Een poging om alle reacties op mijn artikel van vandaag in één keer te behandelen:
Ik schrijf over sport. Over de mooie en de lelijke kanten. Dus ook over doping. Dat doe ik zo open en transparant mogelijk, zonder aanziens des persoons en steeds met dezelfde, journalistieke, afwegingen.
Het artikel van vandaag maakt me allesbehalve blij of trots, maar ik denk dat publiceren beter was dan niet publiceren. Was het ideaal? Nee. Maak ik mezelf er populair mee? Nee. Maar ik kan simpelweg niet zwijgen als het bewijs er ligt dat iemand doping heeft gebruikt.
Ik zie de suggestie voorbijkomen dat ik iets gepubliceerd zou hebben uit een sollicitatiegesprek met Kroon. Ik begrijp het punt, maar ik ben nooit zijn potentiële, toekomstige werkgever geweest. Ik zou hem niet betalen of contracteren.
Ik heb hem als journalist geconfronteerd met informatie en hem op de man af gezegd dat ik twijfelde aan zijn geloofwaardigheid met betrekking tot doping. Daarop heeft hij bekend.
Is zijn dopinggebruik relevant? Daarover kun je van mening verschillen, maar ik denk het wel. Hij was een van de beste Nederlandse renners van zijn generatie en hij is nog altijd werkzaam in de sport.
Bovendien denk ik dat het belangrijk is om dit soort dingen te publiceren - juist als signaal naar de huidige generatie sporters: als je doping gebruikt, dan betekent het dat het je de rest van je leven achtervolgt.
