'वाजवितो पावा तो कृष्ण मुरारी...वेडी झाली राधा ऐकून बासरी..!!'
हल्ली भल्या पहाटे ही गवळण काळीज जिंकून घेतेय.
सध्या मी सांगली जिल्ह्यात एका खेडेगावात वास्तव्यास आहे.. तिथल्या डोंगराच्या कुशीत एक मंदिर आहे.. त्या मंदिरात राधाकृष्णाच्या गवळणी रतीब घालत असतात.❤ #म #थ्रेड
हल्ली भल्या पहाटे ही गवळण काळीज जिंकून घेतेय.
सध्या मी सांगली जिल्ह्यात एका खेडेगावात वास्तव्यास आहे.. तिथल्या डोंगराच्या कुशीत एक मंदिर आहे.. त्या मंदिरात राधाकृष्णाच्या गवळणी रतीब घालत असतात.❤ #म #थ्रेड
गावाकडची माणसं इतकी मऊसूत का असतात? त्याचं कारण हेच असावं बहुतेक.. पहाटेचा पिन ड्रॉप सायलेन्स.. त्यात या मंजुळ गवळणींचा संगीतनाद.. हृदयात प्रेमाचा पाझर नसानसांत भिनस्तोवर घालत असतो.
गेल्या महिन्यात असाच एका खेडेगावात होतो..तिथं एक एकनाथ महाराजांच भारुड रोजच्या रोज ऐकायला मिळायचं.
गेल्या महिन्यात असाच एका खेडेगावात होतो..तिथं एक एकनाथ महाराजांच भारुड रोजच्या रोज ऐकायला मिळायचं.
सत्वर पाव गं मला, भवानी आई रोडगा वाहीन तुला।
सासरा माझा गावी गेला तिकडंच खपवी त्याला - भवानी आई।
सासू माझी जाच करिते, लवकर नेई गं तिला - भवानी आई।
जाऊ माझी फडाफडा बोलते, बोडकी कर गं तिला - भवानी आई।
नणंदेचं कार्ट किरकिर करतं, खरूज येऊ दे त्याला - भवानी आई।
सासरा माझा गावी गेला तिकडंच खपवी त्याला - भवानी आई।
सासू माझी जाच करिते, लवकर नेई गं तिला - भवानी आई।
जाऊ माझी फडाफडा बोलते, बोडकी कर गं तिला - भवानी आई।
नणंदेचं कार्ट किरकिर करतं, खरूज येऊ दे त्याला - भवानी आई।
दादला मारून आहुती देईन, मोकळी कर गं मला - भवानी आई।
एका जनार्दनी सगळेच जाऊ दे, एकटीच राहू दे मला,
भवानी आई रोडगा वाहीन तुला॥
काय अप्रतिम भारुड आहे हे..गर्भितार्थ देणारं हे साहित्य रोज पहाटे कानठळ्या बसवणार असेल तर माणसं आतूनच निर्मळ व्हायला सुरुवात होईल ना..!
एका जनार्दनी सगळेच जाऊ दे, एकटीच राहू दे मला,
भवानी आई रोडगा वाहीन तुला॥
काय अप्रतिम भारुड आहे हे..गर्भितार्थ देणारं हे साहित्य रोज पहाटे कानठळ्या बसवणार असेल तर माणसं आतूनच निर्मळ व्हायला सुरुवात होईल ना..!
संत एकनाथ महाराजांनी साडे तीनशे च्या आसपास भारुडे लिहली..सगळीच्यासगळी समाजास आत्म सुखाचा संदेश देणारी ठरली. आपलं समाजमन त्यापासून साक्षात बेदखल राहिलं.. हे आपल्या समाजाचं दुर्दैव..
अभंग, भारुडे, गवळणी हे साहित्य आपण वारकरी संप्रदायापुरते मर्यादित ठेवले..
अभंग, भारुडे, गवळणी हे साहित्य आपण वारकरी संप्रदायापुरते मर्यादित ठेवले..
सगळ्याच गोष्टींकडे पहाण्यासाठी आपल्याकडे एक चष्मा तयार असतो.. आपण त्याच चष्म्यातून पाहून काहीएक अर्थ त्या गोष्टींविषयी लावत असतो..
आज कृष्णाचं उदाहरण घ्या.. कृष्ण होऊन गेला किंवा नाही.. यात फरक नाही पडत..पण साहित्यात त्या निमित्ताने काहीएक जीवनमूलक तत्वज्ञान तयार झाले.
आज कृष्णाचं उदाहरण घ्या.. कृष्ण होऊन गेला किंवा नाही.. यात फरक नाही पडत..पण साहित्यात त्या निमित्ताने काहीएक जीवनमूलक तत्वज्ञान तयार झाले.
ते तत्वज्ञान आपल्याला जर आनंदी जीवन जगायला योग्य मार्ग दाखवणार असेल..तर मला त्याविषयी त्वेष बाळगण्याची काहीच गरज नसेल.. हीच बाब इतर धर्मीय साहित्याबद्दल ही आहे. आज कृष्ण केवळ आपण प्रेम आणि दांडिया एव्हढ्यापुरता मर्यादित केला..ही आपली अक्षम्य चूक होती..
संत माऊली असतील की जगद्गुरू संत तुकोबाराय असतील समकालीन इतर सगळेच संत..त्यांनी जे ज्ञानमूलक साहित्य निर्माण करून ठेवले..त्यास या पृथ्वीतलावर तोड नाही..पण आपण कोण्या शेक्सपिअरसाठी नटून बसलो.. अर्थात शेक्सपिअर महानच होता.पण आपण आपल्या हातचे सोडून पळत्यामागे किती धावणार? प्रश्न आहे.
आज संत साहित्यातील एक ओवी Phd साठी घ्यावी लागते..म्हणतात.. किती ताकद असेल त्या लेखनात? कुठून आली असेल ही प्रगल्भता? ती ताकद आणि ती प्रगल्भता तत्कालीन सामाजिक परिस्थितीतून आली..त्यावेळची परिस्थिती आणि आजची परिस्थिती वरवर वेगळी वाटत असली तरी फारसा फरक नाहीय.सुज्ञाना पटेल हे वाक्य.
मग प्रश्न आहे.. त्या संत साहित्यातून आपण नेमकं शिकलो काय? आज तीन चारशे वर्ष झाली असतील हे साहित्य होऊन.. ती साहित्य निर्माण परंपरा आपण पाळली नाही ती नाही..निदान त्यातून काहीएक शिकवण घेऊन समाजास सुखी करण्याचा अट्टाहास ही आपण करू नये..
ही लक्षणं काही महासत्ता होण्याची स्वप्न पहाणाऱ्या समाजास महासत्ता होऊ देतील असं वाटत नाही.
'समाज नंतर सुधारेल अगोदर व्यक्तीने स्वतः आतून सुधारायला हवे.' त्यासाठी फक्त संत साहित्य न्हवे तर मिळेल तो मार्ग ज्याचा त्याने आपलासा करावा.
'समाज नंतर सुधारेल अगोदर व्यक्तीने स्वतः आतून सुधारायला हवे.' त्यासाठी फक्त संत साहित्य न्हवे तर मिळेल तो मार्ग ज्याचा त्याने आपलासा करावा.
तर हा समाज उद्या 'याची देही याची डोळा' जिवंत दिसेल..
अन्यथा हल्ली जी काही खुळचटपणाची जबाबदारी राज्यसंस्थेने आणि संविधानिक संस्थांनी उचलली आहे.. त्यास आवरणे कठीण आहे.
ती जबाबदारी पेलण्यासाठी समाजास आतून निर्मळ व्हावे लागेल. त्यासाठी असे काही प्रयत्न तरी व्हायला हवेत.❤
अन्यथा हल्ली जी काही खुळचटपणाची जबाबदारी राज्यसंस्थेने आणि संविधानिक संस्थांनी उचलली आहे.. त्यास आवरणे कठीण आहे.
ती जबाबदारी पेलण्यासाठी समाजास आतून निर्मळ व्हावे लागेल. त्यासाठी असे काही प्रयत्न तरी व्हायला हवेत.❤
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
