,
11 tweets,
2 min read
Read on Twitter
Ik ben ervan overtuigd dat voor niet-juristen van alle rechtsgebieden strafrecht het meest tot de verbeelding spreekt. De journalistieke belangstelling voor type rechtszaken is een goede graadmeter, maar dat geldt ook de gesprekken op verjaardagen of social media. Een draadje.
Of het nu wat meer alledaagse zaken zijn - zoals met een slok op autorijden, iemand beledigen of een diefstal - of heel heftige zaken - zoals levens- en de meeste zedendelicten: iedereen kan zich er iets bij voorstellen. Wat als mij dit overkomt? Als slachtoffer... of verdachte.
Er is niet één soort mens dat als verdachte bij de strafrechter komt. Dat zijn allerlei mensen, zoals doorgewinterde criminelen, mensen met psychische problemen en "gewone" mensen als u en ik. (Deze heel beperkte opsomming is overigens alles behalve volledig.)
Als het over de eerste twee "groepen" verdachten gaat, zijn de verwachtingen ten aanzien van het strafrecht veelal hooggespannen. Te hooggespannen. Strafrecht is geen haarlemmerolie waarmee alle problemen in de maatschappij als bij toverslag kunnen worden opgelost.
Soms moet je bij een veroordeling vaststellen dat je ook als strafrechter maar beperkt iets uit kan richten. Herstel voor het slachtoffer, een passende straf, een maatregel of voorwaarden waarmee de kans op herhaling moet worden beperkt: dat lukt niet in alle zaken.
Mensen zoals u en ik. Ja, die komen ook bij de strafrechter. Een paar momenten van onoplettendheid in het verkeer of een verkeerssituatie heel verkeerd inschatten: het kan de aanloop zijn naar een dodelijk verkeersongeval en daarna een dagvaarding voor de meervoudige strafkamer.
En zo zijn er meer gevallen denkbaar. Ik vraag me af hoeveel mensen zich dat realiseren, zeker degenen die schamper reageren op advocaten die voor hun cliënten opkomen. Als jij bij de strafrechter moet verschijnen ben je blij met een deskundig jurist die jouw belangen verdedigt.
En met een officier van justitie die kritisch kijkt naar je zaak en jouw rol, maar die ook op zoek is naar de waarheid en het politieonderzoek met dat doel leidt. En met een rechter, die onafhankelijk en onpartijdig het bewijs beoordeelt en uiteindelijk vrijspreekt of veroordeelt
In 2018 werden door de rechtbanken bijna 97.000 strafzaken op zitting behandeld (bit.ly/2JNcJnZ). Gingen al die zaken vlekkeloos? Echt niet. In het ruim half jaar dat ik nu strafrechter ben, heb ik (naar schatting) meer dan honderd strafzaken op zitting behandeld.
Als ik terugkijk op mijn eigen zittingen, dan waren er echt zittingen die ik graag over had gedaan en dan anders had gedaan. Maar van iedere zitting leer je, ook als rechter. En in alle gevallen hebben mijn collega's en ik recht willen doen in de zaak die voor ons lag.
Ik ben er van overtuigd dat ook de officieren van justitie er vanuit hun rol zo inzitten. Net als dat de advocaten hun best doen om de belangen van hun cliënten te verdedigen. Uiteindelijk is dat alles nodig om iedere verdachte, mogelijk ook u, een eerlijk strafproces te geven.
