Thread by @outrid3rs

#VisaToNowhere #WizaDonikad

(Strasznie długi wątek)

“Nazywam się M., jestem z Jemenu. Mam dwadzieścia lat.

Mieszkałem w Jemenie do 2018 roku, potem wyjechałem do Malezji, tam pracowałem przez jakiś czas, ale potem nie mogłem już przedłużyć pobytu. W Jemenie trwa wojna. Nie masz na nic wpływu, po dziewiątej klasie zabierają cię do wojska. Albo to, albo zabiją cię lub aresztują.

Możesz uniknąć armii, ale to kosztuje 10 tys. dolarów.

O szlaku dowiedzieliśmy się z mediów społecznościowych. Facebook, Twitter. Zaczęło się od zaproszenia do Białorusi, zorganizowanie tego trwało jakieś dziesięć dni. Potem przyjechałem do Mińska, tam spędziłem kolejne trzy dni i potem powiedzieli, żebym wziął taksówkę.

Kierowca miał mnie zostawić blisko granicy, ale tego nie zrobił. Zażądał 300 dolarów ekstra za dowiezienie we właściwe miejsce, a kiedy nie chciałem mu ich dać kazał mi i pozostałym wysiadać.

Szliśmy jakieś 20 kilometrów, ja i jeszcze dwie osoby, zanim zatrzymali nas Białoruscy żołnierze. Krzyczeli na nas. Moi towarzysze nie mówili po angielsku, za tłumacza robiłem ja.

Zabrali nam papierosy, spytali czy chcemy dostać się na granicę. Kazali czekać na ciężarówkę, która ma nas tam zabrać. Ale ciężarówka nie przyjechała. Po półtorej godziny bezczynności po prostu zaczęliśmy iść. Wyruszyliśmy o 18, o 22 zatrzymał się przy nas czarny samochód.

Wypadło z niego pięciu mężczyzn w kominiarkach. Złapali pozostałych dwóch, ja zacząłem uciekać. Jeden z zamaskowanych mężczyzn dogonił mnie, zaczęliśmy się szarpać.

Potem dobiegł drugi. Bili mnie i kopali, ciągnęli po ziemi. Zabrali nam wszystkim pieniądze i połamali karty SIM, jedzenie i telefony zostawili. Kazali wracać do Mińska.

Nie wiem, skąd byli. Wydaje mi się, że mówili między sobą po rosyjsku. Jeden z nich uderzył mnie w twarz. Nie rozumiałem, co do mnie mówi, więc w pewnym momencie… Wyjąłem telefon i użyłem translatora, żeby go zrozumieć.

Tłumaczył z rosyjskiego. Wróciliśmy do lasu i schowaliśmy się, poszliśmy spać. Wrócili o drugiej w nocy. Nie mam pojęcia, skąd wiedzieli, gdzie jesteśmy. To chyba była armia, ale byli ubrani jak wy, dżinsy, bluzy. Znowu nas bili, znowu mówili, żebyśmy wracali do Mińska.

Jednej z osób, z którymi byłem złamali nogę.

Zadzwoniliśmy na policję. Przyjechali po 20 minutach, zabrali nas na posterunek i przesłuchali. Pokazaliśmy nasze obrażenia, tę złamaną nogę też, ale nie chcieli nas słuchać.

Zamknęli nas na noc w areszcie. Rano, kiedy nas wypuścili, powiedzieli, że jeśli chcemy iśc do Polski, mamy nie dzwonić więcej na policję. Powiedzieli: białoruska armia i straż graniczna pomoże wam dostać się do Polski.

Spróbowaliśmy jeszcze raz. Znowu spotkaliśmy białoruską armię, wzięli od nas po 600 dolarów i pokazali, którędy mamy iść. Poszliśmy. Było nas dwunastu. Zabrali nas ciężarówką do obozu po stronie Białorusi. To było gdzieś za Brześciem.

Tam spotkałem nowe osoby, moja grupa liczyła ich już 22.

W samym obozie było ponad 300 osób, może 400. Były dzieci, kobiety. Wiele płakało. Nie dawali tam wody ani jedzenia, ludzie mieli tylko to, co wzięli.

Powiedzieli, że możemy iść tylko do Polski. Że będziemy próbować znowu i znowu, ale do Mińska nie możemy zawrócić.

W nocy zebrali wszystkich z obozu i wzięli an granicę. Kazali być cicho, nie palić, a jeśli zobaczymy światło, paść na ziemię.Tak zrobiliśmy. Białorusini przecięli drut na granicy i puszczali nas, grupa za grupą.

Byliśmy w tym lesie cztery dni. Skończyła nam się woda i jedzenie. Słyszeliśmy ludzi z psami, może polską straż graniczną, ale schowaliśmy się przed nimi.

Potem zadzwoniliśmy na numer „taksówki”. Żeby dostać ten numer, musieliśmy zapłacić 2000 euro. Za osobę. Każda z 22 osób musiała zapłacić 2000 euro [za transport spod białoruskiej granicy po polskiej stronie- przyp. Outriders].

Ludzie, którzy to organizują to Syryjczycy i Jemeńczycy.

Kierowca kazał nam iść do jednego punktu, a potem do następnego. Wiedzieliśmy jak iść dzięki GPS, użyliśmy opcji „share location”, żeby on wiedział, gdzie jesteśmy.

Kiedy się spotkaliśmy, kierowca spytał, gdzie chcemy jechać. Powiedzieliśmy „Berlin”. Podróż trwała jakieś 7 godzin. Wyrzucił nas przy moście na Odrze. Powiedział, że za dowiezienie do Berlina musimy zapłacić jeszcze 1750 euro od osoby.

Nie mieliśmy takich pieniędzy, chcieliśmy żeby zabrał nas i tak, ale nie zgodził się. Z całej grupy tylko dwie osoby zdecydowały się zapłacić. One pojechały, nas wysadził.