Terwijl m’n tl volloopt met boeiende theologische discussies, moet ik even de kwaliteit van onze grensafscheiding opkrikken, mensen. Tot later. 
Oké, even kort toelichten wat deze naïeve, economisch-analfabete theoloog nou wilde beweren met dit kleine draadje. Moet eigenlijk niet, want verhalen spreken voor zich en bieden interpretatieruimte (doet me eraan denken dat u zich nog kunt aanmelden voor theologiestudie!) >
Alle begrip hoor dat het moeilijk is en dat er allerlei afwegingen zijn. Ik pleit de laatste tijd steeds voor mildheid, naar onze overheid en RIVM die het imo best goed doen, en ook naar obese rokers of Z-Europese schuldenmakers. Mildheid in een crisis. >
Maar 2 punten haken: 1/ bij beperkte capaciteit niet afwegen op basis van wie het 'verdienen', maar op basis van kans op slagen. 2/ jaja, ik weet dat het ook verdiend moet worden, maar waarom hoor ik nou nooit 'whatever it takes' en 'too big to fail' bij dit soort zaken? >
Want ik geloof toch heus dat het peil van een beschaving meer wordt afgemeten aan de kwaliteit van de gezondheidszorg (barmhartigheid) dan aan het aantal vliegvelden (mobiliteit). Als u me deze wellicht populistische, maar niet minder principiële opmerking veroorlooft. >
En verder was het niet bedoeld om te oordelen. Ik lees nu dit mooie boekje. Quote: zodra je probeert scheiding te maken tussen jezelf en 'anderen' (of het nou op basis is van bloed en bodem, of op basis van morele superioriteit), zul je merken dat Jezus bij de 'anderen' hoort. >
Ofwel: het draadje was geschreven door iemand die zichzelf een tamelijk slechte christen vindt, die zonder genade ook niet zou weten waar-ie het zoeken moet. Muzikaal onderstreept: Tekstversie: Romeinen 3:22-24. Goede zondag allen.
En nu het laatste stukje schutting #twexit
