"ज्ञान्या जाऊ नको इंद्रायणीत अंघोळीला, इंद्रायणी बाटवशील..!"
लहानग्या ज्ञानेश्वराला समाजाने ही वागणूक दिली..
समाजाचा एवढा तिटकारा सोसूनही..पुढे तोच कैवल्याचा पुतळा.. 'किंबहुना सर्वसुखी' म्हणत जगाच्या कल्याणाला उत्तरला.
समाजाने भगवंताला सोडलं नाही..संत कसे सुटतील? #थ्रेड #म
लहानग्या ज्ञानेश्वराला समाजाने ही वागणूक दिली..
समाजाचा एवढा तिटकारा सोसूनही..पुढे तोच कैवल्याचा पुतळा.. 'किंबहुना सर्वसुखी' म्हणत जगाच्या कल्याणाला उत्तरला.
समाजाने भगवंताला सोडलं नाही..संत कसे सुटतील? #थ्रेड #म
रेड्या मुखी वेद बोलावले..निर्जीव भिंत चालवली.. किती तो हक्क? समाजाने एवढा त्रास दिला.. मनात आणलं असतं तर ते समाजाचे वाईट सहज करू शकले असते..पण, ज्ञानेश्वर माऊली झाले..
अवघ्या 22 वर्षाच्या आयुष्यात.. ज्ञानेश्वरी जगाच्या कल्याणास मागे ठेवून गेले.
जाता जाता पसायदान देत..सुखीया झाला.
अवघ्या 22 वर्षाच्या आयुष्यात.. ज्ञानेश्वरी जगाच्या कल्याणास मागे ठेवून गेले.
जाता जाता पसायदान देत..सुखीया झाला.
विठ्ठलपंत आणि रुक्मिणी आई ला चार अपत्य.. निवृत्ती, ज्ञानदेव, सोपान, मुक्ताई.सर्वच संत झाले.एका वाक्यावर Phd होईल.असे साहित्य ही लेकरं मागे ठेवून गेले.
ज्ञानेश्वर माऊलींनी निर्माण केलेलं साहित्य चांगदेव पासष्टी, ज्ञानेश्वरी, अमृतानुभव, अभंग, हरिपाठ.आज ही जीवनाचा गर्भितार्थ देतात.
ज्ञानेश्वर माऊलींनी निर्माण केलेलं साहित्य चांगदेव पासष्टी, ज्ञानेश्वरी, अमृतानुभव, अभंग, हरिपाठ.आज ही जीवनाचा गर्भितार्थ देतात.
'कुठं गेला तुक्या?'
समाजकंटक विचारायचे जगद्गुरू श्री संत तुकोबाराय यांच्या बायकोला.. ती म्हणायची नाही माहिती.
मग जेवण कुठं देणार?
बायको म्हणायची.. ते गेलेत त्या वाटेची मातीही विठ्ठल विठ्ठल बोलते.. तिकडं जाणार.
ज्ञानेश्वर माऊली प्रमाणे जगद्गुरूंनाही समाजाने सोडलं नाही.
समाजकंटक विचारायचे जगद्गुरू श्री संत तुकोबाराय यांच्या बायकोला.. ती म्हणायची नाही माहिती.
मग जेवण कुठं देणार?
बायको म्हणायची.. ते गेलेत त्या वाटेची मातीही विठ्ठल विठ्ठल बोलते.. तिकडं जाणार.
ज्ञानेश्वर माऊली प्रमाणे जगद्गुरूंनाही समाजाने सोडलं नाही.
इतका त्रास सोसूनही जगद्गुरूंनी गाथा.. तुकाराम गाथा आपल्यासाठी मागे ठेवला.
"मऊ मेणाहूनि आम्ही विष्णूदास कठीण वज्रास भेदू ऐसें||"
ही आमची तात्विक मांडणी करणारे जगद्गुरू आजही आम्हाला तेवढ्यासाठी प्रिय आहेत.
जगद्गुरूंचा अखंड गाथा पाण्यात बुडवला.. एवढा जाच समाजाने दिला..
"मऊ मेणाहूनि आम्ही विष्णूदास कठीण वज्रास भेदू ऐसें||"
ही आमची तात्विक मांडणी करणारे जगद्गुरू आजही आम्हाला तेवढ्यासाठी प्रिय आहेत.
जगद्गुरूंचा अखंड गाथा पाण्यात बुडवला.. एवढा जाच समाजाने दिला..
ज्ञानेश्वर माऊलींना समाजाच्या वाईट बोलण्याची सवय झालेली.. ते प्रत्येकाला आदराने बोलत, माफी मागत.. पण, एकदा समाजाने रुक्मिणी आई बद्दल इतकी वाईट वाक्य वापरली.. माउलींनी जीव नकोसा वाटून गेला.. माऊलींनी प्राण त्याग करण्याची इच्छा व्यक्त करून ताटीचे दार लावून घेतले..
त्यावेळी माऊलींची समजूत काढताना लहानग्या मुक्ताईने रचलेले ताटीचे बेचाळीस अभंग आजही जीवन योग्य मार्गावर आणल्याशिवाय राहत नाहीत.
समाजाची रितच आहे.इथं चांगल्याला त्रास हा होतोच. त्यावर आत्महत्या हा पर्याय नाहीय.जीवन जगून झालं असं वाटून प्राण त्याग करणं वेगळं.आणि आत्महत्या करत वेगळं.
समाजाची रितच आहे.इथं चांगल्याला त्रास हा होतोच. त्यावर आत्महत्या हा पर्याय नाहीय.जीवन जगून झालं असं वाटून प्राण त्याग करणं वेगळं.आणि आत्महत्या करत वेगळं.
आज काल समाजाची मानसिकता इतकी भयानक झालीय.. की ते देवालाही जज करायचं सोडत नाहीत. मिळालेला जन्म सार्थकी लावणं हाच एकमेव मार्ग जीवन जगताना आपलासा करायला हवा. मृत्यू कोणालाही चुकला नाही. तो येईलच पण त्यापूर्वी आपण जगायला हवं.
खालील सुभाषिताचा अर्थ ज्याचा त्याने आपापल्या परीने लावावा.
खालील सुभाषिताचा अर्थ ज्याचा त्याने आपापल्या परीने लावावा.
पुनरपि जननं पुनरपि मरणं पुनरपि जननीजठरे शयनम्। इह संसारे बहुदुस्तारे कृपयापारे पाहि मुरारे..!❤
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
