Morgen een #straatdraadje over een kroeg met een spaarkas, die nog functioneert, een eigen loterijspel en kunst. Een kroeg waar mensen voor elkaar ‘prakjes’ brengen. 
Om te beginnen is er in de Agniesebuurt geen discussie over straatnamen, je kunt eenvoudig kiezen welke straatnaam je gebruikt.
Als je op zaterdag de Agniesebuurt binnenkomt is er de Noordermarkt, waar Rotterdammers, zittend op een schapenvachtje de samenleving bijhouden, terwijl ze een hapje eten.
Op het eerste gezicht lijkt het alsof de markt een vindplaats voor alternatieven is, als je beter kijkt zie je dat je er vers Thais eten kunt kopen.
En je kunt er Italiaans spreken met de dame die pasta en risotto verkoopt.
Er is verse worst voorhanden, met allerlei smaken. De kraamhouder laat je met liefde een stukje proeven en geeft advies hoe je zijn handgemaakt etenswaren het beste kunt bewaren.
Er zijn oud Hollandsche biologische groentes te koop. De dame die ze verkoopt heeft zich in oud Hollandsche stijl gekleed.
In het café even verderop is het ook oud Hollandsch wat de klok slaat. Althans: dat belooft de geveltekst je.
Als je er binnen stapt ervaar je dat het café in feite een 21-e eeuwse Rotterdamse variant is op dat wat voor velen nostalgie is: als je simply wild achter de fruitmachine zit, knipoogt Marilyn Monroe naar je en kun je nog altijd beslissen om te gaan biljarten.
Ook nu zijn er mensen die multi-tasken: een hapje eten, een drankje, de menukaart en een tijdschrift zorgen dat je met twee benen in de samenleving staat.
Oud Hollandsch of niet, de café-eigenaar is met zijn tijd meegegaan, er is een genderneutraal toilet.
“Ik was het gezeur over zo’n toilet zo zat”, zegt de café-eigenaar, “ik heb er maar een humoristisch commentaar van gemaakt.”
Als je in het oud Hollandsche café niets van je gading vind, kun je terecht bij het Goudhaantje, voor halal gegrilde kip.
Qua mode is er in de Agniesebuurt voor elk wat wils, je kunt er terecht voor een degelijke winterjas.
En je kunt er terecht voor avondjurken, die overigens tijdens het Suikerfeest niet zouden misstaan. Marokkaanse jurken, handgemaakt, die je ongetwijfeld tot ‘high-culture’ kunt rekenen
Heb je dan iets gekocht wat niet helemaal op maat is, dan kun je terecht bij de Turks-Rotterdamse kleermaker. Ook hij staat met beide benen in het leven.
Er komt een klant binnen “Kunt u mijn spijkerbroek korter maken? Zal ik hem even aantrekken, zodat u weet hoeveel eraf moet? Hij is nieuw, ik heb hem niet gewassen, had ik dat moeten doen, voor eventuele krimp?”
Bij het kraampje van de groenteboer -waar je tomaten per stuk kunt kopen- maken oudere Rotterdammers graag een praatje.
De groenteboer voert ‘zijn duiven’ “Met hondenbrokjes, mevrouw, daar zijn ze echt dol op.” Terwijl hij ze in z’n handen klein maakt komen de eerste duiven al bij hem kijken.
En weer is er een Oud Hollansche kroeg. “Die sterven uit, mevrouw, zegt een kroegtijger tegen me. “ik woon in het bejaardenhuis, hier kom ik om de goeie ouwe tijd op te snuiven”.
In de kroeg is er een spaarkas, aan de briefjes, die er half uitsteken, kun je zien dat die nog in gebruik is.
De Oud Hollandsche schilderijen die er hangen hebben in de loop van de tijd een eigen onderschrift gekregen.
Mocht een schilderij je inspireren, dan kun je de gitaar pakken en een improvisatie spelen. Publiek gegarandeerd. “’s Avonds, tegen etenstijd komen de mensen hier een prakkie brengen, voor de Rotterdammer die krap bij kas zit.” vertelt een kroegtijger
Ook nu staat er een fruitmachine, in een apart hok, waar je mag roken. En waar je -al geluks-zoekend- van moderne kunst kunt genieten.
Aan de bar wordt een Rotterdammertje geschonken: het laatste beetje uit de fles dat gratis wordt geschonken.
In het Surinaams Javaans Chinees afhaalcentrum hangt dan weer andere kunst aan de muur “Ze zijn oud, gemaakt van schelpen, mevrouw, die worden tegenwoordig niet meer gemaakt.”
Buiten, bij een kapperszaak zit een man, hij is kapper en heeft even pauze “Ik ben gevlucht uit Syrië, mevrouw, mijn Nederlands is nog niet o goed, ik werk eraan. Nederland is nu mijn land.”
Er loopt een jonge man langs die ervan houdt om de buurt schoon te houden.
En weer kan ik Italiaans spreken, met twee Italianen die hun wasmachine aan het verhuizen zijn. We praten tussen het sjouwen door, over Italië, waar vandaag verkiezingen zijn.
Tot zover een inkijkje in de Agniesebuurt, een Rotterdamse wijk waar de vredelievende, multiculturele samenleving de dagelijkse werkelijkheid is.
