,
15 tweets,
3 min read
Read on Twitter
Bas Hengstmengel en Esther van Fenema maken zich zorgen om 'genderideologie'. Gender is volgens hen 'biologisch verankerd'. > volkskrant.nl/columns-opinie…
Lastig is dat ze nergens echt duidelijk maken wát er dan precies 'biologisch verankerd' is. Hoeveel van wat klassiek als 'mannelijk' dan wel 'vrouwelijk' wordt beschouwd is een kwestie van 'nature' en hoeveel is 'nurture'? Dat lijkt me toch de cruciale kwestie.
Ziehier bv Asha ten Broeke die onderzoek aanhaalt waaruit blijkt dat zelfs op het niveau van zaad- en eicellen het wel meevalt met die 'actieve' mannelijke en 'receptieve' vrouwelijke rol. Dat is eerder culturele projectie, c.q. genderideologie
Aan de andere kant kan ik wel meevoelen met Hengstmengel en Van Fenema: als zelfs zoiets fundamenteels als onze zelfbeleving als man / vrouw onderwerp wordt van politieke reconstructie, zaait dit dan niet massale onzekerheid en identiteitsproblematiek?
En als mannelijkheid en vrouwelijkheid tot in hun kern sociale/culturele constructies zijn, zonder basis in een niet-politieke realiteit, ontstaat dan niet een constante machtsstrijd waarin kwetsbare mensen juist nog verder van huis zijn?
Ik denk dat deze discussie heel precies gevoerd moet worden. Triomfantelijk ontmaskeren van sociale constructies op zichzelf is een postmodern spel van weinig nut en veel potentiële onvrede. Het gaat om constructies die onrechtvaardig zijn. Dat moet aangetoond worden.
En zijn er, uitzonderingen daargelaten, ook geen biologische realiteiten die op de een of andere manier begrenzingen vormen voor genderconstructies? Zwanger kunnen worden bv?
Of: wat is er precies onrechtvaardig aan een gematigd-genderstereotiepe opvoeding van je zoon of dochter, mits je maar niet zijn/haar keuzes blokkeert met beroep op sekse? Het is misschien conservatief, maar daarmee is op zichzelf niks mis imo.
En zouden ongelijkheden op de arbeidsmarkt bv niet beter en rechtmatiger opgelost kunen worden door goede wetgeving dan door je als overheid te begeven op het gladde ijs van genderbewuste opvoeding?
Kortom, juist als gender hoofdzakelijk sociale/culturele constructie is, en dus een kwestie van macht en politiek, doemt het levensgrote klassieke probleem op vd overheid als welwillende opvoeder of als degene die je dwingt vrij te zijn. De vrees daarvoor lijkt me terecht.
Dus volgens mij is dit niet een kwestie die wordt beslist door een keus tussen nature en nurture. Het is een staatsrechtelijke discussie: hoever mag de overheid zich bemoeien met de overtuigingen en opvoeding van burgers? De overheid dwingt geen correcte levensbeschouwing af.
Dus ook als je het eens bent met Ten Broeke (en, met wat mitsen en maren kom ik een eind mee), neemt dat deze terechte kritiek van Hengstmengel en Van Fenema imo niet weg. Gaat de overheid hier echt over? 
Ofwel: geeft zo'n (terecht) academisch debat over gender als sociale constructie de overheid niet de gelegenheid om zich via een ethiek van goede bedoelingen diep in de levenssfeer van burgers te dringen, c.q. 'correcte denkwijzen' op te dringen?
Ceterum censeo: de samenleving moet niet alleen beschermd worden tegen kwaad, maar ook tegen een overmaat aan goede bedoelingen.
Marcel ten Hooven zegt net zoiets in andere woorden
