Thread by @mmeeuw

Het was vandaag druk in de Tweebosbuurt. Er waren vaklieden die in leegstaande panden het water en de energie gingen afsluiten.

Er liepen mensen van de gemeente Rotterdam, die met bewoners spraken over hun situatie en hun mogelijkheden om te verhuizen. Een bewoner die anti-kraak woont vertelde dat hij € 430,- per maand voor het kraakpand betaalde en een andere woning zoeken voor dat bedrag viel niet mee.

“Die platen heeft Vestia er opnieuw voorgezet”, vertelde een bewoner “Wij hebben een brief gekregen dat we een kunstwerk ontvreemd hebben. Nou die platen met de graffiti staan gewoon ergens in een schuur. Die kunnen ze zo terugkrijgen”

“Vestia heeft alle brievenbussen waar niemand meer woont, dichtgeschroefd”, vertelt een bewoner.

Waardoor het voor iedereen -ook voor krakers- zichtbaar is welke panden er leeg staan.

Er waren mensen die hun verhuizing aan het voorbereiden waren, ook al hadden ze nog geen ander huis aangeboden gekregen.

Er was een meneer die ene ander huis had aangeboden gekregen.

“Daar kan ik niet wonen, mevrouw, geen lift en 4 hoog. Ik ben hartpatiënt.”

De postbode deed zijn rondje, in sommige gevallen was het zeer duidelijk dat hij daar nog onmogelijk post kon bezorgen.

Er zaten stickers op de vuilcontainer, volgens een bewoner bedoeld als kritiek op de make-it-happen-marketing van de gemeente.

Een andere bewoner kon de tekst “Tweebosbuurt oprotten” niet waarderen.

Een andere bewoner, met Iraanse wortels, die jaren in wat hij noemde “communistische landen” had gewoond, had bloemen gekocht. “Mevrouw, zei hij “vroeger ging Nederland beter om met andere landen, en met de inwoners, nu zijn ze harteloos.”

Blijkbaar was er weerl iemand verhuisd, en dat betekende dat niet alles in de nieuwe woning bruikbaar was, getuige de spullen die op straat waren achter gebleven.

Terwijl ik met de Leica probeerde de overbodige spullen poëtisch te registreren, stopte er een man. “Heeft u hulp nodig, mevrouw?, vroeg hij. Ik legde uit wat ik deed en waar ik werk. Hij vertelde dat hij gevlucht was uit Palestina

Als ik geen hulp nodig had, kon ik hem dan misschien helpen? “Mijn verloofde wil gaan studeren, ze spreekt goed Nederlands, ze wil oogarts worden” Ik ga hen helpen, iedereen die wil gaan studeren steun ik. Hij bedankte me en groette “zoals ik mijn moeder in Palestina zou groeten”

Er stond een fiets te koop, de klandizie viel tegen. “Er zijn te weinig passanten. Dat was vroeger wel anders” vertelde de eigenaar van het pand. “Dit pand, mevrouw, dat wordt een woning, want er zit nog een kelder onder”, vertelde de eigenaar.

Na 50 jaar moest hij het veld ruimen, hij stopte maar met zaken doen. Naast hem zat een vriend, de me een foto op zijn telefoon liet zien: “Kijk, dit ben ik tijdens de bevrijding. Zie je die fiets met de houten banden?”

De heren waren, naast fervent Elvis-fan, ervan overtuigd dat het idee van sloop van de tweebosbuurt al 18 jaar geleden was ingezet. “Want, mevrouw, toen heeft men de waterstanden aangepast, en dat betekent paal-rot”, verzekerde één van hen me.

Hoewel ze zeldzaam zijn, zit er ook nog een bruine kroeg in de Tweebosbuurt. “Tuurlijk mag je hier fotograferen, we worden gesloopt. En met die foto’s weten de mensen later tenminste nog dat wij er waren” zei de barjuffrouw

De kroeg was nog in kerststemming, er hingen foto’s van voetballers aan de muur. Ik vroeg wei dat waren. “Nee, ik weet ook niet wie dat zijn. Ja, van Hanegem, die weet ik wel, die kwam hier wel eens” legde de barjuffrouw uit.

En de duivenliefhebber? Die voerde, zoals elke dag, zijn duiven.