Thread by @outrid3rs

#VisaToNowhere #WizaDonikad

(WĄTEK)

Syryjczyk przebywający w Libanie: „Migracja to nie tylko pieniądze, rozpoczęliśmy syryjską rewolucję, wzywając do szacunku, a tutaj tego szacunku nie otrzymaliśmy”

„Moi rodzice nie wiedzą, że moja siostra przebywa w lesie w Białorusi. To starsi ludzie, nie chcę ich martwić” – wyjaśnia Syryjczyk, gdy siedzimy w kawiarni w Bejrucie.

Pokazuje nam kilka filmów, na których widać grupę ludzi ukrytych w lesie. – „Siostra wysłała mi dzisiaj te filmy” – dodaje. Pytamy go, czy się o nią martwi: „Pójdzie przed siebie, nie ma tutaj nic do roboty”.

Jego siostra ma 30 lat, studiowała inżynierię, ale nie ma dla niej pracy. Kiedy więc dowiedziała się że ​​w Bejrucie jest biuro podróży oferujące zorganizowaną podróż do Białorusi, nie wahała się i wyjechała.

Kryzys w kryzysie, czyli syryjscy uchodźcy w Libanie

Ta syryjska rodzina przybyła do Libanu w 2013 r. Setki tysięcy Syryjczyków, którzy uciekają ze swojego kraju, trafiają do Libanu, do centrum kryzysu finansowego, politycznego i zdrowotnego.

Nie mają jednak nic do stracenia. Według Wysokiego komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców pod koniec 2020 r. w Libanie, w kraju liczącym mniej niż 7 mln ludzi, przebywało ok. 865 531 syryjskich uchodźców.

Według Banku Światowego Liban przeżywa jeden z najpoważniejszych kryzysów na świecie – w 2020 r. realny PKB skurczył się o 20,3%., a PKB per capita spadł o ok. 40%.

Dlaczego w lesie na Białorusi są rodziny z dziećmi, które ryzykują życiem?

„Głównym powodem jest to, że jeszcze przed kryzysem uchodźcy syryjscy w Libanie mogli pracować tylko w trzech dziedzinach: rolnictwie, robotach budowlanych i wywozie śmieci, a jeśli myślimy o ich przyszłości, to nie ma szans na rozwój” – wyjaśnia badaczka pracująca...

w Dolinie Bekaa, godzinę drogi od Bejrutu.

Przez ostatnie miesiące słyszała historie o przyjaciołach koleżanki, która zna kogoś, kto podróżował do Białorusi. Część z tych wyjazdów zakończyła się sukcesem i ludzie są obecnie w Niemczech. Część podróży nie udała się i migrujący są uwięzieni na granicy białorusko-polskiej.

Jednak niektórzy wciąż próbują tej niebezpiecznej podróży.

„Myślę, że tylko połowa uczniów w wieku szkolnym chodzi do szkoły, a ci, którzy chodzą do szkoły, chodzą po południu. Nie uczą się z dziećmi libańskimi” – kontynuuje badaczka.

„Jeśli jesteś więc rodzicem i nie możesz zagwarantować przyzwoitego życia, edukacji i przyszłości dla swojego dziecka, próbujesz” – kontynuuje.

Badaczka wyjaśnia, że ​​obecne warunki życia Syryjczyków podczas kryzysu w Libanie są jednym z powodów, które skłaniają ich do podróży. „Kolejny powód to fakt, że podróż po prostu jest możliwa, nie jest tania, ale 2 tys. dol. to suma, którą rodziny mogą zebrać”.

„Ludzie uważają też, że las nie jest tak niebezpieczny jak morze, nawet jeśli to nieprawda”.

Jest jeszcze inny powód. Ta badaczka wyjaśnia, że ​​kiedy sytuacja na granicy białorusko-polskiej znacznie się pogarszała, porozmawiała z przyjacielem, syryjskim lekarzem.

Zapytała go – „Jeśli ci ludzie mają 2 tys. dol., to dlaczego nie zostaną? Mogliby przeżyć kilka miesięcy w Libanie.” Lekarz odpowiedział – „To kwestia ludzkiej godności i szacunku. Nie chodzi o pieniądze; rozpoczęliśmy syryjską rewolucję nie z powodu pieniędzy.

Zaczęliśmy domagać się wolności, godności i szacunku, a tego szacunku tutaj nie dotarliśmy, więc niektórzy ludzie są gotowi zaryzykować swoje życie, aby znaleźć miejsce, w którym byliby traktowani z szacunkiem”.

Kiedy rozmawialiśmy z Syryjczykiem, którego siostra znajduje się obecnie na białoruskiej granicy, jedynym światłem na ulicy były lampy restauracji. System elektroenergetyczny Libanu załamał się w sobotę, ponieważ rząd miał problemy z opłaceniem rachunków za paliwo.

Dobiegający z ulic dźwięk to dźwięk generatorów prądu w hotelach i u tych szczęściarzy, których na to stać. Reszta miasta pogrążona jest w ciemności.