nu.nl/politiek/55977…
Een ideologie die hegemonisch dreigt te worden, en die mensen al zo ver heeft dat ze een woord als 'gelijkheid' beginnen te wantrouwen.
Tot ze ook hun buren en familie wantrouwen.
Het is de uiterste consequentie van neoliberalisme.
We horen al decennia niets anders, ook niet van zgnmd linkse partijen: Austerity = king, koning Schraalhans in de rijkste wereld die ooit bestond.
Maar de meeste neoliberalen streven natuurlijk níet naar een vorm van fascisme. Een Clinton, Merkel, Macron, Wiebes of Asscher zoekt geen nieuwe Führer.
Neoliberalisme preekt markt, preekt dat de maakbare samenleving niet bestaat, maar dat het individu wel maakbaar is. Hele landen (Griekenland, Irak) zijn opofferbaar voor economische belangen van enkelen.
En het is op dit moment de enige andete ideologie van betekenis. Dat is een belangrijk besef: fascisme doorkruist de neoliberale hegemonie.
Geen dichtgemetseld oldboys network, maar kansen voor wie denkt slim te zijn. En voor de minder slimmen: geen ingewikkeld uitstel van verlangens, maar onmiddellijke z/w haat voor wie onder je staat.
Uiteraard is het allemaal nep. Het is gewoon verdeel en heers.
Kuddes mensen & politici die zich links noemen, maar het niet zijn. Een enkele verdwaalde marxist die weigert te leren van de gruwelen van stalinisme.
Links kijkt naar zichzelf en nog meer naar het centrum, terwijl het de hand ophoudt. Teken de petitie.
Terwijl nieuw rechts gewoon vol in de aanval is.
Er mist wel degelijk iets op links.
Dat gemis is: een alternatief.
Alleen de belangen van onderdrukte groepen verdedigen en tegen onderdrukking strijden is niet genoeg: we hebben een alternatief systeem nodig.
Maar alleen met een alternatief kunnen we de wereld van kapitalisme redden, & belangrijker nog: tonen dat fascisme niet t enige alternatief is.
Toch is dat laatste de enige manier om het initiatief terug te nemen.
Die, laten we duidelijk zijn, wel aan een paar dingen moet voldoen om een echt alternatief te zijn.
1. We hebben geen variant op kapitalisme nodig, maar een alternatief voor kapitalisme.
Wèl: nee durven zeggen. Wèl: uitsluiting van uitsluitende ideologieën. Geen tolerantie voor intolerantie.
4. Geen automatische keuze voor de groep, maar ook niet voor t individu. Leven is ingewikkeld & zou altijd een afweging moeten zijn tussen groep & individu, met maximale gedeelde individuele vrijheid als uitgangspunt.
En kunnen we van daaruit verder denken, over een richting, maar ook over een praxis, hier en nu?
De oude vak-, kraak-, vredes-, vrouwen- en actiebewegingen zijn niet meer. Ik mis ze, maar t biedt ook kans op vernieuwing.
A. Het besef dat er iets moet veranderen. (dat zit wel goed)
B. De analyse van wat er dan mis is. (ook daar zijn we best goed in)
D. Een richting die je op wil gaan (ehh wat?)
E. Hoop. (en dat is ons grootste probleem).
Neoliberalisme is al decennia lang zo overheersend dat er geen andere keuze mogelijk lijkt.
Maar nu presenteert fascisme zich wereldwijd als alternatief.
Dat is het niet. Maar om dat duidelijk te maken kunnen we niet alleen nee blijven roepen.
Ook ik sla vaak om me heen als ik trollerij vermoed, of gewoon de zoveelste discussie moe ben. Maar als alles een gevecht om woorden wordt, rest slechts eenzaamheid.
Hopelijk kan dit draadje daar een heel klein beetje aan bijdragen.