्रमण, सक्ती, फसवणूक करत नाही ना. या गोष्टी हजारदा पडताळायला हव्यात.
आपण घेतलेला निर्णय एकवेळ चुकला तरी चालेल.पण तो कोणास घाबरून घेतलेला नसावा.निर्णय चुकला तरी तो सर्वस्वी आपला होता.त्याची जबाबदारी माझीच आहे.हा विचार मनात रुजला तर आणि तरच आपण आपल्या अपयशाचे खापर फोडण्यासाठी कारण शोधणार नाही.अन्यथा आज सामाजिक आघाडीवर एकमेकांना दोष देणं सुरूच राहील.
ही एकमेकांना दोष देण्याची परंपरा आता आपण खंडित करायला हवी..कारण आज आपल्या भारतीय समाजात जो काही सामाजिक, राजकीय, आर्थिक गोंधळ सुरुय तो एक असमाधानी समाजाचा परिपाक आहे.. भारतीय समाज असमाधानी आहे त्याचं मूळ आहे आपली स्वतंत्र विचारशक्ती आणि निर्णयक्षमता आपण गहाण ठेवली.
'आज आत्तापासून एक एकसंध संघटित समाज म्हणून मी माझ्या समाजबांधवांना पूर्ण स्वातंत्र्य आचार, विचार ,उच्चार यांचे देईन.' या शपथेची गरज आहे. खरंतर हे आपल्या संविधानातील तत्व आपण जगतो का? पाळतो का? आत्मपरीक्षण करायला हवं आपण..काळाची गरज आहे ती. तरच आपण माणूस म्हणून या समाजात राहू शकू.
आज सामाजिक पातळीवर आपण अभूतपूर्व गोंधळ घालून ठेवलेला आहे.त्यास भिडण्यासाठी आपल्या प्रत्येकात एक आंतरिक बळ असायला हवं.ते आंतरिक बळ आपल्याला आपल्या स्वच्छ विचारातूनच मिळेल.विचार सुधारण्यासाठी तसा प्रयत्न तरी आपला व्हायला हवा.अन्यथा आपलं जीवन 'लोक काय म्हणतील?' या प्रश्नाने संपेल.❤
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
