(Urgent) Draadje. Een vriendin van me (27) heeft ongeneeslijke hersenkanker. Alsof dat nog niet erg genoeg is, krijgt ze te maken met de gaten in ons sociale vangnet die de afgelopen jaren alleen maar groter en groter zijn geworden.
Door de behandeling (je hersenen laten opereren/bestralen is geen aanrader zeg maar) is ze arbeidsongeschikt. Omdat ze nog weinig arbeidsverleden heeft, loopt ze nu bij de sociale dienst. De gemeente vult een deel van haar uitkering aan, een voormalig werkgever betaalt de rest.
In totaal moet ze rondkomen van 930 euro per maand. Maar daar zijn voorwaarden aan verbonden. Leest u even mee. Omdat je met een uitkering niet bij mag verdienen, mogen haar ouders haar niet af en toe wat geld geven om iets leuks van te doen.
Wat zou jij nog willen doen als je weet dat je nooit oud zult worden? Zij wilde samenwonen met haar vriend (dit was ook praktisch, ze heeft in haar slaap soms epileptische aanvallen). Maar dan word je gekort. Komen ze kijken of er mannenonderbroeken in je huis liggen.
Zij wilde zo nu en dan, op een goede dag (laten we zeggen: 1 opdracht per maand) haar voormalige werk en passie doen. Maar daar mocht ze dan geen geld voor krijgen.
Haar ouders stoppen haar soms toch wat cash toe. Dat maakt mijn vriendin dus een Fraudeur.
In de supermarkt moet ze dan nadenken: betaal ik dit eten met mijn Illegaal Verkregen Contanten of niet? Want als je niet genoeg aan levensmiddelen uitgeeft kan de sociale dienst achterdochtig worden: hoef jij niet te eten? En dan word je gekort.
Het maakt me zo woedend dat ik er wel om kan janken. Mijn vriendin zegt: van alles wat ik het afgelopen jaar heb meegemaakt was dit het meest stressvolle. Stressvoller dan chemo, stressvoller dan een tumor in je hoofd. Dat is niet oké.
Tot slot: ja, dit gaat ook over mij. Sinds ik 1,5 jaar geleden te horen kreeg dat ik botkanker heb ben ik er flink in inkomen op achteruit gegaan. Het heeft gelukkig nog niet tot problemen geleid, maar sinds kort weet ik dat ik uitzaaiingen heb.
Ik weet niet wat de toekomst brengt, maar de verhalen van mijn vriendin stemmen me weinig hoopvol. In haar situatie zou ik bijvoorbeeld geen royalties meer mogen ontvangen, ook niet voor reeds geschreven werk.
Mijn idee: zorg ervoor dat patiënten in de palliatieve zorg die een uitkering krijgen niet alleen van de participatie-plicht worden ontheven, maar ook van dat belachelijke model waarin je niet af en toe wat geld van je ouders/vrienden/wie dan ook
mag krijgen om nog een keer iets leuks te doen. Op reis te gaan. Met je geliefde te hokken. Oh, of je eigen risico te betalen. Want die shit gaat gewoon door. Dit systeem is bedacht door het type politici dat enerzijds de mond vol heeft van ‘participatie dit’
en ‘bijstand verlagen ter stimulatie dat’ en het tegelijk geen probleem vindt om voor een schampere 3 weken werk 37.000 euro per jaar aan wachtgeld op te strijken.
Dit is een gat in het systeem en dat gat moet dicht. Ik waarschuw jullie. Ik weet niet hoe lang ik nog leef maar zolang deze shit niet gefixt is ga ik dat graf niet in. Discuss.
O mijn god en dan heb ik het nog niet eens over de naam van dit alles gehad: 'sociale dienst'. Een gotspe.
P.S. never forget volkskrant.nl/nieuws-achterg…
