برای اولین بار طی چند دهه اخیر،
همبستگی هویتی و جنبش فراگیر میان تمام فرزندان ملت فلسطین شکل گرفت.
از فلسطینیهای داخل (عرب ۴۸) در حیفا، لد و...
تا آوارگان ساکن اردوگاههای فلسطینی در لبنان، سوریه، اردن و...
از کرانه باختری تا غزه
و بالاخره اعراب قدس (اورشلیم)
حیفا، سومین بزرگترین شهر اسرائیل است.
تنها ۱۰ درصد جمعیت آن را اعراب تشکیل میدهند و نسبت مسلمانان به حدود ۵ درصد میرسد!
از نظر جغرافیایی نیز خارج از مثلث عربنشین اراضی ۴۸ (اسرائیل) است.
از سال ۴۸ و اخراج فلسطینیها، شاهد تظاهرات گسترده نبوده است!
«ام الفحم»، مرکز یا مهمترین شهر در منطقه استراتژیک «المثلث» (بخش شمالی) است.
المثلث، منطقه عموما عربنشین داخل اراضی ۴۸ (اسرائیل) میباشد.
مقامات امنیتی رژیم، یکی از چالشهای امنیتی اسرائیل را بافت عربنشین المثلث میدانند.
شهر «الناصرة» مرکز اصلی (با تسامح: پایتخت) اعراب در داخل اسرائیل (اراضی ۴۸) محسوب میشود.
این شهر مقدس مسیحیان، بزرگترین شهر مسیحینشین سرزمین تاریخی فلسطین است.
وضعیت الناصره و همبستگی آن با غزه را میتوانید در این فیلم مشاهده کنید:
«در روز نهم جنگ غزه، به سربازان حاضر در پادگانهای زیادی از شمال تا جنوب، دستور دادهاند تا با لباس نظامی در شهر تردد نکنند؛ زیرا ممکن است هدف حمله اعراب داخل (شهروند ۴۸) قرار گیرند!»
يوسي يهوشوع، میلیتاریست
حالا علیرغم اینکه دولت مرکزی، صرفا بر حدود ۶۰ تا ۶۵ درصد سرزمین سوریه سیطره دارد؛ اما مدتهاست سایه جنگ روزمره از این کشور دور شده است.
حکومت #بشار_الأسد امروز با چالشهای دوره #پساجنگ دست و پنجه نرم میکند. چالشهایی که از همان سالهای اوج جنگ قابل پیشبینی بود...
(۲)
سال ۹۵ (حدودا یک سال پساز حضور نظامی روسیه) در یک کنفرانس، مهمترین چالشهای مقاومت و حکومت سوریه را نه جنگ نیابتی، داخلی و مبارزه با تروریسم؛ بلکه مواردی دانستم که این روزها #دمشق با آن دست و پنجه نرم میکند.
بدون توجه به این مسائل، هیچ ثبات پایداری واقع نخواهد شد!
اگر از من میخواستند برای تحلیل ابعاد و پیامدهای «دیدار پاپ و آیت الله سیستانی» سه نفر متخصص را در ایران معرفی کنم، بیتردید یکی از آنها جناب آقای «سید رضا قزوینی غرابی» بود. @RezaGhazwini
این را بدون هیچ تعارف، ملاحظه یا مبالغهای عرض میکنم.
اقتضای توییتر، کوتاهنویسی و اکتفا به کدهای عمده است.
مشروح آن را باید در مقالات جداگانه برای اندیشکدهها یا سایتها نوشت.
لذا در اینجا تعدادی فکت را همراه با صورتبندی عمومی ارائه میدهم. البته در کامنتها میتوان پاسخ سئوالات را نوشت.
و اما اصل مطلب:
(۱)
این نکته مهم را مد نظر داشته باشیم:
هیچ کشوری در حوزه دیپلماسی به اقدام مهمی دست نمیزند؛ مگر اینکه چهار بعد زیر محقق شود:
۱- عدم تضاد با باورهای حاکم
۲- عدم تضاد با منافع حاکم
۳- فقدان مخالفت معنادار در لایههای همسطح یا مؤثر در هیئت حاکمه
۴- بستر مناسب داخلی و پیرامونی
یکی از مباحث مهم در #دانش_رسانهای، توجه به منبع اولیه خبر و رسانههایی است که روی یک سوژه خاص مانور میدهند.
سئوالاتی از قبیل:
-منبع اولیه کجاست؟
-این سوژه از سوی کدام رسانه بولد میشود؟
-جهتگیری این رسانهها به کدام سمت است؟
-چرا این سوژه؟!
(۲)
منبع اولیه گمانهزنیها طی دو سه هفته اخیر شبکههای تلویزیونی دجله، العهد، آفاق، الشرقیة، الاتجاه و... بودهاند.
وجه مشترک این رسانهها، وابستگی به یکی از گروههای #الحشد_الشعبي است.
اما وجه بارزتر در این نکته است:
«همه آنها دارای ارتباط نزدیک با تهران (iuvm) هستند.»