,
44 tweets,
36 min read
Read on Twitter
Een van de nieuwere 'aanwinsten' van de skyline is de superslanke woontoren op 432 Park Avenue. Om te voorkomen dat de 425 meter hoge top alle kanten op zwiept, zijn er om de 12 verdiepingen twee verdiepingen open gelaten, zodat de wind door en niet tegen het gebouw blaast. 
Overigens luidde de bouw van 432 Park Avenue een nieuwe trend onder New Yorkse projectonwikkelaars in om superhoge, maar superslanke toren neer te planten, inclusief een voorstel voor dat laatste -excusez le mot- totaalgedrocht.
Ik lees trouwens net dat het ontwerp van 432 Park Avenue geïnspireerd is op een Oostenrijkse prullenbak uit 1905 🚮🚮
Hearst Tower (2006, 182 m) was de eerste wolkenkrabber die na 9/11 in New York werd gebouwd. Het zogeheten diagrid in de façade zorgt ervoor dat het staalgebruik (dat voor 90% gerecycled is) met 20% gereduceerd kon worden en geeft het gebouw haar iconische uitstraling.
Fuller Building (1929, 150m) met haar bronzen kroon werd gebouwd als hoofdkantoor van een bouwbedrijf. Boven de hoofdingang staat een reliëf van bouwvakkers die aan de New Yorkse skyline werken en in de lobby vindt men mozaïeken van gebouwen die door het bedrijf zijn gebouwd.
Toen het Fred F. French Building in 1927 voltooid werd, was het met haar 131 m het hoogste gebouw op Fifth Avenue. De toren is rijkelijk gedecoreerd met een op Mesopotamië geïnspireerde stijl om te weerspiegelen dat Manhattan het nieuwe Babylon was.
Op zichzelf is het Madison-Belmont Building (1925, 70m m) niet een bijzondere toren, ware het niet dat de gietijzeren en bronzen deuren van het gebouw met flora- en fonteinmotieven gezien worden als de eerste voorbeelden van detaillering in Art Deco-stijl in de Verenigde staten.
Honderd verdiepingen hoog had het Metropolitan Life North Building moeten worden, maar door Grote Depressie is men gestopt bij 32. Het is tevens de reden dat het gebouw maar liefst 30 liften telt. Bijgevoegd een artist impression van hoe de toren eruit had moeten zien.
MetLife North had met 396 m hoger moeten worden dan Empire State Building. Grappig genoeg was haar buurvrouw uit 1909 destijds met 213 m het hoogste gebouw ter wereld en op dit plaatje is goed te zien met welke sprongen de hoogbouwtechniek in slechts 20 jaar vooruit was gegaan.
Het Solomon R. Guggenheim Museum van Frank Lloyd Wright vormt een scherp contrast met het strakke grid van New York. Het gebouw is eigenlijk één grote helling die in een spiraal omhoog draait waar langs de kunst opgehangen is (waardoor men niet recht naar de kunst kan kijken).
Het Barclay-Vessey Building (1927, 152m) werd gebouwd als hoofdkantoor voor de American Telephone Company. De architect liet zich inspireren door Maya-architectuur en fresco's in de lobby weergeven de geschiedenis van communicatiemiddelen van Maya-bodes tot aan de telefoon.
Een opvallende verschijining is het modernistische MetLife Building (1963, 246 m), omdat de toren buiten het grid van de stad direct achter Grand Central Terminal is geplaatst, waardoor het enorme gebouw vanaf de gehele lengte van Park Avenue te zien is.
Omdat het gebouw eerst als hoofdkantoor van Pan Am Airlines diende, was er een speciale helikopter shuttledienst vanaf het dak naar JFK Airport, maar daar zijn ze mee gestopt na een bizar ongeluk waarbij een van de wieken losschoot en in een groep wachtende passagiers vloog.
Aan de andere kant staat het Helmsley Building (1929, 164 m), gebouwd in dezelfde Beaux-Arts stijl als Grand Central. Park Avenue loopt onder het gebouw door en voor treinreizigers is een klok in de gevel aangebracht die wordt gedragen door de goden van transport en industrie.
De lift van zwart/gouden Trump Tower (1983, 202 m) zegt dat Donald Trumps vergulde penthouse op de 68e verdieping ligt, hoewel dat eigenlijk de 58e is: Trump heeft bij de nummering gewoon tien cijfers overgeslagen, zodat zijn hoofdkantoor en persoonlijk monument wat hoger lijkt.
Het gebied met relatieve laagbouw tussen Lower-Manhattan en Central Park staat bekend als de New York skyline gap. Een veelgehoorde verklaring is dat de rotsbodem daar erg diep zou liggen, maar in werkelijkheid waren de huurprijzen nooit hoog genoeg om er hoogbouw neer te zetten.
Duizelingwekkende beelden van een film (denk ik?) uit 1921 over een gestoorde taxichauffeur/wegpiraat die vervolgens een paardentram op hol laat slaan en ook een bus bestuurt. Hoe ze het gedaan hebben, geen idee. Maar op 4:18 gaat er iets gruwelijk mis.
Overigens kun je op een paar momenten de eerste bronzen verkeerslichten van New York zien. Ze waren in 1922 gedoneerd door een filantroop en meteen erg populair. Al snel waren ze overal in de stad te vinden: het scheelde de stad $12,5 miljoen per jaar aan verkeersregelaars.
De initiator had het Vrijheidsbeeld liever gezien bij de monding van het Suezkanaal, maar toen Egypte afhaakte, richtte hij zijn pijlen op New York. Het beeld werd niet gefinancierd door de Franse overheid, maar middels speciale loterijen en tentoonstellingen in Parijse parken.
Het beeld (een nieuwe Collosus) is 46 meter hoog (93 als je de sokkel meerekent) en het ijzeren skelet werd ontworpen door de Franse bruggen- (en later torenbouwer) Gustave Eiffel.
In 1958 werd het Seagram Building (153m) ontworpen door Mies van der Rohe in minimalistische stijl geopend. Het gebouw maakt geen gebruik van ornamenten en laat slechts de constructie zien. Voor de toren is een openbaar plein ingericht om de verplichte setbacks te ontlopen.
Dan moet ik de draad wel aanhouden, natuurlijk.
500 Fifth Avenue (1930, 213) wordt gezien als het kleine zusje van Empire State Building, omdat de toren door dezelfde architect is ontworpen. De asymmetrische setbacks die om de rechthoekige toren heen zwieren, geeft het (onterecht) onbekende gebouw een speelse charme.
Het Paramount Building (1927, 113m) is vormgegeven als een gestyleerde versie van de berg uit het logo van de studio. De foyer van de bioscoop achterin het gebouw waarin films van de studio werden gedraaid, is geïnspireerd op de Opéra Garnier in Parijs.
Er was zoveel marmer nodig voor deze foyer dat decennialang gesloten marmermijnen in Italië heropend moesten worden.
Het Waldorf-Astoria aan 5th Avenue was bij de opening in 1931 met 1413 kamers en 47 verdiepingen het grootste hotel ter wereld. Het Art Deco-juweel was het eerste hotel dat room service aanbood en vele beroemdheden hebben er gewoond, waaronder Nikola Tesla en Frank Sinatra.
Overigens ligt onder het hotel een geheim (en tegenwoodig verlaten) perron dat gebruikt kon worden door de lieden met een privé-trein, zodat ze niet zoals het plebs hoefden uit te stappen op Grand Central Terminal dat een paar honderd meter verder ligt.
De eigenaar van het Ansonia Hotel (1899) had de utopische visie dat het gebouw zelfvoorzienend moest zijn. Daarom was er op het dak een boerderij met 500 kippen, 30 eenden, 7 geiten en een kleine beer. De koperen ornamenten werden in 1941 tbv de oorlog verwijderd en omgesmolten.
Overigens kwam degene die het gebouw in 1945 overkocht er tot zijn schrik achter dat het gebouw helemaal niet de juiste vergunningen had, waarnaar het decennialang leegstond, totdat in de jaren 60 zich een gayclub in het ondergrondse zwembad en Turkse baden vestigde.
Standard Oil Building (1926, ) was het hoofdkantoor van J.D. Rockefeller. De façade volgt de kromming van Broadway, terwijl de toren in het grid van de stad ligt. De piramide bovenop is gemodelleerd naar het mausoleum van Halicarnassus en werd gebruikt als vuurtoren van de haven.
Toen Sherry-Netherland (1927, 171 m) werd geopend, was het het hoogste hotel in New York. Op het dak (dat tijdens de bouw afbrandde) is de watertoren verstopt achter waterspuwers. Ornamenten en fresco's uit het Vanderbilt Mansion ertegenover werd hergebruikt in de lobby.
De façade van Alwyn Court is een tsunami van terra cotta ornamenten, geïnspireerd op de Franse Renaissance: overal zie je de gekroonde salamander van koning Frans I. Het grootste appartement telde 36 kamers en onderin het gebouw kon je additionele ruimte voor je wijn huren.
Zojuist is een plan ingediend voor de bouw van de Fifth Tower, nabij Central Park. Als het ontwerp goed wordt gekeurd, zal het met 473 m het hoogste gebouw van New York worden (als je de antenne van One World Trade Center niet meetelt, overigens).
Saillant detail: de hoek van de rendering hierboven is dusdanig gekozen dat je Central Park Tower (die één voet (~30 cm) lager zal worden) niet kunt zien staan, omdat Fifth Tower er *precies* voor staat.
Ritz Tower (1927, 165m), ooit de hoogste woontoren van de stad, rijst in vijf etappes omhoog en wordt bekroond met een piramidevormig dak met obelisken. In de woningen zaten geen keukens: maaltijden in het Franse restaurant beneden zaten in de huur inbegrepen.
Het beroemde stratenplan van Manhattan werd in 1811 aangelegd met de havenfunctie van de stad volledig in gedachte: aanlegsteigers in het verlengde van zoveel mogelijk parallele oost/west-straten die van oever naar oever lopen en precies 2 scheepsbreedtes (~80m) uit elkaar liggen
Verder lopen er 12 avenues van noord naar zuid over de gehele lengte van het eiland die ten behoeve van de verkeerscirculatie een stuk breder zijn. Zowel de avenues als de straten zijn genummerd, hoewel sommige avenues later een naam hebben gekregen, zoals bv Lexington Avenue.
Men had niet zoveel zin in het gedoe om de vele boeren die aan de brede zandweg die over het eiland kronkelde te onteigenen en dus hebben ze de loop van deze weg maar gewoon opgenomen in het plan. Later bleek Broadway een zeer fijne onderbreking van het strakke raster te zijn.
Hudson Yard is het grootste vastgoedproject ooit in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Dertien van de zestien gebouwen, waaronder een aantal van de hoogste torens van Manhattan, worden momenteel gebouwd over een enorme treinremise aan de oostkant van Manhattan.
In het hart van het $25 miljard kostende project staat 30 Hudson Yard dat met zijn 395 m het op een na hoogste gebouw van Manhattan wordt. Het uitkragende open lucht observatiedek zal de hoogste van de stad zijn.
Deze week is een sloopvergunning afgegeven voor het Union Carbide Building uit 1964. De 215 m hoge toren zal na Singer Building het hoogste gesloopte gebouw ooit zijn. Dit zal niet met explosieven gebeuren, maar het gebouw zal element voor element uit elkaar gehaald worden.
Op 10 april 1912 vertrok RMS Titanic met Pier 59 (die van White Star Line, de rederij van de oceaanstomer) in New York als bestemming. Helaas verliep de reis niet volgens plan en overlevenden werden opgepikt door de SS Carpathia van de Cunard Line, de rivaal van White Star Line.
Carpathia dropte bij aankomst in New York eerst bij Pier 59 Titanic's reddingssloepen, -vesten en roeispanen (immers bezit van de White Star Line en zo van: hier is jullie shit terug) om daarna terug te varen naar Cunard's eigen Pier 51 waar de overlevenden pas van boord mochten.
De toegangspoort van Cunard's Pier 51 staat overigens nog steeds overeind en het was ook vanaf deze pier dat RMS Lusitania op 7 mei 1915 vertrok om vijf dagen later getorpedeerd te worden door een Duitse onderzeeër met 1198 doden tot gevolg.
