,
6 tweets,
1 min read
Read on Twitter
Son zamanlarda, Türkiye'deki muhafazakar kesimin duyarsızlığı ve onların büyük bir kesiminin temsilcisi olan AKP'nin ahlaksızlığı ile beraber hizmetten olan bazı kardeşlerimiz dindarlara karşı bir soğuma yaşadılar. Bu beklenen bir durum olarak kabul edilebilir.
Yalnız bu durum itikaden de yer yer bazı farklılaşmalara sebep oluyor. Benim gördüğüm ve kendimce kabul edemeyeceğim bir durum; Islam'ın sanki insanlık ortak paydasından sonra gelen, olsa da olur bir duruma düşürülmesidir.
Mühim olan insanlık, kim hangi din veya düşüncede olursa farketmez gibi bir yaklaşımı -eğer bir insan Din-i Hakk'a inanıyorsa- İslami bir yaklaşım olarak göremez. Bu fikri ispat etmenin de o dinin içinde imkanı bulunmamaktadır.
Elbette insanların barış içinde yaşamalarını kimse reddetmez. Hatta diğer dinlerin saiklerine ve hatta inanmayana dahi tahrikkar davranmamak gerekir. Gel gelelim bunu yaparken de dinin her kalıba giren elastik bir yapı gibi arzedilmesi hatalıdır, vebaldir.
Allah beşere hududlar çizmiştir. Ve Bediüzzaman hazretlerinin beyanı ile helal dairede insan şahane bir şekilde hayatını yaşabilir, harama girmeye lüzum bulunmamaktadır. Ve Üstad, İslamiyet'e insaniyet-i kübra demektedir. İslamın sunduğu insanlığı en büyük insalık görmektedir.
Ben bir mümin olarak, hizmetten kardeşlerimize yardım eden herkese minnettarım, bir mümin olarak da kimseye zararım dokunsun istemem. Fakat bu demek değildir ki, Allah'ın çizdiği kanunlar dışında her şeye onay vereyim, tasdik edeyim veya çok normal bir şeymiş gibi kabul edeyim..
